Savaşın sona ermesinin ardından Grimmauld Meydanı 12 Numara'daki eve gelen Harry, burada Sirius'a ait olmayan bir anı defteri bulur.
"Oh, take me back to the night we met..."
- harry potter fanfiction.
- yarı bağımsız fanfic.
- marauders dönemi.
...
Yorum gelmiyor diye hüngür hüngür ağlayacağımyakında
28.03.1977
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ben... pişmanım."
Marilyn önünde durduğu kapıya yeniden baktı. Dakikalardır burada öylece durmuş bekliyordu. İçinden ne zili çalmak geliyordu ne de içeri girmek. İstediği tek şey Hogwarts'a gidip odasında yorganının altında ağlamaktı.
Işığın ulaşamadığı duvarın köşesinde onun içeri girmesini bekleyen Regulus eliyle zili çalmasını işaret etti. İç çekti Marilyn, hayatından gerçekten nefret ediyordu.
Zili isteksizce çaldı ve beklemeye başladı. Evin içinde bir takım gürültüler koptu ve ayak sesleri giderek yaklaştı. Kapı açıldığında, uzun zaman sonra annesiyle karşılaştı. Her zamanki sade, kahverengi uzun elbiselerden giyiyordu ve saat neredeyse gece yarısı olmasına rağmen saçları hâlâ sağlam, sıkı topuz şeklindeydi.
"İyi akşamlar, anne."
Annesi bir şey demedi. Marilyn'i iyice süzdü ve kenara çekildi. Marilyn acele etmeden içeri girdi. Kapı kapanırken abisi koridorun sonunda gözüktü. "Kim gelmiş?"
"Ben geldim, Marian."
Göz göze geldiklerinde bir saniyeliğine duraksadı Marian. Marilyn'i süzdü ve üstüne yürüdü. Marilyn istemsizce bir adım geri gidecekken annesi onu tuttu. Marian ise üstündeki cekete yapıştı. "Bende bunu arıyordum. Ver çabuk."
Kendini ondan kurtarmak için çabaladı Marilyn. "Çok eşya getirmedim, başka kıyafetim yok. Bırak sonra veririm."
Onların elleri altında küçücük hissediyordu Marilyn. Annesi onu iterek bıraktı ve Marian kardeşi ona değmesin diye kenara çekildi. Marilyn dengesini korumakta zorlanarak merdivenin korkuluklarına tutundu. "Bu akşam iyi hissettiğim için şanslısın yoksa soğuktan donman umurumda olmazdı."
Marilyn derin bir nefes verdi. "Teşekkür ederim."
Merdivene yöneldiğinde annesi sordu: "Nereye gidiyorsun?"
"Tuvalete." dedi Marilyn sanki çok tuhaf bir şeymiş gibi. "Baban uyuyor, sessiz ol."
Merlin'e şükürler olsun, diye düşündü Marilyn ve kafasıyla onaylarak merdivenlerden çıkıp kendisini tuvalete kilitledi.
Sakinleşmek için kendisine birkaç saniye verdikten sonra çantasından iksir şişesini çıkarttı. Babası hap içmeden uyuyamazdı o yüzden ondan kaynaklı bir sorun yaşayacağını düşünmüyordu.
