The Billionaire's Ex-Girlfriend (Billionaire Series #1)

CHAPTER 9:QUEMATON'S FAMILY

KHYEL QUEMATON

[FLASHBACK]

"I need my chopper, pick me up at my university's rooftop," seryosong utos ko kay Teroxx.

I can't stand. Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko nagawang ipaglaban ang babaeng mahal ko. Hindi man lang ako lumaban sa mga magulang niya, hinayaan ko pang masaktan ako.

Maya-maya pa ay dumating na ang chopper na hinihintay ko. They immediately pick me up at sinakay ako sa loob.

"What happened?" seryosong tanong nito sa akin.

"Aksidente lang iyan," sagot ko naman habang tinitignan ang binti ko na ginagamot niya.

"Who did this?" he asked again.

"I already said that's an accident," seryosong sagot ko kaya hindi na siya ulit nagsalita.

"Hello, please prepare a wheel chair for Mister Khyel."

Hindi nangtagal ay nakarating na kami sa villa, everyone is there including my parents. They looked so worried, pagkababa ko ay agad na lumpit sina mom and dad para alalayan akong bumaba.

"Teroxx, prepare the firing squad, ipahanap mo ang pamilya ni Faith," utos ni daddy.

He knows me well at kahit hindi pa niya ako tinatanong ay alam na niya agad. He command to shoot every single person na mananakit sa akin.

"Dad, huwag na," pigil ko sa kanya.

"What do you mean, huwag na?" Baling niya sa akin. "Hindi pwede, paano kung hindi lang iyan ang gawin nila sa iyo?"

"Dad, you can't blame her family kung ayaw nilang makipagrelasyon ang anak nila sa mahirap---"

"But you are not poor, son, and what they did is too much," putol ni dad sa sasabihin ko.

"Dad, let them stay alive, please," mahinahong pakiusap ko kay dad.

"Fine, but you can't stop me if I start targeting their company!" buong diin niyang sagot.

Sa pagkakataong ito alam kong hindi ko na siya mapipigilan. Nanatili akong tahimik habang itinutulak ni mommy ang wheel chair na sinasakyan ko.

Nangako akong babalikan ko si Faith, pero paano ko pa iyon gagawin ngayong hindi ko na alam kung makakalakad pa ba ako ulit.

"Get ready, iuuwi ka namin ng dad mo sa London," sabi ni mommy sa akin nang makapasok kami sa kwarto ko.

"Pero, mom, I can't, kailangan ako ni Faith," kontra ko sa sinabi niya kaya napahinto siya sa ginagawa niya.

"Si Faith na naman?" tanong nito sa akin. "Tignan mo nga iyang ginawa sa 'yo ng mga magulang niya, we're going to London, whether you like it or not."

Hindi na lamang ako nagsalita alam kong hindi na sila papaya na puntahan ko si Faith after what happened.

Kinabukasan, maaga nila akong ginising to prepare for our flight. I just realize na kahit labag sa loob kong umalis ng bansa, I have to do it since the technology in London is more advance than the technology here in the Philippines kaya mas mapapabilis ang pagpapagamot ko doon.

"Are you ready, son?" tanong ni dad habang inaalalayan akong sumakay sa wheelchair.

"I have no choice, dad," sagot ko naman sa kaniya.

"Makakabalik ka rin naman dito sa Pilipinas," paninigurado niya sa akin.

Pero alam kong hindi a nila hahayaang mapalapit ako ulit kay Faith.

It took us eighteen hours and fifty-nine minutes before we landed safely in the airport. Sa pagkakataong iyon alam kong sobrang layo na ng distansya ko kay Faith at dahil doon ay hindi ko maiwasang hindi mag-alala. Nakita ko na ang ugali ng parents niya, kayang-kaya nilang saktan ang sarili nilang anak just to keep their wealth. I remain silent habang nasa sakay kami ng kotse, all I am thinking is Faith.

Kamusta na kaya siya? I hope she's safe. Sana hindi siya sinasaktan ng mga magulang niya. Whatever happens malalaman ko rin 'yon.

Nang makarating kami sa bahay ay nagpadertso agad ako sa kwaro ko saka kinuha ang laptop ko.

If I can't be with her, I'll access their company's system to know her current status.

Pagkabukas ko ng website ng companya nila ay hindi ko napigilang suntukin ang pader sa tabi ko.

Faith is I the hospital and she's in fvcking critical condition. Wala nang nakalagay na information so I tried to access their house's CCTV and after a few steps, I successfully got the whole access in their house.

Mula sa CCTV records nakita ko kung paano tinutukan ng dad ni Faith ang isang lalaki na paakyat sa hagdan. Sa kabilang monitor ay nakita ko naman si Faith na nagmamadaling tumakbo pababa. She runs as fast as she can saka niyakap ang lalaking nasahagdan. I clench my fist as I watch the scene. Nakita ko kung paano agarang sinalo ng lalaki ang katawan niya.

Matapos ko iyong mapanood ay agad kong kinuha ang cellphone ko.

"Hello, Detective Leander?" sabi ko agad nang sagutin nito ang tawag. "I'm going to send you a CCTV footage, gusto kong alamin mo kung sino ang lalaking hinarangan ni Faith."

Agad kong binaba ang cellphone ko matapos ko iyong banggitin. Muli kong ibinalik ang atensyon ko sa monitor. I saw how Mister Evans pointed the gun at the man. Dahan-dahan nitong ibinaba ang katawan ni Faith na siya namang kinuha ng mga tauhan nila at isinakay sa sasakyan. Nanatiling nakatingi ang lalaki sa kanila habang dahan-dahan itong umaatras palabas ng pinto.

"Mister Khyel," tawag sa akin ng isang boses mula sa labas ng pinto habang kumakatok kaya mabilis kong isinarado ang laptop ko at ngpunta sa pinto.

[2 years later]

It's been 2 years since I stayed here in London and now I can say that I will be able to do everything I want since I already graduate as valedictorian in Bachelor of Science in Business Administration.

"Congratulations, Khyel!" bati sa akin ng kaklase kong si Ava sabay abot sa akin ng baso ng wine.

We are having a party now dito sa bahay as celebration for my graduation.

"Thanks," tipid kong sagot at saka kinuha ang iniaabot niya sa akin.

"So...what's your plan now?" she asked as she looked at me seductively while playing with my necktie.

"I don't know yet," sagot ko sabay inom ng wine.

"I'm going to have party tomorrow, wanna come?" tanong muli niya habang patuloy na nilalaro ang necktie ko.

"I'll try," tipid kong sagot. "Now if you excuse me, I have to talk with my other guests."

Hindi ko na siya hinitay na sumagot at agad akong umalis.

I don't feel comfortable whenever she's near to me since I only consider her as an annoying brat.