Cezayir & Leyla

18. Bölüm -Sezon finali

.

.
"Bil ki, 'mutlu son' diye
bir sey yoktur. Çünkü
bir șeyde 'son' varsa
orada mutluluk yoktur."

-Dostoyevski
.
.
.
isteme den sonra tatlılar yenildi ve sözler söylendi
Cezayir ve Leyla dışında herkes odasına gitmişti.

Leyla bahçede bir sandalyede oturuyordu
Ve gökyüzüne bakıyordu
Cezayir elinde battaniyeyle Leyla'nın yanına geldi

"Üşüyorsun"

Cezayir elindeki battaniyeyi Leyla'ya doğru çekti
Sonra Leyla'nın yanına oturdu

"uyumadın"

"Uyuyamadım. Sen?"

"Ben de "

Leyla başını kaldırıp gökyüzüne bakarken Cezayir'le konuştu

"Aya bak Cezayir. Ne kadar güzel."

Cezayir Leyla'ya bakıyordu

"Bakıyorum zaten. Çok güzel."

Leyla, Cezayir'in sözunu fark ettiğinde Cezayir'e baktı.

Cezayir, Leyla'nın yeşil gözlerine bakarken konuştu

"Omuzlarında hâlâ bana yer var mı?"

Leyla elini açtı ve Cezayir başını Leyla'nın omuzlarına koydu.

"Omuzlarımda ve kalbimde sana her zaman bir yer var."

Cezayie sessiz kaldı.Leyla'nın kolları onun için her zaman bir sığınaktı
Elini Cezayir'in boynuna koyan Leyla onu okşuyordu.

Daha fazla söz söylenmedi.
Sessizlik vardı ve ay ve Cezayir ile Leyla

İkisinin de bu hüzüru ihtiyacı varmış gibi görünüyordu

Ancak birkaç dakika sonra sessizliği Leyla bozdu.

"uyudunmu?"

"Hayır, düşünüyorum."

"neye?"

"Hayatımıza. Kaderimize. Tanıştığımızda ve evlendiğimizde ön yedi yıl ayırılıcağımıza ve sonra yeniden buluşacağımızı kim düşünebilirdi?"

Leyla derin bir nefes aldı

"Dünya acimasiz bir yer. Kimseye merhamet etmez. Bize de etmedi.
On yedi yıl boyunca hasretle yaşadık.Ama sonunda kazandık gibi görünüyor"

Cezayir başını Leyla'nın omzundan kaldırdı ve ona baktı.

"Leyla..Beni affettin mi?"

Leyla kalbinin sesini dinledi
Ellerini Cezayir'in boynuna doladı ve yüzünü yavaşça ona yaklaştırıp onu dudaklarından öpmeye başladı.

İkisinin de gözleri kapalıydı
Cezayir ilk başta şaşırdı ama sonra karşılık verdi ve öpmeye başladı