GÖKKUŞAĞININ ACILARI

GÖKKUŞAĞININ ACILARI 8. BÖLÜM

8. Bölüm

~Ilgaz~

Bir anda herşey darmaduman olmuştu. Hayal o herife bağırıyor. Herif "yapma" diye yalvarıyor biz ise Hayal'i sakinleştirmeye çalışıyorduk.

"SENDEN NEFRET EDİYORUM."

"Kızım yapm-"

"HAYAL YETER!" hepimiz Hayal'e bağırıyorduk. Ancak susmaya niyeti yoktu.
"NOLDU ILGAZ? YOKSA SENDE Mİ VURACAKSIN BANA?"  sözünden sonra herşey değişmişti. En zayıf noktamdan vurmayı nasıl başarmıştı?

Sıla ne kadar Hayal'i çekiştirsede bir işe yaramıyordu. En sonunda bağırmaktan dengesini kaybedip yere düştü. Bir anda gözlerim yerde yatan ve hareket etmeyen bedeninde dolandı. Hiç hareket etmeden öylece yatıyordu.

"Hayal?"

"Abicim kalk. Hayal! Hadi kalk abicim hadi!"

"Kızım?"

"Ya dayı sende bir sus be!" "Hayal!"

"Hayal. Aşkım uyan lütfen."

"HAYAL ABİCİM HADİ KALK NOLUR HADİ ABİCİM!"

Demir ve Sıla gözyaşları içinde Hayal'i uyandırmaya çalışıyordu. Ben ise hareket bile edemiyorum. Demir bir anda ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Ilgaz?"

"..."

"Ilgaz!"

"Gitti mi?"

"Ne?"

"Anne gibi o da mı beni bırakıp gitti?"

"SILA AMBULANSI ARA!"

"Hayal.."

"SILA!"

"T-tamam"

Hayal'de beni bırakıp gitmiş miydi? Annem gibi...

"ILGAZ BANA BAK!"

"Anne..."

"Ilgaz!"

"Anne, nolur gel..."

"Ilgaz dedim!"

"Anne çok yalnızım..."

"Ilgaz kendine gel! Sıla aradın mı!?"

"G-geliyorlar."

"Anne canım çok yanıyor..."
"Annem lütfen gel..."
"Yapayalnız kaldım..."
"Anne nerdesin..?"
 
En son hatırladığım şey kapının bir anda açılıp Hayal'in sedyeye kaldırılışıydı. Kafamda hissettiğim acıyla birlikte elimi kafama attığımda kırmızı bir sıvıyla karşılaştım. Kandı bu. Herifin üstündekiler gibi... Daha sonrası benim içinde koca bir karanlıktı.

(kaosu bir tık abartmış olabilirim. ama ileride çok büyük ters köşeler koymayı planlıyorum.🎀)