MÜHLİKE (Tehlikeli zaman..)

3 bölüm

Her bir hikaye zamansızdı...

Bazen hiç beklenmedik hatalar yapar insan
Elinde olmadan o hatalar içinde bulur kendini.

Farkında olmadan, istemiyerek yaptığımız her şeyin sorumluluğunu almaktan korkup çekinsekte; kabulenmek zorundayız olup biteni

Benim şuan yaptığım gibi. Garip bir şekilde korkmuştum. O'na çarptığımdan dolayı başımı kaldırmadan özür dilemiştim.

Sesim kısık çıkmış olsada kendimi beli etmeden yoluma devam edicekken, sağ adımıyla önümü kesmişti. Endişeli gözlerle hazala bakarken gözlerim doldu

Belkide beklenti içindeydim bana yardım etmesini istemiştim. Ama onunda şaşkın bir şekilde bize baktığını farkkettim.

Yönümü değiştirerek sola doğru gitmek istemiştim ki,  bu sefer tam karşımda belirdi.

Istemsizce sinirim bozulmuştu. Aniden gözlerine bakarken, alaycı bir yüz ifadesiyle karşılaşmıştım.
Hani böyle her şeyin sahibi benim der gibi.

Bunun derdi neydi anlamıyordum
Durduk yere ne diye olay çıkartıyordu ki

Baş parmağıyla omzumu iterek
"Kime çarptığını farkındamısın sen 
Bücür." sesi alaycı bir tonla çıkarken, onun yanındaki iki arkadaşıda güldüklerini farkkettim.

Çarpmak bile bir hata olmuş bu dünyada
Yanlışlıkla birine baksan, o'na çarpsan kalkıp dövüp bıcaklayacak öldürücek bir nesille dönüşmüşüz. 
Insanlara korkudan bir yerin adresini bile soramaz olmuşuz. birinden bir şey istemekten çekinir olmuşuz. 
Ya kalkıp bir şey yaparsa diye.
İşte biz böyle pis bir insan nesli olmuşuz.
Temiz olan dünyayı kirlere boğmuşuz masumlarda kirlilik içinde  yok olma aşamasında.

canileşmeşiz nefsimizin kurbanı olmuşuz. 
Kaç kişimiz bunu farkında?

Hazala başım önde göz ucuyla baktığımdaysa korkmuştu.
Beni savunmak istiyor ama yapamıyordu.

Belkide  sevdiği çocuk olduğu için
Sesiz kalmayı tercih etti
Gözüne kötü görünmekten korktuğu için
Hazal 11 sınıftan beri onu seviyordu
Nerdeyse 1 yıldır.
Sevdalanmak nedir bilmem ama 1 yıldır seviyorsa beliki büyük bir duygudur.
Hazalı gece gündüz deli edecek kadar büyük.

Onun için biz...biz olalım 
Dua edip sevdanın bile en hayırlısını istiyelim
Allah kimseyi nefsi bozuk insanların sevgisini yüreğimize düşürmesin.
Onunda razı olduğu bir sevda nasip etsin

İnsan ne kadar çok dua edip isterse o kadar iyidir 
İnsan kendini seviyorsa bolca dua eder
Çünkü insanı kurtarabilecek tek şey duadır

Belkide hazal korkuyordu...

Hak veriyordum o'na 
Kim bulaşmak isterdi ki okulun en belalı tiplerine.
Ne kadar sevdiği çocuk olsa bile

Anlamadığım bir şey vardı.
Bunun o kadar kendini beğenmiş egoist kötü olmasına rağmen.
Tüm okuldaki kızların onu görünce niye delice çığlık atıklarıydı.
Hepsi bir bahane uydurup konuşmak için can atıp dururlardı.
Hepsi birbirinden aptal olmalıydı etrafta erkekmi kalmamıştı. Hepsi bu insanlıktan nasibini almamış karekteri bozuk insana kapıldı. Cidden çok üzülüyorum o kızlara
Yazık ediyorlar kendilerine.

Hiç bir insan bir insandan üstün değildir
Sana değer vermeyeni sen hiç verme
Sana yol göstereni kendin kapıyı aç
Susma güçlü ol
Giden insanlar için üzülme korkma
Seni ayakta tutan insan değil inançtır!.

Keşke bu dediklerimi kendim içinde yapma cesaretim olsaydı
Başkalarına öğüt verecek kadar aklım varken
O öğütleri kendim içinde uygulamaya ne aklım nede yüreğim vardı.
Ancak lafa gelince başkalarına söylüyoruz
Akıl vermekte üstümüze yok, iş kendimize gelince sesizce durmayı tercih ediyoruz.

O'na karşı koyacak gücüm cesarettim vardı
Ama o kendini beğenmiş mendebur  yüzünden okuldan ceza almak istemiyordum heleki okulun ilk gününde.

Nede olsa okulun en zenginiydi en popileriydi.
O na zarar gelmezdi olan bize olurdu
Ailesi ülkenin en büyük zenginlerindenmiş diye duymuştum.

Bizim okul en iyi okul olmasada diğer devletli olan sevyiyeli okullardan iyiydi.

O da babam sayesinde kazanmıştım.
O vefat etmeden önce okulumun tüm 4 yılın parasını ödemişti.

Benim ailemde eskiden zengindi.
Taki beklenmedik bir iflas bizi mahvedip babamın ölümüne sebeb olana kadar.

"Özür dillerim... bilerek olmadı."
Sesim sert ve bir o kadar da kızgın çıkmıştı.

"Ah... Böyle zavalılarda hiç eğlenceli olmuyor.
Ezmek istiyorum.
Ama zaten ezilmişsin karşımda."

Son Dediği cümleyle koridorda toplanan Tüm öğrenciler gülerken,
Dalmamak için çok zor tuttum kendimi.
Ellerimi birbirine geçirip Tüm gücümle sıkarken.
Tekrardan başımı öne eğerek
"Özür dillerim..."
Deyip yavaşca gitmek istedim bu nalet olan ortamda.

Gözyaşlarım istemsizce akarken sesizce
Gittim okulun en sesiz en karanlık kuytu köşesine. Belkide hüznümü gözyaşlarımı gizlemek için en iyi yerdi okulun deposu.

Sesizce ağlarken ağzımı kapatmaya çalışıp hıçkırıklarımı tutmaya çalıştım.
Her bir damla gözlerimi yakarken içimi delip geçiyordu sangi.
Acıyla yaşamak çok zor.
Kendini savunamamak,insanlar içinde zayıf olmak, cevap bile verecek cesaretin olmaması acı dolu bir durum.

Sözleri aklımda kendini hatırlatmak istercesine kendini tekrarlayıp duruyordu.

"Ah...Böyle zavalılarda hiç eğlenceli olmuyor.
Ezmek istiyorum.
Ama zaten ezilmişsin karşımda."

Kendimi toparlayarak motive etmeye çalıştım.
Sonuçta bu benim yaşadığım ilk olaylar değildi. Bunlardan daha kötü ağır sözlere maruz kalmıştım okula ilk geldiğimde.

Sınıfa doğru yol alırken bir daha onunla karşılaşmamak için etrafıma bakmadan hızlı adımlarla ilerledim. Ne yazıkki umduğum gibi olmadı. Kader yine oynadı kozunu

Yalnız bu sefer farklı karşılaşmıştık onunla.
Ders başlamıştı çoktan beli.
Koridorun bir ucunda ben öylece durmuşken;
Karşımda olanlara şahit olmak zorunda kalmıştım.

Az önce beni ezen çocuk, şimdi babası tarafından en sert bir tokata maruz kalmıştı.
Başını benim o'na karşı eğdiğim gibi o'da babasına eğmişti.

Bir şeyler anlattıp bağırırken babası; o öylece durmuş dinliyordu. Bize karşı hidetli olan kendini beğenmiş kişi. Şimdi en zayıf halkaya dönüşmüş gibiydi

Ve nedense bu olay hoşuma gitmişti. Kolarımı birbirine dolayara keyifle izledim birazda olsa içim rahatlamıştı. Hakketmişti o tokatı 

Tam arkamı geri dönüp gidecekken,
Gözleri beni buldu. Başı yana doğru hafifen eğilmiş gibi bana baktı.

Dikatlice o'na bakınca gözleri öfke kusuyordu.

O an üstümde soğuk terler aktı. Yüreğimi büyük bir korku sardı. Bin defa nalet ettim depodan geldiğim için.

Keşke şahit olmasaydım olaylara.

Nedense bu olaya şahit olduğum için büyük bir bedel ödeyeceğimi hissettim.