~Antidepresan Gülümsemesi~

Boş Gözler

Dazai kapısından gelen hafif sesle uyandı. Kapı çalıyordu.

"Efendim?"

"Korkuyorum..." Dazai gözlerini ovuşturdu.

"İçeri gel Yumeno"

"Ben Yumeno değilim.." Kumral olan şaşkınlıkla kapıyı açtı. Karşısında kısa kızıllıyla karşılaşınca şaşkınlığı artmıştı.

"Odamdan sesler geliyor.." Dazai hafifçe iç çekip kapıyı tam açtı.

"Pek rahat değil ama-"

"Neden yaraların var?" Uzun oğlan gözlerini kırpıştırdı.

"Kendine mi zarar veriyorsun?" Dazai cevap vermedi. Kızıllı büyük gözleriyle ona bakmaya devam etti. Gözleri parlıyordu ve merakla doluydu.

"Saat geç oldu..." Kısa oğlan yavaşça yatağa girip top oldu. Gözlerini sıkıca kapayıp kafasını yastığa gömdü.

Sabah olduğunda kızıllı gözlerini açtı ve göz altlarında belirgin siyahlıklarla ona bakan boş gözleri gördü.

"Günaydın."

"Günaydın.." Chuuya esnedi. Dazai yavaşça Chuuya'ya yaklaştı. Bu yakınlık yüzünden chuuya'nın yanakları saçıyla aynı renge gelmişti. Oysa Dazai'nin hedefi Chuuya'nın havaya kalkmış saçıydı. Dazai saç tutamını nazikçe alıp indirmişti. Chuuya ise çoktan domatese dönüşmüştü.

"Niye kızardın?"

"Ne kızarması be!"

"Yalancı"

"Eh?"

"Gaysin sen" Mavinin en güzel tonu gözleri iri iri açıldı. Yüzü sanki mümkünmüş gibi daha çok kızarmış ve fark etmeden dişlerini gıcırdatıyordu.

"Ne diyorsun be!?!!"

"Kimseye söyleyemedin ve senden şüphelenmesinler diye sevgili buldun." Chuuya kaşlarını daha da çattı.

"Herşeyi bildiğini sanan egoistin tekisin! Ama bil bakalım ne, herşeyi bakarak anlayamazsın!" Dazai ifadesini korudu.

"Haklıyım."

"Değilsin!"

"Haklı- dur sen?.." Kızıllı çatık kaşları ve dolu mavi gözleriyle ona bakıyordu. Gözleri gökyüzü gibiydi ve yağmur yağıyordu. Chuuya ağlıyordu. Yağmur damlası misali akan göz yaşlarına rağmen kaşları hala çatıktı.

"Eh?.."

"Zorla sevgiliyiz.." Dazai gözlerini kırpıştırdı.

"Beni tehdit ediyor, onda bir sırrım var..."

"Sır?"

"Seni ilgilendirmez..! Zaten önemi kalmadı, insan ağladığımı ve zorla sevgili olduğumuzu öğrenince beni dışlayacaklar.."

"Nasıl öğrenecekler ki?"

"Sen söylemeyecek misin?" Dazai başını iki yana salladı.

"Fakat bana sırrını söylemeni istiyorum." Chuuya yere baktı.

"Kimseye söyleme."

"Kimsem yok." Chuuya derin bir nefes alıp elini sağ gözüne götürdü. Parmağının ucuyla göz bebeğine dokundu. Dazai merakla izliyordu.

"Gözüm lens.." Chuuya sağ gözünden lensi çıkardı, güzeller güzeli mavi gözü açık kahve, ela karışımı bir renkti.

"Bunu neden saklıyorsun ki?"

"Bu kadar olsa keşke.." Chuuya lensi kutusuna koydu.

"Diğerini çıkarmayacak mısın?" Chuuya yere baktı.

"Diğer gözüm gerçek..." Heterokromi. Chuuya'daki durumun adı buydu. Hastalık olarak görülse de bu gayet normaldi. Tabi tıbbi olarak. İnsanlar için çoğunlukla garipti. Chuuya'nın saklama nedeni de buydu.