The Billionaire's Ex-Girlfriend (Billionaire Series #1)

CHAPTER 30:UNTIL THE END

TRIGGER WARNING!

R-18: Read at Your Own Risk!

This chapter of the story contains violent action to the characters.

This is it, Faith. The real war is on your face.

Huminga ako ng malalim bago tuluyang lumabas sa bahay kasama sila Mariane.

D*mn! Bakit napakarami nila?

Bumungad sa akin ang napakaraming tao mula sa gate ng village namin.

"Khyel Quematon, the son of b*tch, Kertion Quematon, I heard that you're already married and you already has kids, why don't we just have a deal?" sigaw ng isang lalaki mula sa gate.

"Sumama ka na lang sa amin at hayaan mong kami na ang bahala sa asawa mo, para wala nang madamay na ibang tao!" sigaw ulit niya.

Pansin ko ang pag-igting ng panga ni Khyel kaasama ng pakuyom ng kamay niya kaya hinawakan ko ito.

And now it's a choice between the easiest and the though fight.

"They only have five hundred men, and one thousand guns, we also have a insider there na nakabilang sa kanila, kaya four hundred lang ang talagang kalaba natin." Bahagyang lumapit sa amin si Teroxx.

Five hundred lang? Bakit ang dami nilang tignan.

"Sumakay na kayo sa chopper, kami na lang ang makikipaglaban," sabi ni Khyel at lumingon sa akin.

"No hindi kita iiwang nakikipaglaban dito sa baba habang ako nanonood lang mula sa taas," kontra ko sa sinabi niya.

"Faith---"

"If I said no, it is a no, hindi kita iiwan, lalaban tayo ng magkasama." Putol ko sa sasabihin niya kaya napabuntong hininga na lang ito.

KHYEL QUEMATON

Hindi ko alam kung magagalit ba ako sa kaniya o mamamangha dahil sa ginagawa niya. Ayaw niyang magpatalo sa akin. Gusto talaga n'yang sumama sa laban ko kahit hindi niya sigurado kung pareho pa ba kaming mabubuhay o isa na lang sa amin ang matitra.

"Ano na, Khyel?" malakas na tanong ni Krypion.

He's my dad's brother pero isa rin siya sa mga pinahirapan ni dad nang tangkain niyang pagsamantalahan si mommy. Muntik rin niya akong mapatay noong itinulak niya ako sa hagdan dahil pinipigilan ko siyang hawakan si mom.

"Krypion, hindi ka na ba talaga magbabago?" sarkastikong tanong ko sa kaniya. "Bakit kaya hindi na lang ikaw ang umayaw?"

Pagkasabi ko nito ay bigla itong nagpaputok ng baril dahilan para magsimulang magkagulo. Pansin ko ang pagguhit ng takot sa mukha ng asawa ko but she still fight until she manage to deal with her fear. I grinned when I witness how brave my wife is.

Beautiful yet dangerous.

"Let's go there." Hila ko sa kaniya habang pareho kaming patuloy sa pagpapaputok ng baril.

I give her another gun nang makatwenty shots na siya gamit ang electromagnetic gun galing kay Devion. Tuloy-tuloy ang palitan naming ng putok ng mga baril at parang walang kahit sino sa amin ang may balak magpatalo at sumuko. Maya-maya pa ay may panibago na namang dumating na mga kalaban, may dala silang chopper at ilang high caliber na mga baril.

"F*ck!" napamura ako nang madapisan ako ng bala sa braso ko.

"Are you, okay?" agad na tanong sa akin ni Faith habang patuloy pa rin ito sa pagpapakawala ng mga bala.

"I am, love, I think you have to go, ako na lang---"

"No." pagmamatigas niya kaya napailing na lang ako.

Ang kulit.

"Faith, Khyel, are you still alive down there?" Isang boses mula sa airpods namin ang nagsalita.

"Yeah, still alive but Khyel' s arm is bleeding," sagot ni Faith.

"Tumakas na kaya kayong dalawa?" suhestiyon niya.

"Hindi ako pwedeng tumakas, hindi sila titigil hanggang hindi ako napapatay," sagot ko at muling nakipag sabayan.

"Khyel!" galit nasigaw ng isang pamilyar na boses at nagpaputok ng baril.

Sobrang dami na ng mga katawan na nakakalat sa paligid at ang ilan sa kanila ay sabog ang ulo at halos hindi na makilala dahil sa dami ng tama ng baril sa mukha.

"Boss, tumakas na kayo, kami na dito masyado na silang marami, pare-pareho tayong mamamatay dito," suhestiyon ni Teroxx at Cendrix.

"We can't." mariin kong banggit.

"I ran out of bullets, Arrone we need back-up!" rinig kong sabi ni Faith kaya agad ko siyang hinila palapit sa akin.

"Cover her up," utos ko sa dalawa.

Halos maligo na kaming apat ng dugo dahil sa dami ng tama naminh dalawa.

FAITH EVANS-QUEMATON

"Khyel!" Hindi ako nakapagpigil na hindi tumakbo palapit sa kaniya nang makita kong may babaril sa kaniya mula sa kaniyang likuran.

Hinila ko ang baril kay Teroxx at sinubukang paputukan ito. Bumagsak siya nang matamaan ko sa ulo pero kasunod nito ay naramdaman ko ang unti-unting paghina ng tuhod ko at paglabo ng paningin ko.

"Love!" a voice called me and bring me to a safer place.

Sobrang labo na ng paningin ko pero pilit kong iminumulat ang mata ko.

I wanna see his face. Gusto kong matadaan ang itsura niya.

"Khyel?" rinig kong sabi ng isang boses ng lalaki.

Kuya Devi.

"Sumakay na kayo, we have no choice!" Mariing utos niya.

Naramdaman ko ang pag-angat ng katawan ko kasabay ng unti-unting paglakas ng tunog ng isang chopper.

"Faith...dadalhin ka na naming sa ospital, please, lumaban ka, hinahanap ka na sa akin ng mga anak ninyo," isang magaspang na palad ang naramdaman kong may hawak sa pingi ko.

Gusto ko siyang lingunin. I wanna look at Kuya Devi's face.

"Anong gagawin natin? Siguradong susundan pa rin nila ako kahit saan ako magpunta," rinig kong sabi ni Khyel.

"They will no longer stay alive after this explosion." Sabi ni kuya at isang malakas na pagsabog ang narinig naming.

KHYEL QUEMATON

Wala akong ibang makita kung hindi usok at apoy mula sa ibaba.

"K-khyel," rinig kong tawag ng isang nanghihinang boses.

Sinubukan niyang lingunin si Devion pero naging dahilan lang ito para dahilan lang ito para masamid siya ang magbuga ng dugo.

F*ck!

I can't. I can't. Sobrang sakit para sa akin na makita siyang nagkakaganito.

"Don't move for now, love, hindi maayos ang lagay mo," sabi ko sa kaniya.

"I can't," halos pabulong niyang sabi.

"What are you talking about?" tanong ko sa kaniya. "Of course, you can, hinihintay tayo nila Alliannah sa bahay."

Hindi ko mapigilang hindi mapaiyak dahil sa mga sinasabi niya.

Faith, lumaban ka, please.

"Hindi ko na kaya." Umiiling niyang sabi.

"No, no, pleas, l-love, lumaban ka, h-hindi ba nangako kang hindi mo ako iiwan kahit anong mangyari?" Nanginginig ang labi ko habang pilit siyang pinalalaban. "Don't give up, love, please, dahil sa 'yo nagkaroon ako ng rason para lumaban so please don't leave me in this world alone, love, I can't loose you again."

Pilit niyang itinaas ang nanghihina niyang kamay at pinunasan ang luha sa mukha ko.

"H-hindi naman kita iiwanan, palagi pa rin akong nasa puso mo," sabi niya.

"No, love, don't say that, huwag mo kaming iiwan, gusto ko pang bumawi sa 'yo, gusto ko pa kayong makasama ng matagal ng mga anak natin...l-love, huwag mo naman akong iwan," pagmamakaawa ko habang hinahaplos ang pisngi niya. "Love, lalaban ka, ha? You made a promise to me."