Alan Becker ship

~RÜYA~

(Kim olduğunu yazmicam siz bulun hehehheehhe ve bu arada yorum yapın, tepkilerinizi yazın. Okumak hoşuma gidiyor hehehehhe)

Çimenlikte yürüyordum. Ağaçlar, çiçekler, kuşlar ve hayvanlar hepsi mükemmeldi. Kafamda çiçekli bir taç vardı. Şuanda nereye gittiğimi  veya buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum. Bir papağan geldi ve omzuma kondu. Biraz kafasını okşadıktan sonra ayağına bir kağıt bağlı olduğunu fark ettim. Etrafı dikkatlice süzdüm daha sonra kağıdı alıp açtım. Bu mektupa benzer birşeydi. Kağıtta şunlar yazıyordu.

Kimse seni istemiyor ! Sen yanlız ve çaresiz bir hiçsin ! Senin nefes bile almaya hakkın yok !

Kağıt, serbest kalan elimden yavaşça süzülerek su birikintisine düştü. Ellerimi yumruk yapıp ağaçları yumruklamaya başladım.

-hayır... HAYIR ! BEN YANLIZ DEĞİLİM... BEN MASUMUM ! ÇARESİZ FELAN DA DEĞİLİM ! HERKES BENİ İSTİYOR ! HERKES BENİ SEVİYOR !

yumruk atmayı bırakıp çaresizce ve ağlayarak yere dizlerimin üstüne çöktüm.

-hayır... Hepsi yalan... Ben çaresizim... Hatta ben bir hiçim ! Nefes almaya hakkım dahi yok !...

Kafamı yere koydum ve sessizce ağlamaya devam ettim. Birden ileride bir ışık parladı ve o ışık bana doğru geldi. B-bu ışık bir i-insandı... Ellerimi tuttu. Ellerimi tutmasıyla birlikte gökyüzüne doğru yükselmeye başladık. Yukarıda tıpkı beni tutan ışık gibi birsürü ışık vardı.

Işıklar: iyiki varsın...

Birden uyandım. Az önceki yaşadığım garip olay aslında rüyamış. Gözlerimle etrafı süzdüm. Aşırı derecede karanlıktı. Hiçbirşey görünmüyordu. Biranda oturur pozisyonda olduğumu fark etmiştim. Nerde olabilirdimki ? 5 dk hareketsiz bekledim. En sonunda gözüm karanlığa alışmıştı. Ben şuan arbadaydım ve k-koltukta değil birisinin kucağındaydım... Ellerimle kafasını tuttum ve kafamı onun kafasının izasına getirdim. Hâlâ yüzünü görüp tanıyamayacağım kadar karanlıktı. Hâlâ daha uyuyordu. Birden aklıma en son Green ile birlikte restaurant'da olduğumuz geldi. O halde kucağında olduğum kişi büyük ihtimal Green oluyordu. Yüzümü onun boynuna yaklaştırdım. Evet... Bu Green'in kokusuydu. Kokusu o kadar muhteşemdiki koklamadan duramıyordum. İyice Green'in kucağına yerleştim. Kollarımla Green'i sardım ve kafamı boynuna gömdüm. İçim kıpır kıpırdı. S-sanırım onu seviyordum... Onun kucağında olmak beni rahatsız etmemişti... Sadece... Hoşuma gitmişti...

Arkadaşlar bölümü burda bitiriyorum. Gece mükemmel bir bölüm gelicek. +16 felan gibi düşünün. Biliyorum daha ilk günden çok şey yaşadılar ama sonuçta bu bir ship kitabı. Herneyse hoşçakalın. Sizi seviyorum. Toplam 350 kelime...