The Billionaire's Ex-Girlfriend (Billionaire Series #1)

EPILOGUE: THE FINAL DESTINATION

"Love? Wake up, you're dreaming." Ramdam ko ang marahang pagtapik sa akin ng isang babae kaya agad kong iminulat ang mga mata ko.

Bumungad sa akin ang mukha ng nag-iisang babaeng gusto kong makasama hanggang sa aking pagtanda. It's Faith.

"What's with the nightmare, love?" inosenteng tanong nito pero hindi ako sumagot at tinitigan lang siya.

At that moments, a tear suddenly scape for my eyes. Agad akaong tumayo at niyakap siya ng mahigpit.

"Don't leave me again, please, love, I can't loose you again." Humihikbing sabi ko habang nakayakap pa rin sa kaniya.

"A-ano bang sinasabi mo?" mahinhing tanong nito. "Magaling na ako, love, hindi na kita iiwanan ulit, pangako."

Kumalas siya sa pagkakayakap niya at hinawakan ang magkabila kong pisngi. "Panaginip lang, iyon hindi ako mawawala sa 'yo," paninigurado niya habang pinupunasan ang luha sa mukha ko gamit ang kaniyang daliri. "Tara na, hinihintay ka na ng mga bata sa baba."

Tumayo siya at hinila ang kamay ko para tumayo. I sigh in relief, akala ko iniwan na niya ako. Ilang sandal pa ay tumayo na rin ako at yumakap mula sa likuran niya.

"I love you so much, love," bulong ko sa kaniya at ipinatong ang baba ko sa balikat niya.

"I love you more." Nakangiti siyang humarap sa akin at inilagay ang dalawa niyang kamay sa aking leeg.

"I." give her a kiss on her forehead.

"Love." I kissed her nose.

"You." I gently kissed her lips.

I heard her chuckled ng maghiwalay ang labi naming dalawa.

That soft laugh coming her. That laugh na kahit kailan hindi ako magsasawang pakinggan.

"Let's go, they are waiting for us outside," sabi nito at sinuklay na ang buhok niya.

"Let me tie your hair for you," sabi ko at hinila ang upuan para doon siya paupuin.

I gently brush her hair while looking at her reflection from the mirror in front of us.

"Very gorgeous," bulong ko at ngumiti.

"So fr*aking handsome," rinig kong bulong niya.

I laugh when I heard that from her and continue to tie her hair. Agad kaming lumabas ng kwarto nang matapos koi to. Sobrang ingay na sa labas. Tawag nan g tawag ang mga anak namin.

"Saan ba kasi talaga tayo pupunta?" Tanong ni Faith na walang kaalam-alam sa plano naming nila Zachariah.

"Just wait and see, mommy," singit ni Hael at ngumiti.

Dumeretso na kami sa sasakyan dahil baka kung ano pa ang masabi ng tatlong makulit na chikiting na kasama naming. It took us almost two hours bago kami makarating sa pinareserve kong beach resort. Everyone is waiting for us. Sandali kong ihininto ang kotse at hinayaan ang mga anak naming takpan ang mata ni Faith.

"At may paganito pa talaga kayong nalalaman, ha," sabi niya habang kinakapa ang telang nakatakip sa kaniya.

"Ready?" tanong ko sa kanila.

"Yes, daddy!" sabay-sabay na sigaw ng tatlo kaya agad ko nang pinaandar ang kotse.

"Dahan-dahan lang," sabi ko habang inaalalayang maglakad si Faith.

Tumakbo na ang tatlo naming anak kila Devion at kinuha ang mga bulaklak.

"D'yan ka lang saglit, sasabihin ko lang kapag pwede mo nang tanggalin," sabi ko at tumakbo para kuhanin ang cake niya.

"One...two...three...you can remove it now, love." Agad naman niya itong sinunod.

"Happy birthday!" sabay-sabay naming sigaw kasabay ng pagbagsak ng mga confetti.

I can see how happy and surprise she is.

"Thank you, everyone!" maluha-luha niyang sabi.

Lumapit na ako sa kaniya kasunod ang mga kasama naming dito.

"You should make a wish and blow your candles," sabi ko at bahagyang inilapit sa kaniya ang cake.

"How can I ask for more if I already have everyone of you in my life?" pabirong tanong niya.

Mom, dad, I know you're watching us. Gusto ko lang pong malaman ninyo na pinaptawad ko na kayo sa lahat ng ginawa ninyo sa akin at kay Khyel. I am not in my place para hindi magpatawad.

FAITH EVANS-QUEMATON

Happiness. That's all I can feel right now. After all of those near death triumphs we face. We are all here now. We end up happy with eacth others. Finally...

I slowly close my eyes before making a wish.

I wish that this happiness will last forever. I want everyone's safety at sana wala nang dumating na kahit anong pwedeng maging dahilan para magkalayo-layo ulit kami nila Khyel at ng mga anak namin.

I opened my eyes and slowly blow the candles. The next thing I know is biglang nagsimula ang fireworks display sa langit. Everyone cheer in happiness.

Sobrang saya ko ngayon. I can finally say na nagawa ko. Nagawa namin at ngayon handa na akong harapin ang lahat ng walang takot dahil alam kong kasama ko si Khyel. I know he will never leave my side. Hindi siya aalis sa tabi ko at ganoon din ako. I will do my best to keep our vows. I will be a good mother and wife. Pinapangako k okay God na hindi ko sasayangin ang pagkakataong ibinigay niya sa akin.

"Mommy, let's eat po, I'm hungry na." Kalabit sa akin ni Zachariah kaya agad ko siyang nilingon.

"Okay, baby, I'm coming," nakangiti kong sabi at hinawakan ang kamay niya.

"Happy birthday, my love." Khyel grab my waist and kiss me in my cheeks.

"Thank you!" Nakangiti ko siyang nilingon at binigyan siya ng halik.

After almost fifteen years na puro iyak at sakit ang naranasan namin. Sa wakas at sana tuloy-tuloy na ang tahimik naming buhay.

Mom, dad, I know you're watching us. Gusto ko lang pong malaman ninyo na pinaptawad ko na kayo sa lahat ng ginawa ninyo sa akin at kay Khyel. I am not in my place para hindi magpatawad.

A/N: Surprise!!! HAHAHA akla n'yo pinatay ko talaga si Faith? No, no, no.