Mutlu sonlar bize uğrar mıydı? Peki ya masallar? Masalda gibi hissedebilir miydik kendimizi? Peki peki, masallarda da katiller var mıydı? Masallarda da kötüler cadılar yerine anne babamız mıydı?
***
"Aldırma," Kaşlarımı çatarak baktım bu sefer gözle...
Gelecek iki bölüm sadece özel bölüm olacak. Batu Özel bölüm, Toprak ve Su Özel Bölüm yayınlayacağım. Sonra dosyayı yayınevine yollayacağım...
Keyifli okumalar dilerim...
OY VERMEYİ, BOL BOL YORUM YAPMAYI VE TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN CANLARIMMM
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Alçin saçmalama! Savaş ne dedi sana? Hem sen ne diye anlaştın onunla? Gitmeyecektin hani?"
"Su niye anlamıyorsun? İçimde kötü bir his var diyorum, bir şey olacak hissediyordum." Su başını iki yana sallarkenofladım. Savaş yarım saat önce çıkmıştı ve yaklaşık beş dakikadır içimde kötü bir his vardı. Tabi gel de bunu Su hanıma anlat anlatabiliyorsan!
"Alçin şimdi onu bunu boşver de, Umut'u görmeye gidelim mi? Ben hiç görmedim oğlumu," yüzünü yavru kedi gibi yaptığında başımı salladım. Su'yun koluna girdim ve beraber Umut'un olduğu bebek bakım ünitesinin önüne kadar yürüdük. Camın önüne geldiğimizde Su bakındı ancak oğlunu göremedi. Tanımamak değildi, görmüyordu. Çünkü Umut burada değildi!
"Alçin, hangisi benim oğlum? Bir de ben neden oğlumun varlığını hissedemiyorum?" Dudaklarımı yaladım ve yutkundum.
"Umut burada değil, Su."
"Ne!? Nerede o zaman benim oğlum? Alçin oğlum nerede?" Kollarımı kaldırıp omuzlarına koydum onu sakinleştirmek istercesine. O sırada yanımıza kucağında bebekle beraber bir kadın doktor geldi.
"Sakin ol annesi. Bebeğin burada, son kontrolleri için iki dakika almıştık. Bebeğin çok iyi ve beklediğimizden daha güçlü ve daha savaşçı bir bebekmiş kendisi. Kuvözden bu kadar kolay çıkabilmesi çok büyük bir şey. Tebrik ederim," dedi ve Umut'u Su'ya yaklaştırdı. Su bir elini ağzına kapatmış, gözlerinden akan yaşlar ile oğluna bakıyordu. Sonra kollarını açtı Umut'a. Doktor dikkatli bir şekilde Umut'u Su'yun kollarına bıraktı ve geri çekildi.
"Dilerseniz odanıza geçebilirsiniz. Hemşire arkadaşlar bebek kodunu odanıza getirecekler. Sedyenizin hemen yanına getirirler, oraya yatırırsınız bebeğinizi." Diyerek yanımızdan geçti doktor. Su kucağında ki oğluna büyülenmiş bir şekilde bakıyordu. Bende onlara imrenerek bakıyordum. Su dolu gözleri ile kafasını bana doğru kaldırdı.
"Alçin çok güzel," başımı salladım.
"Evet, çok güzel," dediğimde tekrar oğluna indirdi bakışlarını. Benimde gözlerim dolmuştu bu anne oğulu izlerken. Nasıl bu kadar güzel olabilirdi bu duygu? Büyülü bir duygu olduğuna emindim, ama hangi büyü bir duyguyu bu kadar güzel kılabilirdi?
