LEKE

4. Bölüm: Çirkin

#Gevher
Anamın dediğiyle ayaklarım tutmazken “Ne!?” diyebildim.

Mağlup bir ifadeyle yüzünü çevirdi.

“Duydun Gevher! Riyad'la evlenmeyeceksin!”

Yüreğime düşen ateşle gözlerimden yaş gelirken başımı sağa sola salladım.

“Berdel nereden çıktı? Yusuf ayağa kalkacak denildi!”

Konuşsam da boşuna konuşuyordum. Bir şey demeden odadan çıktığında kapıda gözüken Şilan'la “Doğru değil de!” dedim.

Başını yere eğince daha fazla dayanamadım. Yere düştüğümde ağzımdan çıkan hıçkırıkla “Hayır!” dedim.

Omzuma dokunan elle “Bu olamaz! Riyad’la evlenecektik!” dedim.

Bir şey demeden önümde ağlarken geri çekilip ayağa kalktım. Havalandırmak için yatağın üzerine bıraktığım kınalığı elime aldım. Kınalığı göğsüme bastırıp “Yusuf iyi olunca Riyad’la düğünümüz olacaktı! Riyad’la evlenecektim!” diye bağırdım.

Kınalığı göğsümden çekip içimdeki acıyla kınalığa baktım.

“Bedel neden çıktı!?”

“Ağabeyim Riyad, Yusuf'un intikâmını almak isteyince aşiret kan dökülmemesi için Yusuf’a bedel olarak Dilda’nın ağabeyim Riyad’la evlenmesine karar verdi!”

Riyad’da kabul etti! Kınalığı yakasından kavradığım gibi tüm öfkemle çekip ikiye böldüm.

“Gevher!”

Şilan’la göz göze geldiğimde “Acımı haddini bilemezsin!” diye bağırdım.

Yanıma gelip elimi tuttu.

“Ağabeyimde istemedi! Ama babam babalık hakkını ortaya koyunca abim kabul etmek zorunda kaldı! Anamla dünden beri babamı ikna etmeye çalışırız amma babam kararından vazgeçmez!”

Emin Ağa beni kızı olarak hiç görmedi mi? Elimi çekip ayağa kalktım. Odadan çıkıp kapıya gittiğimde annemin sesiyle durdum.

“Nereye gidersin!?”

“Diyecek bir çift lafım vardır!”

Bir şey demeyince izin verdiğini anladım. Kapıdan çıkıp ayakkabılarımı giydiğimde Şilan kapıya geldi.

“Riyad nerede?”

“Bahçeye gitti!”

Başımı sallayıp hızla evden ayrıldım. Koşarak tarla tarafına giderken gözümden akan yaşları da silmeye çalışıyordum...

Nefes nefese geldiğim tarlada gözüm Riyad’ı arıyordu. Elindeki kürekle toprağı kazdığını görünce gözlerimi yumdum. Riyad evlenecektik! Çocuklarımız olacaktı!

“Demirhanoğulları’na lânet olsun!”

Riyad’a doğru hızlı hızlı yürüdüm. Yanına vardığımda ayağını küreğe vurup toprağı ileriye doğru attı.

“Riyad!”

Sesimin titrerken gözlerimi yumdum. Bana döndüğünü üzerime düşen gölgeden anlarken gözlerimi açtım. Yüzündeki sert ifadeyle yüzüme bakarken gözlerimi eline indirdim. Yüzük parmağında gördüğüm yüzükle “Yüzüğü parmağından çıkartmadın amma beni gözden çıkarttın mı?” diye acıyla sordum.

“Eve git!”

Gözümden akan yaşları silip “Emin Ağa istedi diye Demirhanoğulları’nın kızıyla evlenmeyi kabul ettin!” dedim.