Gizli aşk(Ara verildi)

Bölüm 14

132 sanırım en sevdiğim rakam olarak kalacak. Çünkü hayalini kurduğum süsöm bu bölümde canlandı. Ben kardeşlerim dizisinden çok şey öğrendim. Buralardan bir "KARDEŞLERİM" geçti. Bunu sakın unutmayım. Onlar bizim hep kalbimizde olacak. Eskiden hep ablam diziyi izlerdi ben hiç izlemezdim. Ben 26 cı bölümünden izlemeğe başlamıştım. Ve o bölümden beri bu ikiliyi çok yakıştırmıştım. Ablama sayısız teşekkür ettim bu diziyi bana izlettiği için. Seni asla unutmayacağım kardeşlerim. Bendeki yerin hep ayrı kalacak. 

Şimdi bölümümüze başlayalım.

2 gün sonra

Süsenden

Bu gün hastaneden çıkacaktım. Kapının açıldığını görünce yüzümü çevirdim. Gelen hemşirelerdi. Ve ellerinde o tekerlekti sandalye. Ağlamamak için kendimi tutsam da gözümden yaşlar akıyordu. Acınacak haldeydim. Hemşireler beni kaldırıp tekerlekli sandalyeye oturttular. Sonra Ömer geldi. Onu görünce göz yaşlarımı hemen sildim

- Niye geldin?

- Seni yalnız bırakacağımı düşünmedin her halde

- Ömer tek istediğim şey yalnız kalmak lütfen gider misin

- Diyelim ki ben gittim. Sen nasıl gideceksin evine?

- Ben başımın çaresine bakamaz mıyım? O kadar mı çaresiz görüyorsun beni sen?

- Yok sevgilim ben öyle demek istemedim sade...

- Sadece bana acıdığını diline getiremedin

- Sevgilim benim sana acıdığım falan yok. Hem senin neren acınacak halde?

- Ömer ben....

- Sen sadece çok üzgünsün o kadar. Hem merek etme geçecek. Tekrar ayağa kalkacaksın

- Sen inanıyor musun buna?

- Evet sevgilim inanıyorum

- Ben inanmıyorum amma

- Sevgilim inan. Her şey çok güzel olacak. Sen ve ben çok mutlu olacağız

- Olacağız dimi?

- Olacağız tabi ki de. Sende inan buna

- Bu süreçte benim yanımda olacak mısın?

- Sorumu şimdi bu? Tabi ki de olacağım.

- Teşekkür ederim

- Hadi gidelim Elif bizi bekliyor

- Elif ne alaka?

- Israr etti bende geleceğim diye bende tamam dedim. Artık gidelim  mi?

- Gidelim

Ömer'le birlikte hastaneden çıktık. Elif beni görünce sarılmıştı. Çok seviyordum ben bu kızı. Bana kardeşimmiş gibi geliyordu. Arabaya binip yola çıktık. Ömer elini omzuma atmış beni göğsüne çekmişti. Bense bu durumdan hiç rahatsız değildim. Ama içimde olan o boşluğu ona belli etmek istemiyordum ama o anlıyordu bir şeylerin olduğunu. Bakışlarından belliydi. Camdan dışarı baktığımda benim evimi geçtiğimizi gördüm

- Nereye gidiyoruz biz?

Cevap yoktu. Dikiz aynasından Elifin gördüğünü gördüm.

- Ömer Elif size söylüyorum nereye gidiyoruz?

- Benim eve gidiyoruz sevgilim sen rahatına bak

- Benim neden bundan haberim yok acaba?

- Şimdi oldu işte sen rahatına bak