Bir Kitap Meselesi | Texting

0.7

Karşımdaki serserinin elini havada tutup yakasını sıkan kişiye bakmak için ellerimi yüzümden korkuyla çektim. Fakat yüzünü göremiyordum çünkü serseriyi dövmekle meşgul olduğu için yüzünü kapatmıştı. Etrafıma titreyerek baktığımda bir adam daha etrafındakileri dövüyordu. Bir çoğu sarhoş olduğu için kaçmışlardı.

"Bilader sana ne oluyo belki kızdan hoşlanıyorum!"

"Hoşlanıyorsun öyle mi?!"

"Evet öyle!"

Adam serserinin elini ters çevirerek karnına sert bir tekme atmıştı. Sonra serserinin bedenini kendisine ters bir şekilde çevirince bir elini sinirle ensesine koydu ve kafasını yere eğdirdi. Daha sonrasında ise bir binanın duvarına yasladı ve konuştu. "Eğer ben seni bu kızın etrafında dolanırken görürsem!"

Bu cümleyi söylediği gibi serseriyi kendisine doğru çevirip sırtını sertçe binanın duvarına çarpmasına neden oldu. Daha sonrasında ise boğazını sıkmaya başladı ve yine konuştu.

"Seni mahvederim duydun mu!"

Adam kekeleyerek konuşmuştu çünkü nefes almakta zorlanıyordu. Adam hala onun boğazını sıkarken serseri zorla konuşmaya başladı. "Tamam bırak beni!"

Tam bu esnada arkamdan kırılma sesi gelmişti. Yüzü görünmeyen başka bir adam diğer serserinin bel kemiğini kırmıştı. Önümden ses gelince önüme döndüm ve ne olduğuna baktım. Adamın hala yüzü görünmüyorken serseriyi hızla ittirdi, kendinden ve benden uzaklaştırmıştı. Daha sonrasında arkamı döndüğümde başka serserinin kaçtığını gördüm. Önüme dönünce adamın çoktan karşımda olduğunu görmüştüm. Fakat boyu benden uzun olduğu için sadece karın kaslarını görebiliyordum. Kafamı kaldırınca gelen anlık heyecanla bayılabilirdim. Karşımda barış karaman duruyordu. Nefes nefese bana bakınca konuştu.

"Bir daha akşam geç saatlerde dışarı çıkmamalısınız hanımefendi"

"Sen beni mi takip ediyordun!"

"Alakası yok yardım amaçlı"

"Kendimi koruyabilirim!"

"Sanmıyorum küçük hanım oldukça korkmuş görünüyorsun" bunu söylerken elindeki su şişesini bana uzattı. Sanırım marketten dönüyordu. Uzattığı şişeyi aldım ve son damlasını bile bırakmadan içtim.

"Çok susamışsın"

"Evet"

"Merak etme bir daha yaklaşmazlar yanına"

"Korktuğumu mu sanıyorsun"

"Evet?"

"Bence sende benden korkmalısın"

"Tamam küçük hanım. Özgüveniniz yine yerinde bakıyorum"

"Tabii ki de!"

Arkamı döndüğümde serseriyi döven adamın da aslında baran olduğunu gördüm. İkinci kez şok geçirirken adanın koşturarak yanıma geldiğini gördüm. Fakat konuşamıyordum şu an! Az daha dayak yiyecektim ve son anda kurtulmuştum!

Ada nefes nefese yanıma gelirken bir elini koluma koydu ve konuştu. "Kanka neredesin sen kaç saat olmuş!"

"Şey kusura bakma bizim yüzümüzden gecikti"

"Sen?"

"Evet ben"

"Seni tanıyorum ben!"

"Arkana bak onu daha iyi tanıyorsun"

Barış adaya arkasını dönmesini söylerken ada hızla arkasını döndü. Baranı görünce sevinmişti ama üzülmüştü de!

"Baran?"

Ada konuşurken baran kanlı olan elini adaya doğru selam olarak sağlamıştı. Bende gördüğümde kötü olmuştum ve beni kan tutuyordu. Baran çocuğu döverken eline kan bulaşmıştı! Baranın elini o halde ve yerdeki kanları görünce fenalık geçirecektim! 

Hemen bir yere tutunmak gerekiyordu. Bende bunu adanın kolu olarak düşündüm. Adanın koluna tutunmaya çalışırken kekeleyerek konuştum. "Beni kan tutuyor!"

Başım dönmeye başlamıştı sanırım bayılacaktım. Baran bana yaklaşınca kanı daha net görmüştüm. "İyi misin İkra?" Baran bunu söylerken kanlı elini kiyafetime sürterek bana dokunmuştu! Kahretsin bu son noktaydı! Gözlerimin karardığını görünce dengemi sağlayamayarak yere düşerken birinin kollarını bedenimde hissetmiştim. Belimi tutup beni yavaşça yere indiriyordu.

                          ----------
Uyanmamın en büyük sebebi yüzüme  hafif ama etkileyici şekilde dokunmalarıydı. en ufak seste bile uyandığım için bu ufak dokunuşlarla uyanmam şaşırmama gerek duymadı. Gözlerim kendiliğinden hafifçe açılınca karşımda iki çift ela gözleri görmem zor olmamıştı. Gözlerim tamamen açılınca karşımda barışı görmüştüm. Demek gözleri elaydı, ona bu renk çok iyi uyumuştu. Barış uyandığımı görünce dudağının kenarı kıvrıldı. Yapma şu haraketi çocuk!

"İkra iyi misin bebeğim?" Adanın sorduğu soruyla sessizce ses çıkarmak isterken ssim bir yerlerime kaçmıştı anlaşılan! Dua edeyim de götüme kaçmasın!

"Hadi eve gidelim sokak ortasında kaldık"

"Bencede"

Ayağa kalkmaya çalışırken barış bir elini üzerime koyarak kalkmama engel oldu. Hala başım dönüyordu. Allahın cezası barana gösterirdim ben. Adama kan tutuyor beni dediğim halde üzerime kan sürmüştü. Aptal şey seni!

Yavaşça havalanmam ile gözlerimi açmaya üşenmiştim bu her kimse beni taşısın köpek!

"Yürüyebiliyorum"

"Yürüyemiyorsun küçük hanım"

"Emin misin?"

"Eminim"

"İnanmak içimden gelmiyor aslına bakarsak" gülme sesini duymamla gözümü açtım. Yola bakarak dudağının kenarı kıvrılıyordu. Evet doktor bey bu harakete hasta olmuşum!

Eve vardığımızda barış minik bedenimi koltuğa koydu daha sonrasında ise ilaç ve su getirdi. Uzanırken dikeldim ve konuşmak için ağzımı araladım. "Hasta değilim barış!"

"Belli oluyor iç şunları" bunu söylerken masanın üstüne başka ilaçlar koymaya başlıyordu. Tanrım hepsini içmemi beklemiyordu değil mi?  "Kanka barış doğru söylüyor iç hadi"

"Delirdiniz mi siz? Alt tarafı bayıldım kan tuttuğu için"

"Evet İkra bilmiyordum özür dilerim" özür dilemesine karşılık ona yandan dik dik bakış atarak kanlı üstümü gösterdim ve hafifçe sahte gülüş attım. Baran kafasını gulerek yana çevirdi ve konuştu. "Ne yapayım korkudan bayıldın sandım" bunu söylerken konuşması onu güldürüyordu. Daha fazla dayanamayan bende gülmeye başladım.

Barış odasına gidip gelince elinde mavi sweatini de getirmişti. Bana uzatınca konuştum. "Bu ne barış?"

"Üstünü değiştir"

"Gerek yok sağol"

"Gerek var hadi giy"

Oflayarak giydiğimde yine söylenmişti. "Oflama oflama senin iyiliğini düşünüyoruz heralde"

"Sen düşünmesen de olurmuş!"

                       ------------
BU BÖLÜMÜN DE SONNNUNNNAA GELLDİİKK UMARİM BEGENMİSSİNİZDİR

YENİ BÖLÜM YARİN VEYA GECE ATABİLİRİM çünkü köyde olduğumuz için kuzenlerle uyumuyoruz. Sizleri cokk seviyorummm yine oy ve yorum atmayı unutmayiniiizzzz baaayysss🩷🩷