BERDEL

13. BÖLÜM

Arkadaşlar bu bölüm okuyanlar hem oy verip hemde yorum yaparsa çok sevinirim.

Keyifli okumalar...❤

- Anlamıyor musunuz? Bakacağım. Şu silahı indirin. Bı kaza çıkıcak.
Dediğim sırada adamın silahı patladı.
Arkamı döndüğümde Beyza vurulmuştu. Ama ağır değildi. Kolunu sıyırmıştı.
- Güvenlik çağırın.
- Sakın! Kimseyi çağırmayın!
- Beyefendi yaptığınız büyük bir suç.
- Ne saçmalıyorsun sen?! Çabuk patronumuza bak!
- Beyfendi arkadaşımı vurdunuz. İlk ona bakmam gerek.
- Eğer patrona bakmazsan daha çok arkadaşını vururum.
Halsiz ve kısık bir ses duyuldu.
- Alp!
- Patron? İyi misin?
- İyi değilim.
- Bayan. Patrona bak!
- Bayan ne be? Öküz.
- Bana bak benle düzgün konuş.
- Asıl sen benimle düzgün konuş. Patronunun hayatı bana bağlı.
- Artık bak!
Hızlıca patron denilen adamın yanına gittim. Adamın yarası ağırdı.
- Bu hastanede böyle güzel doktorlar var mıydı ya?
Hiçbir şey söylemedim. Kafamı salladım ve sabır çektim.
- Hakan ameliyathaneyi hazırlayın!
- Tamam Bade hanım.
- Demek adın Bade. Gözlerin gibi adında güzelmiş.
- Rica ediyorum benimle böyle konuşmayın.
- Güzele güzel demeyelim mi?
- Demeyin!
- Tamam sinirlenme.
Ameliyathane hazırdı. Hızlıca patron denilen adamı ameliyathaneye aldılar. Bende hazırlandım ve ameliyata girdim. 

Ameliyat biraz uzun sürese de adamı kurtaramadım. Adam çok kan kaybetmişti. Kan bankasından kan gelene kadar adam ölmüştü. Ameliyathaneden çıktığımda bütün korumalar başıma toplandı.

- Patron nasıl iyi mi?
- Üzgünüm. Çok kan kaybetti. Elimden geleni yaptım ama kurtamadım. Başınız sağolsun.
- NE DİYON LAN SEN!! NASIL KURTAMADIM?! SENİ ÖLDÜRÜRÜM!!
Adam boğazıma yapıştı. Güvenlikler beni adamın elinden zor aldılar.
- Beyfendi sakin olun. Ben elimden geleni yaptım.
- Lan elinden geleni değil elinden gelenin fazlasını yapacaktın.
- Üzgünüm.
Adamları orada bıraktım ve odama gittim. Masada duran telefonuma baktığımda komşumuz aramıştı. Neredeyse 20 kere aramıştı. Kesin Masal aratmıştır. Telefon rehberinde komşumuzu aradım. Telefon 2. çalmada açıldı.

- Anne neden açmıyorsun?
- Ameliyattaydım kızım. Bir şey mi oldu?
- Seni özledim ne zaman geleceksin?
Saate baktığımda saat gece 12 ye geliyordu.
- Sen neden bu saatte uyumuyorsun?
- Anne sen olmadan uyuyamıyorum.
- Tamam kızım. Birazdan çıkarım.
- Tamam. Görüşürüz.
- Görüşürüz.
Telefonu kapatınca toparlandım ve hastaneden çıktım. Arabaya bindim ve eve gitmeye başladım.
Yarım saat sonra eve gelmiştim. Tabi eve gitmeden önce Masal'ı komşudan aldım. Uyumuştu.
Masal'ı odasına yatırdıktan sonra kapı çok sert çalmaya başladı. Masal uyandı.
- Anne noluyo?
- Birşey yok kızım. Ben bakıyım. Sen odadan çıkma.
- Tamam.
Masal odaya gitti ve bende kapıyı açtım. Adamlar kapıyı açtığım an beni yere ittiler ve içeri girdiler.
- Kızın nerde?
- Kızım falan yok!
- Lan beni sinirlendirme.
- Ya kızım falan yok. Ben evli bile değilim.
- Evi arayın!
- Hayır!
- Neden? Sakladığın birşey mi var?
- Lütfen kızıma dokunmayın.
Alnıma silahı dayadı ve konuştu.
- Hani kızın yoktu!?
- Kızıma birşey yapmayın. O daha çok küçük. Lütfen.
- Sen onu abimizi öldürmeden önce düşünecektin.
- Ben öldürmedim. Abinizi kim vurduysa o öldürdü. Ben değil.
- Lan adamı kurtaramadın.
- Ben elimden geleni yaptım.
- Seni öldürürüm.
- Ben görevimi yerine getirdim ama olmadı.
Adam tam konuşacakken telefonu çaldı. Telefonla konuşurken adamın yüz ifadesi değişti. Mutsuzdu. Telefonu kapattı ve bana döndü.
- Bugün kurtuldun ama eninde sonunda öldüreceğim.
Yanında gelen adamlara seslendi.
- Gidiyoruz.
Adamlar gidince hemen Masal'ın yanına koştum. Odaya girdiğimde yatağında üstünü örtmüş ağlıyordu.
- Masal?
- Anne onlar kimdi? Neden sana vurdu?
- Ben sana odadan çıkmak yok demedim mi?
- Dedin ama korktum.
- Tamam. Sakin ol. Geçti.
- Anne korkuyorum.
- Korkma kızım. Şimdi seninle hazırlanalım.
- Neden? Nereye gideceğiz?
- Anneanneye gidiyoruz. Hazırlan.
- Şimdi mı gidiyoruz.
-  O çok zor uçak bileti almadan gidemeyiz.
- Ee ne yapacağız?
- Uçak bileti alırım.
Uçak biletlerine baktığımda en erken yarın öğlen 4 de vardı. Yarın için iki bilet aldım.
- Annecim yarın 4 gibi gideceğiz.
- Tamam.
- Hadi uyu bakalım.
Masal da ben de kendimizi uykunun kollarına bıraktık.