10. Bölum "Huzur"

251 28 16
                                    


...

Öğleden sonraydı
Leyla'nın biraz huzura ihtiyacı vardı
Beyninin içindeki sesleri duymak istemiyordu
Eskiden ne zaman huzura ihtiyacı olsa dağ evine giderdi
Bazen birkaç gün, bazen birkaç saat orada kalırdı.
Bu sefer de oraya gitti
Soğuk rüzgarlar esiyordu ama Leyla'nın bu soğuğa ihtiyacı vardı
Elinde bir fincan kahve vardı ve bahçede bir sandalyede oturuyordu.
Rüzgar Leyla'nın saçlarının arasından esiyordu.
Bu sırada Cezayir'in kendisine doğru geldiğini gördü.

"Cezayir"

"Ne o? Şaşırdın mı? Buraya sık sık gelirdim ben, bugün da biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı. Geldim."

Leyla'nın huzura ihtiyaci verdi ve Cezayir'in de onun gibi olduğu belliydi.
Kavga istemiyordu Leyla oyuzden Cezayir'ın neden buraya geldiğini sormadi.

"Kahve istermisin?"

Cezayir Leyla'nın yanındaki sandalyeye oturdu

"Hayır. Sadece tek bir şey istiyorum....huzur."

Cezayir gülümsedi

"Ama sanki ki bu da bana yasak"

Leyla biraz ısıtmak için elini kahve kupasının etrafına koydu
Cezayir devam etti ;

"Eskiden insanlardan kaçmak istediğimde buraya gelirdim"

Leyla derin bir nefes aldı

"Beni de kendine benzettin"

İkisi de birbirine bakmiyordular

"Yani sen de mi insanlardan kaçıtın?"

"Hayır, kafamdaki seslerden kaçıyorum"

"Bu biraz zor, o sesleri dinlemediğin sürece kaybolmayacaklar."

Leyla hiçbir şey söylemedi

"Leyla sana bir şey söylemem lazım."

Leyla eski defterlı açmak istemiyordu

"Hayır Cezayir bugün sirasi değil lutfen"

"Mesele senin güvenliğin Leyla, izin ver konuşayım."

Cezayir derin bir nefes aldı

"Bize saldırı emrini o gün kimin verdiğini öğrendim"

"Kim?"

"Firuze"

Leyla kahvesinden bir yudum aldı

"Peki"

"Bir şey söylemeyecek misin?"

"Ne diyebilirim? Senin karın."

"Artık benim karım değil.boşanacağız yakinda"

Leyla elindeki kahve fincanını masanın üzerine koydu.

"Neden? Hamile değil miydi? Hamileyken onu da mı yalnız bırakacaksın?"

Cezayir yutkundu, Bu biraz ağır gelmişti ona sanki

"Ben senin hamile olduğunu bilmiyordum Leyla"

"Bilseydin gitmez miydin?"

"Giderdim"

Leyla sessiz kaldı

"Herkes ...benim hiçbir şeyden korkmadığımı düşünüyor, Ama yanlış. Ben hayatımda uç şeyden korkuyorum Leyla. Birincisi Allah'tan, ikincisi sevdiklerime zarar gormekten ve uçuncusu...."

Cezayir & LeylaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin