«បម្រើស្នេហ៍» (ភាគទី:៧)
«សភាពឯងបែបនេះទើបយើងពេញចិត្ត»
ចូលមកដល់ខាងក្នុងវិញទឹកមុខថេយ៍បញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់ថាគេមិនសប្បាយចិត្តជាមួយនិងការសម្រេចចិត្តនេះបន្តិចណាឡើយ តែគេត្រូវតែធ្វើបែបនេះព្រោះវាជាតម្រូវការរបស់ជុងគុក
«យ៉ាងម៉េច??» លោកចន សួរសម្លឹងមើលមុខជុងគុកទឹកមុខនាយស្មើមាំតាមទម្លាប់
«គ្មានការទទួលខុសត្រូវអ្វីទាំងអស់ រឿងគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែគ្មានអ្នកណាចង់ឲ្យកើតឡើង»
«ថេយ៍??» គាត់ងាកមកសួរនាយតូចខ្ញាំម្រាមដៃតបទាំងអួលដើមករ
«បាទ...គឺបែបនេះ»
«ហឹម!! សម្រេចថាគិតថាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើងទៅចុះ ឆុងសរចង់និយាយអ្វីទេ» លោកចនងាកមកសួរអ្នកស្រីគីមម្ដងក្រែងនាងមិនព្រម
«ខ្ញុំសម្រេចតាមតែកូនថេយ៍ គេថាមិនអីក៏មិនអីចុះ» អ្នកស្រីគីម
«អស់អីហើយ ទៅធ្វើការបន្តចុះ!!ចំណែកថេយ៍ថ្ងៃនេះមិនបាច់ធ្វើការទេទៅសម្រាកចុះ»
«បាទលោកប្រុស» ថេយ៍ អោនគោរពលោកចននិងអ្នកស្រីចនមុននិងដើរចេញទៅ គេត្រឡប់ទៅផ្ទះក្រោយវិញទៅបន្ទប់ខ្លួនដែលគ្មានមនុស្សមករំខានពេលនេះគេចង់នៅម្នាក់ឯង រម្ងាប់អារម្មណ៍ឲ្យបានស្ងប់មិនចង់គិតរឿងយប់មិញបន្តទៀត តែវាមិនងាយស្រួលទាល់តែសោះ
ល្ងាច៚
ថេយ៍សម្រាកបានធូរស្រាលជាងមុនគេដើរបានមិនពិបាកដូចមុនព្រោះបានលេបថ្នាំបំបាត់ការឈឺចាប់រួចរាល់មុនគេងហើយ ងើបមកល្ងាចជិតយប់ហើយគេប្រញាប់ងូទទឹករៀបចំខ្លួនដើម្បីទៅផ្ទះធំជួយធ្វើអាហារអ្នកម៉ាក់តាមទម្លាប់
«កូនថេយ៍ ស្រួលខ្លួនហើយហ្ហេស» អ្នកស្រីគីម ដើរមកស្ទាបថ្ងាស់គេដោយការយកចិត្តទុកដាក់
«កូនមិនអីទេម៉ាក់ មោះកូនជួយ»
«ថ្ងៃនេះលោកប្រុសឲ្យសម្រាកកូនក៏ទៅសម្រាកទៅទីនេះក៏មានបងៗគេធ្វើជំនួសកូនហើយ»
«មិនបានទេ កូនមិនចង់នៅទំនេរណាមួយកូនក៏មិនបានឈឺអ្វីដល់ថ្នាក់ធ្វើអ្វីមិនកើតដែល»
«អឹម ចឹងក៏បាន» គាត់ញញឹមសម្លឹងមើលកូនដែលចូលទៅជួយធ្វើអាហារជាមួយអ្នកបម្រើដទៃទៀតមើលគេដោយការពិចារណាគេពិតជារឹងមាំណាស់ដែលបានជួបរឿងបែបនោះហើយនៅមិនខូចចិត្តពិបាកចិត្តដូចមនុស្សដទៃទៀត !!
អាហារជាច្រើនមុខរៀបចំនៅលើតុអាហារយ៉ាងមានរបៀបរៀបរយ ម្ចាស់ក៏ចាប់ផ្ដើមញាំអមដោយអ្នកបម្រើចាំឈរបម្រើមុខក្រោយមិនឲ្យខ្វះខាតអ្វី ថេយ៍អោនមុខចុះមើលម្រាមជើងមិនហ៊ានមើលទៅមនុស្សធំដែលសម្លឹងមើលមកគេដោយកែវភ្នែកំណាច
ក្រោយញាំអាហារត្រូវបានបញ្ចប់ ថេយ៍និងអ្នកបម្រើរៀបចំសម្អាតតុនិងផ្ទះបាយរួចទើបនាំគ្នាញាំអាហារតាមក្រោយកំពុងញាំស្រាប់តែអ្នកបម្រើម្នាក់មកប្រាប់ថាជុងគុកហៅទៅជួបនៅបន្ទប់ការងារ
តុកៗ !!
សម្លេងគោះទ្វាទុកជាសញ្ញាថេយ៍ដើរចូលក្នុងបន្ទប់ទាំងខ្ញាំម្រាមដៃនិងជាយអាវញ័រទ្រូងភ័យត្រជាក់អស់មួយតួរខ្លួន
«អ្នក...អ្នកប្រុស» ថេយ៍ដើរថយក្រោយវិញពេលឃើញនាយក្រាស់ដើរចូលមកជិតគេ
«អ្ហាយ...» គេស្រែកមួយវាសពេលដួលទៅលើសាឡុងភ័យណាស់ខ្លាចនាយក្រាស់ធ្វើអ្វីផ្ដេសផ្ដាស់លើខ្លួនម្ដងទៀត ត្រឹមលើកទីមួយគេរៀងមួយជីវិតទៅហើយ
«លេបទៅ!!» ជុងគុក មិនបានធ្វើអ្វីនាយបោះថ្នាំមួយប្រអប់ឲ្យនាយតូច ថេយ៍សម្លឹងមើលនាយបន្តិច
«ជាថ្នាំអ្វី» ថេយ៍ មកហ៊ានប៉ះបានត្រឹមលេបទឹកមាត់សម្លឹងមើលប្រអប់ថ្នាំ
«សួរនាំធ្វើស្អី យើងឲ្យលេបក៏លេបទៅ» ស្រែកគំហកម៉ួម៉ៅភ្លាមៗពេលគេមិនព្រមធ្វើតាម
«អ្នកប្រុសប្រាប់សិនមកថាវាជាថ្នាំអ្វី»
«......??» នាយលើកចិញ្ចើមសម្លឹងមុខគេធ្វើឲ្យគេខ្លាចមិនហ៊ានមើលនាយបន្ត
«ខ្ញុំអត់លេបទេ» គេខាំម្រាមខ្ញាំម្រាមនិងខោអោនមុខចុះ
«យើងមិននិយាយច្រើនដងទេ ឲ្យលេបក៏លេបទៅប្រយ័ត្នយើងប្រើធម៌ក្ដៅ» ជុងគុកនាយចូលទៅអង្គុយជិតគេថេយ៍ប្រញាប់ខិតចេញតែត្រូវនាយចាប់មកជិតចាប់ទាញដូចសំឡី
«ខ្ញុំ...អឹមហឹម..» មិនឲ្យប្រកែកបន្តជុងគុកដាក់ថ្នាំក្នុងមាត់ចាប់កញ្ចឹងកអាល្អិតអោនបឺតបញ្ចូនចូលមាត់គេបិទច្រមុះឲ្យមិនឲ្យដកដង្ហើមធ្វើឲ្យថេយ៍លេបវាទាល់តែបានគេដង្ហក់សឹងដាច់ខ្យល់
«អ្ហឹកៗ» គេយំដង្ហក់ភ័យផងខ្លាចផងហើយមកត្រូវនាយបង្ខំឲ្យលេបថ្នាំអ្វីក៏មិនដឹង
«ផឹកទៅ!!» នាយយកទឹកឲ្យគេផឹក ថេយ៍មិនហ៊ានប្រកែកព្រមផឹកទាំងញញីញញ័រ
«តើ...តើថ្នាំនោះជាថ្នាំអ្វី»
«ពន្យាកំណើត!!»
«អ្នកប្រុស??» គេឮហើយបេះដូងសឹងបែកជាពីរហេតុអ្វីនាយធ្វើបែបនោះ គេជាប្រុសមិនអាចមានកូនបានហើយហេតុអ្វីនាយនៅឲ្យគេលេបវាទៀត ស្អប់គេដល់ថ្នាក់និងមែនទេ??
«ហ្ហឹកៗ អ្នកប្រុសធ្វើបែបនិងធ្វើអ្វី ដឹងហើយថាខ្ញុំជាប្រុសមិនអាចមានកូនបានទេហេតុអ្វីចាំបាច់ឲ្យខ្ញុំលេបវាធ្វើអីហ្ហឹកៗ សភាពខ្ញុំបែបនេះអ្នកប្រុសសប្បាយចិត្តណាស់មែនទេអ្ហឹក»
«សភាពឯងបែបនេះទើបយើងពេញចិត្ត» នាយតបទាំងមុខមាំស្មើ
«ហ្ហឹកៗ ខ្ញុំស្អប់អ្នកប្រុស.អឹមហឹម» គេនិយាយលែងចេញក្រោយបបូរមាត់បិទជិតដោយបបូរមាត់នាយចាប់គេបឺតខ្លាំងៗមិនឲ្យនិយាយបន្ត ដៃប្រឹងលើកមករុញនាយផងគក់ផងក្ដិចខ្ញាំតែមិនស្កៀបសាច់រឹតតែផ្កើនជុងគុកចាប់លើអាល្អិតមកដាក់លើភ្លៅចាប់កញ្ចឹងកបឺតយកៗលុកលុយអណ្ដាតចូលក្នុងក្រអូមមាត់អាល្អិតថើបបឺតជញ្ជក់ដូចមនុស្សដាច់ដាប បើទោះបីជាថេយ៍ប្រឹងរើយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះកម្លាំងយក្សរបស់នាយដែរ
