Ayas

İyimiyim Bilmiyorum

Irmak GÜRTAŞ

Sessizliğim beni boğuyordu..

Murat bana su getirmişti, suyu içtikten sonra bardağı ona verdim ve teşekkür edercesine kafamı hareket ettirdim.

"Daha İyimisin" dedi, yanıma oturak "İyiyim" dedim ama iyi olduğumu bilmiyordum.

Murat iç çekerek bana baktı ardından bende ona "Özür dilerim" dedi bianda o acınıyı unuttup "Ne için" dedim "Her şey için seni üzdüysem özür dilerim özelikle bu sabah için normelde öyle biri değilimdir" dedi gözümün içine bakarak tüm acımı unutmuş sadece onun kapkara, gözlerine bakıyordum "Önemli değil bende özür dilerim, seni üzecek bir şey yaptıysam" dedim, güldü bana bakarak..

Kapı bir anda açıldı, korkarak kapıya baktığımda, Zeynep endişeli bir şekilde duruyordu, Murat iç çekti sesli bir şekilde, Zeynep yanımıza geldi "İyimisin,başın sağolsun çok üzüldüm" dedi şaşırmış bir şekilde cevap verdim"Teşekkür ederim, senin nerden haberin oldu" dedim, gözleri Murata kaymıştı, Murat "Ben söyledim" dedi, ofladım, Murat "Ben çıkayım siz konuşun" dedi ayağa kalkarak ve sırıtarak ona ters ters baktıktan sonra kapıyı kapatıp çıktı.

Zeynep yanıma oturdu "Nasılsın" dedi bana bakarak iç çekerek "İyi olnaya çalışıyorum" dedim "Anlıyorum, Muratta babasını kaybettiğinde aynen senin gibiydi" dedi şaşırarak "Murat'ın babası öldü mü" dedim oda şaşırmış bir şekilde"Bilmiyormuydun 11 yıl önce silahla öldürdü" dedi "Anladım" dedim, babamın ölmeden bir yıl önce ölmüş.

"Irmak bugün seni biraz korkutmuş olabiliriz kusura bakma" dedi bir anda "Hayır korkmadım ama bunları konuşmayalım" dedim "Ben Murat'ın çocukluk arkadaşıyım umarım senle iyi anlaşırız" dedi "Umarım" dedim gülümseyerek.

Zeyneple sohbet ederken odaya bir kadın girdi, Zeynepte kadını görüp "Hoşgeldin Ömür abla" dedi, kadın "Sende hoşbuldun birtanem" dedi ve bana doğru ilerlemeye başladı, "Başın sağolsun kızım ben Ömür Murat'ın annesiyim annenlede dün tanışmıştık" dedi, demek Murat'ın annesiydi, "Teşekkür ederim, tanıştığımıza memnun oldum" dedim ayağa kalkarak "Bir şeyler hazırladım, gelinde atıştırın, Zeynep kızım sen benle gelde sofrayı hazırlayalım" dedi "Tabi ablacım" dedi Zeynep bana baktıktan sonra Murat'ın annesiyle odadan çıktılar.

Odada biraz doaşmaya başladım, iştahım yoktu.

Resimlerle kaplıydı, Murat'ın annesiyle o vardı.

Küçük bir çocuk resmi vardı herhalde Muratdı, bir sürü resim vardı Murat'ın küçüklüğü olan bir resmi elime alıp inceledim bir süre baktıktan sonra arkamdan bir ses geldi "Ne yapıyorsun" diye hemen arkama dönüp baktım Murat'ı görünce resmi arkama sakladım "Bir şey yokk" dedim, Sırıtarak bana doğru yürümeye başladı, yürüdü yürüdü, arkaya doğru ilerliyordum, ilerlerken en sonra duvara değerek durdum, yaklaştı elini sağ duvara yaslayarak gözümün içine baktı, aynı şekilde bende ona baktım "Yemek yemicekmisin" dedi, "Yiyiğicem" dedim, yutkunarak "Elindeki ne" dedi, sert bir şekilde yutkunarak "Hiç bir şey" dedim "Eminmisin" dedi, kekeleyerek "Eminim" dedim, elini koluma ve elime değdirerek arkaya götürdü bana iyice yakındı nefesi nefesimdeydi, parfüm kokusunu iyice almıştım, elini elime değdirerek çerçeveyi elimden aldı ve gözümün önüne getirdi, "Bunun adı çerçeve hiç bir şey değil" dedi sırıtarak, yavaşça iterek, kurtuldum "Ben odaya geçeyim" dedim, kapıyı açtım, kafamı kaldırıp ona baktım, bana bakıyordu, bana baktığını görüp hemen kafamı çevirip odadan çıktım.

Az önce nefesi nefesimdeydi, teni tenime değiyordu garipti hemde çok garip ama kafamı dağıtmamam lazım annemin ve teyzemin katilini yakın zamanda bulup intikam almam lazımdı belkide babamın katilide oydu, ama farkında değildik ve kimsenin haberi olmayacağı bir şekilde hareket etmem gerekiyordu sessiz ve sakin ama hızlı...

2 Buçuk Saat Sonra

Ömür ablaya yardım ederek sofrayı topladık, mutfağa tabak götürürken Ömür abla arkamdan kapıyı kapatıp "Kızım" dedi hemen arkama dönüp ona baktım ve bir yandanda tabakları masaya koydum "Efendim" dedim, iç çekerek "İstediğin kadar burda kalabilirsin hem Muratlada iyi anlaşıyorsun ben sana yardımcı da olurum, ne kadar zorluk çektiğini yada acı çektiğini en iyi ben anlarım sen bakma bu keratalara " dedi ve güldü aynı şekilde güldüm "Teşekkür ederim Ömür abla ama burada çok kalamam" dedim "Kalırsın yavrum en azından kendi evine çıkana kadar kal ev koskocaman bir sürü oda var illaki bir yer çıkar sana" dedi "Teşekür ederim" dedim elini saçıma koyarak okşadı "Ben teşekkür ederim kızım sen iyi ol yeter bana" dedi gözlerim dolmuştu annem yine aklıma gelmişti..

Zeynep ayağa kalkıp "Ben kalkayım artık" dedi, Ömür abla ayaklanıp "Nereye kızım otursaydın" dedi Zeynep iç çekerek "Geç oldu abla evde beklerler beni" dedi, düzelip ayaklandım "Ben geçiriyim seni" dedim, Muratta ayakkanıp "Bende eve bırakayım geç oldu" dedi, üçümüzde kapıya doğru gittik,Zeynep "Tekrar başı sağolsun aşkım konuşuruz istediğin zaman yazabilirsin" dedi "Teşekkür ederim" dedim, Zeynep Murat'a dönerek "Gelmene gerek yok Furkan beni almaya geldi" dedi Murat ters ters ona baktıktan sonra "Bir şey olursa ara" dedi, Zeynep ayakkabısını giyip hızlıca çıkarak "Ararım" dedi, kapıyı kapattım ve salona doğru ilerlerken "Eve gidip eşyalarımı alsaydım" dedim "Ev daha temizlenmemiş olabilir" dedi, durdum, durdu "Sorun değil odam alt katta" dedim "Tamam, gelmemi istermisin" dedi, kafamı sağ sol yaparak "Hayır, gerek yok saol yinede" dedim ve dış kapıya doğru ilerleyip evden çıktım.

Derin nefes ala ala eve doğru ilerledim, kapıyı anahtarla açıp ilk önce kafamı içeri sokarak içeri girdim.

Salona doğru ilerlediğinde yerde kan yoktu ama ıslaktı, yeni silinmiş gibiydi, etrafa göz gezdirdim, hiç bir şey yoktu koltukların altına baktım sehpanın köşesine televizyonun altına baktım ama bir şey yoktu.

Odama ilerledim, hiç bir şeye bakmadan dolabımı açtım, dolabımda asılı kırmızı bir zarf vardı, korkarak ve elim titreyerek aldım.

İçini açtığımda bir fotoraf vardı, ben ve annem arkasını çevirdiğimde mavi kalemle seni özlicem bebeğim yazıyordu gözlerim doldu sel gibi akmaya başladı, bu fotoğraf babam öldükten 2 yıl sonra çekildiğimiz fotoğraftı..

Dolabımdan hızlıca bir kaç üst ve pijama alıp odadan çıktım dış kapıya doğru gittim, kapıyı kapattım kitledim.

Yukarı çıkmak için asansöre bindim 3'e bastım.

Vücudumu asansörün duvarına yaslayıp iç çektim gözlerim doluydu o fotoğraf benim için değerliydi.

Asansör durdu,kapı açıldı, asansörden çıktım ve sağdaki kapıyı çaldım.

Kapıyı açan Murat şaşırarak "İyimisin" dedi "Biraz" dedim, kenara çekildi içeri geçmem için içeri geçip "Nerede uyuyacağım" diye sordum eliyle solumdaki odayı gösterdi ve kapıyı açtı "Teşekkür ederim" dedim "Rica ederim iyi uykular" dedi, gülerek "Sanada" dedim ve kapıyı kapatıp pijamalarımı giymek için üstümü çıkarttım.

Pijamalarımı giyip yatağa yavaşça girdim üstüme örtüyü örtüp yavaşça gözlerimi kapattım, uyumak istiyordum belki rüyamda babamla annemi görürdüm belki annemle konuşurdum son bir kez...

"Seni bulacağım"(Ayas)

Nasıldı yorum yapmayı unutmayın

İyi okumalar
Birdaki bölümde görüşmek üzere sağlıcakla kalın