«បម្រើស្នេហ៍» (ភាគទី:៤)
«រំលោភបំពាន»
ល្ងាចកម្មពិធីជប់លៀងបានធ្វើឡើងនៅក្រុមហ៊ុនជុងគុកមិនចង់នៅប៉ុន្មានទេតែយ៉ាងណាលោកប៉ាក៏នៅដែលហើយទើបចេញតែទ្រាំនៅបន្តិចអង្គុយផឹកកំដរអារម្មណ៍រហូតដល់យប់បន្តិច
«លោកជុង ញាំមួយកែវនេះទៅទុកជាការស្វាគមន៍ពីលេខាផ្ទាល់» ហារីន នារីរូបស្រស់បបូរមាត់ក្រហមឆេះស្លៀកពាក់សំពត់ខើចសឹងកប់ក្រលានដើរកាច់រាងមករកនាយកម្លោះ ដោយនៅក្នុងដៃមានស្រាពីរកែវ
«ហ្ហឹម» មិនយល់ពីបំណងនាងណាមួយគ្រាន់តែផឹកធម្មតាមានអ្វីពិបាកដោយមិនបានដឹងឡើយថាក្នុងកែវនោះមានអ្វី
«លោក...» នាងបម្រុងដាក់ខ្លួនអង្គុយតែអាក់ក្រោយឃើញលោកចនដើរចេញមក ជាមួយនិងឆាយសង្ឃឹមទាំងប៉ុន្មានត្រូវរលាយដូចទឹកក្រោយឮសំណេះសំណាល
«ទៅបន្តជាមួយម្ចាស់ភាគហ៊ុនជាមួយប៉ាទេ»
«អត់ទេប៉ាទៅម្នាក់ឯងចុះ ខ្ញុំចង់ទៅផ្ទះវិញហើយ»
«អឹម» លោកចន ងក់ក្បាលដើរចេញទៅយល់ថាកូនជាមនុស្សស្ងៀមស្ងាត់ទើបមិនបបួលច្រើនដង
«ហ្ហឹម....» ជុងគុក ក្រហមក្រវីក្បាលបន្តិចមានអារម្មណ៍ថាមិនស្រួលក្នុងខ្លួនមួយរំពេចន៍
«លោកជុងឲ្យខ្ញុំជួយទេ» នាងឆ្លៀតឱកាសចូលទៅជិតតែមិនបានផលនាយគេចចេញ
«ទេ!! ឆាយយកឡានយើងត្រឡប់ទៅវិញ»
«បាទ»
ជុងគុកព្យាយាមទប់ស្មារតីជាតិថ្នាំចាប់ផ្ដើមជ្រាបក្នុងខ្លួនម្ដងបន្តិចៗនាយសឹងតែទ្រាំមិនបាន មកដល់វិមាននាយដើរញាប់ជើងទៅខាងលើចូលបន្ទប់ប្រញាប់ចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីដោះទាល់នាងស្រីឆ្គួតនោះដាក់ប៉ុន្មានគ្រាប់ទៅទើបបានជាជាតិថ្នាំខ្លាំងថ្នាក់នេះ !!
ក្រាក!! ជុងគុកដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកទាំងបែកញើសសស្រាក់បើទោះបីជានាយទើបតែងូទទឹកហើយក៏ដោយ ពាក់អាវឃ្លុំបង្ហាញដើមទ្រូងហាប់ណែនឡើងក្រហមងាំង នាយចេញមកឃើញរាងតូចច្រឡឹងចង្កេះអង្រ្កងត្រគាករីកសាយកំពុងតែរៀបចំគ្រែសម្រាប់នាយកាយវីការទន់ភ្លន់មើលពីក្រោយចង់តែចាប់លេបជុងគុកស្រវាំងភ្នែកចូលទៅចាប់គេផ្ដួលទៅលើពួកទ្រោបពីលើភ្លាមៗដោយចំណងចេះតែកើនឡើងមិនចេះថមថយនាយទ្រាំទៀតលែងបានហើយ
«អ្នក...អ្នកប្រុសចង់ធ្វើអី» ថេយ៍ សួរទាំងញ័រមាត់ភ័យសឹងគាំងបេះដូងព្យាយាមរើបម្រាស់ចេញពីនាយក្រាស់តែនាយចាប់គេជាប់
«ឯង!! អេនណា?? អូនមករកបងមែនទេបងនឹកអូនណាស់» ជុងគុក ស្រវាំងភ្នែកមើលលែងដឹងអីចាប់ថើបក្រញិចបបូរមាត់តូចបឺតជញ្ជក់សឹងតែរកដង្ហើមដកគ្មាន ថេយ៍ហូរទឹកភ្នែកដោយភាពឈឺចាប់ក្រោយឮសម្ដីចេញពីមាត់នាយក្រាស់ហេតុអ្វីបំពាន់់គេបែរជាពោលហៅឈ្មោះអ្នកដទៃបែបនេះ ??
«អ្ហាយ...អ្នកប្រុសហ្ហឹកៗកុំធ្វើបែបនេះអី» ថេយ៍ ស្រែកហាមឃាត់ព្យាយាមចាប់ដើមដៃនាយកុំឲ្យដោះសម្លៀកបំពាក់គេតែនាយមិនស្ដាប់ចាប់បោចចេញពីខ្លួនគេគ្មានសល់
«ហ្ហឹម រាងកាយអូនក្រអូបណាស់»
«ហ្ហឹកៗអ្នកប្រុសកុំអី» ថេយ៍ ត្បៀតជើងចូលគ្នាប្រឹងរុញនាយក្រាស់ចេញជុងគុកតាមថើបចន្លោះកគេមិនឈប់
«អេនណា បងទ្រាំលែងបានហើយ សឺត...» នាយសង្គឺតជើងធ្មេញងើបខ្លួនបន្តិចចាប់ដោះអាវឃ្លុំលើខ្លួនចេញបង្ហាញកាយអាក្រាធច្បាស់ៗពេញភ្នែកថេយ៍ឃើញហើយប្រញាប់ងាកមុខចេញមិនហ៊ានមើលយំសស្រាក់អាណិតខ្លួនឯងមិនគួរណាមកជួបរឿងបែបនេះ
«សឺត...ក្រអូបហ្ហឹម» ជុងគុកចាប់ជើងរាងតូចចេញពីគ្នាចូលចន្លោះភ្លៅអោនថើបកញ្ចឹងកគេយ៉ាងឈ្លក់វង្វែងក្លិនក្រអូបប្រហើរជាប់ចិត្តកូនប្រុសឡើងបាស់រឹងកញ្ជិ្រលលើសដើមជុងគុកចាប់សាច់ស៊កច្រលនិងរន្ធតូចរួមពណ៌ផ្កាឈូកទាក់ទាញ
«អ្ហាយ...អ្នកប្រុសអត់ទេខ្ញុំជាថេយ៍...អ្ហាក៎» ថេយ៍ចំហមាត់អួលនិយាយលែងចេញកូនប្រុសទំហំសឹងប៉ុនកដៃសកទម្លុះចូលរន្ធស្នេហ៍រួមតូចចង្អៀតដោយគ្មានការថ្នាក់ថ្នមគេឈឺផ្សារដូចគេចាប់ហែកខ្លួនជាពីរអញ្ចឹង
«អ្ហើស...រួមរិទ្ធសម្បើមណាស់់សឺត...» ជុងគុកកម្រើកចង្កេះញាប់ទៅៗរហូតញាប់ស្មេរលឿនដូចម៉ាសុីនដេរឈ្លក់វង្វែងជាមួយភាពរួមរិទ្ធយ៉ាងខ្លាំងនាយអុកសម្រុកយកៗមិនឲ្យអាក់ចលនា
«អ្ហឹកៗឈឺ...អ្នកប្រុសថេយ៉ុងឈឺ» ថេយ៍ យំសស្រាក់ប្រឹងរើចេញពីក្រញាំនាយក្រាស់តែមិនបានផលគេលើកដៃងក់ទ្រូងនាយឌឹបៗស្រែកយំដោយភាពឈឺផ្សារ ជុងគុកសង្គឺតជើងធ្មេញចាប់បឺតមាត់គេខ្លាំងៗរុញអណ្ដាតរុកលុកលុយដួសដងយកភាពផ្អែមល្ហែមពីមាត់តូចបឺតយកៗដូចបិសាច
