«បម្រើស្នេហ៍» (ភាគទី:១០)
«ហ្ហឹក អ្នកប្រុសស្អប់ខ្ញុំរឿងអ្វីប្រាប់ខ្ញុំបានទេហេតុអ្វីចាំបាច់ធ្វើបាបខ្ញុំដល់ថ្នាក់នេះ»
ក្រាក!! ទ្វារបានរបើកឡើងថេយ៍ដែលកំពុងអង្គុយនៅតុសម្អាងងាកមកមើលឃើញថាជានាយក្រាស់ជុងគុកចាក់សោរទ្វារជាប់ដើរមករកគេញាប់ជើង
«អ្ហាយ...» ថេយ៍ រត់គេចតែមិនអាចម៉េចនិងទាន់នាយបានទៅកម្លាំងដៃមាំចាប់គេផ្ដួលទៅលើពូកទាញផ្ដាច់អាវគេងយប់ចោលដោយមិនស្ដាយស្រណោះរហ័សរហួនមុខមាំស្មើធ្វើឲ្យថេយ៍ភ័យដឹងពីបំណងនាយ
«អត់ទេ កុំធ្វើអីខ្ញុំសូមអង្វរអ្នកប្រុស ហ្ហឹកៗ» គេភ័យឡើងញ័រខ្លួននាយពេលនេះប្រៀបដូចជាសាតានមិនដឹងកំហឹងមកពីណាជ្រាលឲ្យនាយចាប់បោចសម្លៀកបំពាក់គេចេញខ្ទេចគ្មានសល់នឹកអាណិតគេបន្តិចឡើយ
«ឥឡូវបានដៃសម្បើមណាស់ យ៉ាងម៉េចយើងស្លូតចំពោះឯងពេកមែនទេ» នាយនិយាយខ្លាំងៗថេយ៍ក្រវីក្បាលយំសស្រាក់
«ហ្ហឹក អត់ទេខ្ញុំឈប់រឹងរូសហើយដោះលេងខ្ញុំទៅ»
«វាមិនងាយទេ» នាយចាប់ជើងគេកន្ធែកបើកបង្ហាញពីរន្ធពណ៌សុីជម្ពូរឈូកគួរឲ្យគយគន់មើលហើយកូនប្រុសនាយបាស់ឡើងទ្រាំមិនបាន នាយចាប់ស្រាតខោខ្លួនឯងចេញបង្ហាញកូននាគរាជដ៏សែនធំមហិមាសាប់ពន្លេចញាប់ៗគ្មានភាពខ្មាស់អៀនចំពោះមុខថេយ៍គួរឲ្យខ្លាច
«អ្ហាយ...អ្នកប្រុសអ្ហាក៎...» គេរើចេញតែមិនអាចនាយចាប់កំភួនជើងជាប់សកកូនដំបងសាច់ចូលអុកមួយទំហឹងចូលពាក់កណ្ដាលគេអួលសឹងដកដង្ហើមមិនចេញវារីកមាឌទំហំកាន់តែធំគេកាន់តែឈឺទ្វេដងដូចពុះខ្លួនជាពីរ
«តឹងសម្បើមម្ល៉េះសឺត...!!» ជុងគុក ខាំមាត់សង្គឺតជើងធ្មេញមួលម៉ៅជាមួយរន្ធរួមរិតអាល្អិតរិតកូនប្រុសនាយសឹងតែដាច់ទៅហើយនេះធ្វើជាលើកទីពីរហើយនៅរិតដូចកាលដំបូងដដែល
«ហ្ហឹកៗឈឺ...អ្ហាស៎» ថេយ៍ ថ្ងូរដោយភាពអាម៉ាស់លើកដៃប្រឹងរុញស្មាមាំចេញតែមិនអាចនាយអោនមកបឺតជញ្ជក់មាត់គេខ្លាំងៗបឺតខាំទាញអណ្ដាតគេមិនឲ្យធ្វើអ្វីបាន ចង្កេះប្រឹងកម្រើកបុកសម្រុកចូលមួយកប់ៗផើតពោះបង្ហាញកូនប្រុសដ៏សែនវែងបុកចូកពោះគេភឹបៗញាប់ស្មេរ
មាត់ត្រូវនាយចាប់បឺតជញ្ជក់គ្មានប្រណីខ្លួនប្រាណរលាក់តាមកម្លាំងសម្រុកឥតស្រាកស្រាន្តសឹងរង្គើរជើងគ្រែដៃនាយរវាមលើកចាប់ច្របាច់ដោះច្របាច់គូទលូកស្ទាបគ្រប់កន្លែងនៃខ្លួនប្រាណគេ !! ហេតុអ្វីនាយធ្វើបែបនេះ នាយស្អប់គេណាស់ហេតុអ្វីបែរជាមកបំពានគេស្អប់គេដ៏ថ្នាក់បំផ្លាញ់គេរហូតគ្មានផ្លូវដើរតើមែនទេ ដឹងថាគេឈឺចាប់ប៉ុណ្ណាដែលទេកាលដែលទទួលរងការមើលងាយហើយមកបំផ្លាញ់មិនចេះចប់មិនចេះហើយបែបនេះ ឬគេគ្រាន់តែជាអ្នកបម្រើតណ្ហានាយប៉ុណ្ណោះទេ?? ឈឺណាស់ !!
«ហ្ហឹកៗ សូមអង្វរឈប់ទៅអ្ហាស៎...ឈឺហ្ហឹក» ថេយ៍ ស្រែកយំខ្ញាំម្រាមអូសវាស់ពេញស្មាមាំខ្លាំងៗទ្រាំសឹងមិនបាន ចំណុចផ្សារភ្ជាប់ខុសទំហំដំបងសាច់ធំបុកទម្លុះគ្មានត្រាប្រណីរន្ធតូចចង្អៀតប្រឹងជ្រៀតចេញចូលញាប់ៗគេអួលស្រែកយំផងថ្ងូរផងសឹងលេងចេញសម្លេង នាយមិនបានខ្វល់ជាមួយសម្រែកនៃភាពឈឺចាប់របស់គេឡើយផ្ទុយទៅវិញមានតែបំពានលើសដើមឲ្យសមនិងចិត្តខឹង ដែលហ៊ានជំទាស់បញ្ជាតមាត់គ្រប់ពាក្យ បបូរមាត់ថើបបណ្ដេញគ្រប់កន្លែងកញ្ចឹងកបឺតជញ្ជក់ខាំរហូតចេញជាស្នាមជាំធ្មេញច្បាស់ ដោះក៏មិនលើកដៃបឺតខាំទាញជញ្ជក់ហ៊ាទឹកមាត់កក្លាក់ដូចជាឆ្កែលិតផងខាំផងឈ្លក់វង្វែងនិងរាងកាយក្លិនក្រអូនផ្អែមត្រជាក់ជាប់ចិត្តមួយនេះជាពន់ពេក
«អ្ហាស៎...ហ្ហឹកអ្ហាស៎...» ខ្លួនរលាក់ញាប់ៗទៅមកៗតាមកម្លាំងបោកផ្ទប់ងើយកថ្ងូរដោយភាពឈឺចាប់មិនចេះចប់ កំប៉េះគូទត្រូវដៃម្ខាងចាប់ច្របាច់ទះផាច់ៗរលាក់ដូចចាហួយចាប់ខ្លាំងៗរហូតចេញជាស្មាមម្រាមច្បាស់រីឯមាត់ជាប់រវល់បឺតខាំកង្គៀមដោះគេដូចកូនឃ្លានបៅ ចលនាចង្កេះក៏មិនអាក់ប្រឹងបុកសម្រុកចូលមួយកប់ៗចូលជ្រៅៗទាល់តែកប់គល់រលាក់បុកញាប់ស្មេរ
«អ្ហា៎....សឺត...» ជុងគុក ចាប់ចង្កេះតូចជាប់បុកញាប់ៗរលាក់ខ្លាំងៗរហូតដល់គោលដៅងើយកបញ្ចេញខ្យល់សង្ងំបាញ់បញ្ចូលគ្រប់យ៉ាងចូលក្នុងពោះនាយតូចទាល់តែអស់ទើបដកកូនប្រុសចេញ ថេយ៍កន្ទ្រាក់ខ្លួនយំឡើងខ្សោះពីខ្លួន
«ហ្ហឹក អ្នកប្រុសស្អប់ខ្ញុំរឿងអ្វីប្រាប់ខ្ញុំបានទេហេតុអ្វីចាំបាច់ធ្វើបាបខ្ញុំដល់ថ្នាក់នេះ» គេយំសម្លឹងមើលនាយកំពុងតែសាប់របស់ខ្លួនឯងវារីកមាឌធំបែកសរសៃខៀវរវៀមគួរឲ្យខ្លាច ដោយភាពអាម៉ាស់គេងាកមុខចេញយំសម្រក់ទឹកភ្នែកឈឺចាប់ណាស់
«ស្អប់ព្រោះឯងពូកែសម្ដែង ស្អប់ព្រោះឯងប្រឹងធ្វើខ្លួនល្អចំពោះយើង»
«ខ្ញុំមិនបានសម្ដែង ខ្ញុំធ្វើព្រោះខ្ញុំជាខ្ញុំ»
«ចុះពេលនេះធ្វើព្រោះតែចង់ធ្វើ??» នាយលើចិញ្ចើមសួរឌឺទ្រោបពីលើគេម្ដងទៀត
«ហ្ហឹកៗអ្នកប្រុសចាប់បង្ខំខ្ញុំ»
«ឯងជាអ្នកចង់បានបែបនោះមិនអញ្ចឹង ប្រឹងជំទាស់ប្រឹងតមាត់ដើម្បីឲ្យយើងចាប់អារម្មណ៍??»
«អត់ទេហ្ហឹកៗ ខ្ញុំមិនត្រូវការបែបនោះចេញទៅហ្ហឹកៗ» ថេយ៍ប្រឹងត្បៀតជើងចេញពីនាយតែគិតថាអាចមែនទេត្រូវជុងគុកចាប់ទាញកំភួនជើងចាប់ជើងគេជាប់ពាក់លើស្មារម្ដងទៀត មុខនាយមាំស្មើចិញ្ចើមចងចូលគ្នាត្បិតកំពុងខឹងខ្លាំងដែលថេយ៍ហ៊ានតមាត់និងនាយដដែល !!
«មនុស្សដូចឯង សមតែជួបបែបនេះហើយក៏បែបនេះរៀងរហូត!!»
«ហ្ហឹកៗ ខ្ញុំស្អប់អ្នកប្រុសអ្ហាយអ្ហាក៎..»
