AŞK KIRIKLARI

ÇOCUKLAR GİBİ

Çocuk gibiydim ben hep, çikolatalar ile mutlu olan, 2 lira bulunca sevinen, yere düşüp dizin kanadığı zaman ağlayan. Hayatı toz pembe sanan çocuk gibiydim ben hep. Kimse bana hayatın gerçekliğini anlatmamıştı bende anlamak istemiyordum. Sonra sen çıktın karşıma, hayatın gerçekliğini sende buldum. Kendimde seni değilde sende kendimi buldum. Seni görünce çocuklardan daha farklı bi sevinç oldu içimde. Ama bilmiyordum senin gelmenin hayatını karartacağım dercesine gelmenin olduğunu. Sonra çocukluğumu kaybettim sende. Korkağın tekiydim zaten. En ufak şeyde korkardım. Sen geldin tek korkum sen oldun. Seni üzerim diye korktum, başkasına aşık olursun diye korktum, zarar veririm diye korktum, sana aşık olurum diye korktum. En çok seni kaybetmekten korktum ben. Bana cesaret yok diyen adam korkağın teki çıktı. Sonra mutlu olmak istedim senle. Küçük çocuklara pamuk şeker verildiği gibi bana da kalbini ver istedim. Ama kalbini açtığın her kapıyı üstüme kitledin sen. Benim küçükken yaralanan dizlerim hiç öpülmedi ki ne yani sende yaralanan kalbimi öpseydin. Bu kalp sana yaralı be adam. Tek sana yaralı. Ama gelme artık istemiyorum seni. Hani küçük çocuklara bir şey vermezsin küserler sonra verdiğinizde de almazlar ya ondan işte benim kalbimde sana küstü kalbini versende almam artık. Ben yokluğunu senden daha çok sevdim adam.

Çocuklar gibi sevdim seni ben, Kalbimin en ücra köşesinde sakladım seni kimse görmesin diye, en sevdiğim oyuncağım kadar değer verdim sana, yaralanan dizim kadar ağladım yine sana. Yokluğunu daha çok seviyorum demiştim ya sahi senin hic varlığın oldumu ki? Oldu da ben hissetmediysem bırak o benim ayıbım...
Çocuklar gibi de kırıldım sana ben, istediğim kalbini vermedin ya bana istesende almam artık. Şimdi çocuklara gönlünü almak için söylenen yalanlardan bana da söyle kırgınlığım belki geçer sana...