.
.
.
Günler geçmişti.
Leyla ve Cezayir Suna'nın uyanmasını bekliyorlardı.
Leyla, Suna'nın yanına gittiğinde Suna'nın elleri birkaç kez hereket ettiğini fark etmişti.
Ya da elini tuttuğunda Suna birkaç kez elini sıktığını.
Ama Suna hâlâ komadaydı ve hiç bir gelişme yoktu.
Evdekiler, özellikle de Gülendam hanım Suna'yı ziyaret etmeye sik sik geliyordular hem Suna'yı gormek için hemde Leyla'nın dinlemsi için.
Ancak Leyla, Suna'nın başindan ayrılmıyordu.
Zor günlerdi ama elbette geçecekti.
...
Zuhre elinde bir tepsi kahveyle salona girdi.
Canan, Süheyla, Gülendam hanım ve Meltem salonda oturuyorlardı
"Teşekkürler Zuhrecım, buraya koy."
"Tamam. Canan abla."
Canan elindeki kahveyi Gülendam'a götürdü
"Anne, al. En azından bir kahve iç bari"
"Hayır Canan, istemiyorum"
Süheyla lafa girdi
"Gülendam anne sabahtan beri hiçbir şey yemedin, yapma bunu"
"Nasıl yiyeyim, içeyim Süheyla? Suna hastane yatağında. Cezayir de bir köşede perişan. Leyla da başina gelmeyen kalmadi yavrum, günlerdir hastanede."
Süheyla derin bir nefes aldı.
"Valla, Ablam bu günlerde kendinde değil, çok kötü"
Meltam kahvesini içerken konuştu
"Leyla abla'nın eve gelip en az birkaç saat dinlenmesini, sonra tekrar hastaneye gitmesini söyledim. Dinlemedi ki."
"Layla'yı tanıyorum ben. Suna bu durumdayken kendini hiç düşünmüyor."
...
Leyla yine camın arkasından Suna'yı izliyordu
Elın de değildi, uyuyamamişti, eve de gidemedi.
Düşüncelere dalmıştı.
Suna'nın çocukluk anılarını, birlikte geçirdikleri güzel günleri, Suna'nın attığı ilk adımları bunlara düşünüyordü.
Bu sırada Cezayir elinde iki kahveyle Leyla'nın yanına geldi.
Kahvelerden birini Leyla'ya götürdü
Leyla birdenbire kendine geldi
"Dalmıştım.."
Leyla kahveyi eline aldı
ve bir yudum aldım
"Neye düşünüyordun?"
"Saunanın çocukluğunu.."
İkisi de sunaya bakıyordular
"Suna çocukken bir gece çok şiddetli bir fırtına gelmişti.
Ev karanlıktı, herkes uyuyordu. Ben de gök gürültüsü sesiyle uyanmıştım, pencerenin açık olduğunu gördüm, rüzgar esiyordu.
Kalkıp pencereyi kapattım ve ardından Sunaya bi uğrağım dedim.."
Leyla derin bir nefes aldı
"Odanın kapısını yavaşça açıp odaya girdim. Suna'nın battaniyenin altında uyanık yattığını gördüm.
neden uyumadın diye sordum..
Gök gürültüsü sesinden uyandım, biraz korktum dedi.
Peki, bana niye gelmedin dedim.Yorganı biraz aşağı çekti ve kollarında senin fotoğrafını tuttuğunu gördüm.
Merak etme anne dedi. Babam beni koruyor"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cezayir & Leyla
Romance... Gözleri hala bana bakiyordu bi adim daha yaklaşti bana yuzundeki çizgiler şimdi daha iyi belli oluyordu "Leyla ben dondum...cezayirin geri dondu" yağmur deli gibi yağıyordu hava çok soğukdu saçlarim islak olmuştu gözlerime onaa çevirmiştim çokda...
