තේව්'s POV
" අඩෝ රනියා යමන්ද එහෙනම්."
" යමන් යමන්"
මම රනිශ්කයවත් ඇදගෙන campus එකෙන් එළියට එන්න ආවෙ exam ඉවර නිසා කරන්න වැඩකුත් නැති නිසා ගෙදර යන්න හිතාගෙන.
" කොහෙටද දැන් උබ යන්නෙ ගෙදර ද."
" නැ බං resturant එකට පොඩ්ඩක් යන්න ඕනෙ."
මෙච්චර වෙලා කණ හාරන ගමන් ලොකු වැඩක ඉදපු රනිශ්කයා මගෙන් ඇහුවෙ ඒ කණේ ගහගෙන ඉදපු ඇගිල්ල උගෙ ටී ශර්ට් එකේ පිහිද ගන්න ගමන්. ඉව්ව් මල පෙරේතයා. ඌ දිහාවට අප්‍රසන්න බැල්මක් දාගෙන උත්තර දුන්නෙ මූත් එක්ක වසන මට ගහන්න ඕනෙ කියලා හිතන ගමන්. නොදකින් අමනයා. හරි හරි ඉතින් ඌත් එක්ක වසන මාත් එහෙම තමා ඉතින් හේ හේ.
" ඒ මොකෝ අද උබ වැඩ නෑනෙ."
" නැ බං ආයු අයියව බලන්න යන්න ඕනෙ. දවස් දෙක තුනකින්ම දැක්කෙ නැ. අනික මට exam නිසා ඒකා මැසෙජ් එකක්වත් දාන්නෙ නැ හරියට මම පාඩම් කරන්නෙ නැති වෙයි කියලා."
රනිශ්ක කියන්නෙ මට ඉන්න හොදම යාලුවා. මගෙ පොඩි කාලෙ ඉදලම බොක්කෙ ෆිට් එක. අද වෙනකම් කිසිම රහසක් අපි දෙන්නා අතර තිබිලා නැ. හරිම අවංක කොල්ලෙක්. ඕනෙ දෙයක් බය නැතුව කියන්න පුලුවන් කෙනෙක් ඉන්නවා නම් ඒ මූ තමා. ආයු අයියත් එක්ක සම්බන්දේ ගැන උනත් හැම දේම මූ දන්නවා. ඒකයි බය නැතුව හැමදේම මූට කියන්නෙ.
" ආහ්හ්හ් එහෙමද."
" ඔව් බං මාමණ්ඩියත් නැති නිසා බය නැ."
මම එහෙම කිව්වම ඌ මම දිහා බැලුවෙ උබ කාටද බං ඔය බොරු කියන්නෙ වගෙ බැල්මකින්.
" මොකද යකො තෝ ඔහොම බලන්නෙ."
" අනේ පලයන් යකෝ යන්න මෙච්චර කල් තෝ මාමණ්ඩි හිටියා කියලා බය උනානෙ."
" නැ බං ඒක මෙහ්...
" අඩෝ හාවා."
මම රනිශ්කයට කිය කිය හිටපු එක එහෙමම නැවතුනෙ පිටිපස්සෙන් ඇහුන හුරුපුරුදු කටහඬක් නිසා.
" අඩෝ මේ කේත් ප්‍රශ්න දාගන්නෙ නැතුව යමන් ඇ. මූ එනවා කියන්නෙ අනිවා මරාලයක් තමා."
YOU ARE READING
"ආයු" Ongoing
Non-Fiction" මේ තාක් කාලයක් විදවපු මගෙ ජීවිතේට සතුට අරන් ආපු; මගෙ ආදරේ... මගෙ ජීවිතේ වටිනම වස්තුව... මගෙ මහත්තයා.... මම උබට හරි ආදරෙයි මගෙ මහත්තයෝ..." 🌼❤️ -අයුක්ෂ හේෂව් ගුණවර්ධන- #mpreg #zhanyi #happyending
