Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Güney Cihansoy)
İyi okumalar canlar...
🌊
Buğra'dan
Biz ağlak halimizle sarılırken bir anda kapının açılmasıyla geri sıçramıştım ki Güney elime yapışmıştı.
Bize kapı eşiğinden bakan özgür ile telaşlanmıştım ki gelip Güney in ensesine bir tokat geçirdi.
" Gerizekalı! O yapılacak hareket miydi?!"
Güney sinirlenmişe benziyordu.
" Biz birbirimizi seviyoruz özgür, vazgeçmeye niyetimiz yok."
Bana destek ister bir bakış attığında boştaki elimi de koluna sarmıştım. Özgür ise yüzünü sıvazlayıp daha sakin bir şekilde konuştu.
" Öyle pat diye söylenebilecek bir şey değil bu, yavaş yavaş alıştırmamız gerekiyordu. Böyle yaptığınız için bu sefer size saldıracaklar."
" Amcamlar da halam da öyle insanlar değil özgür, bunu biliyorsun. Tek sorun babaannem ve dedem ama onlar da umrumda değil."
Ben sessizce onları dinlerken ikisi de bir anda bana dönmüştü.
Özgür, " Gerçekten seviyor musun bunu?"
Güney kaşlarını çatıp araya girmişti.
" Bu derken?! Ulan, hayatını kurtardım senin neden hala nefret ediyorsun benden?!"
" Kardeşime aşık olman ve şuanda elini tutuyor olman yeterli bir sebep."
Birbirine adımlayan ikilinin arasına geçip ellerimi havaya kaldırdım.
" Gerçekten seviyorum Güney i, ve kardeş olduğumuza bu kadar emin olma. Güney sen de bi sakin dur tanrı aşkına!"
İkisi de homurdanıp yatağa oturduğunda bu sefer de kapıda Sarp abim belirmişti.
" Buğra?! İyi misin abicim?"
Endişeyle konuştuğunda kollarımı kaldırıp sarılmasını bekledim, hiç duraksamadan gelip beni kucağına aldığında ise konuştum.
" Ben kötü bir şey yapmadım abi, Güney i seviyorum ve sırf bunun yüzünden kötü muamele görmek istemiyorum."
Saçlarımı severken kafamı kaldırdım, Güney e öldürecek gibi bakıyordu.
" Tamam bebeğim, ben karşı değilim istediğini sevebilirsin tabii. Ama cidden bu mu, emin misin?"
Özgür sırıtırken Güney ayaklanmıştı.
" Neden herkes bu gün bana oynuyor ya?!"
Gülüp abime döndüm.
" Eminim abi, gerçekten seviyorum onu."
Memnuniyetsiz yüzüyle beni onayladıktan sonra bu sefer de kapıda Kuzey ve Tekin belirmişti.
Kuzey, " Yapıştın kene gibi, gitsene başımdan be?!"
Yılgın sesine karşılık öpücük atan Tekin her zamanki halindeydi, içeri gelip yatağın karşısındaki koltuklara oturduklarında Kuzey konuştu.
" Emin misin, bu mu?"
Ben kahkaha atarken Güney yüzünü sıvazladı.
" Neden herkes bunu soruyor?!"
Tekin, " Aman sen boşver bunları enişte, ben bizimkini verdim gitti!"
"&Tekin!"
Güney sırıtarak Tekin e yumruğunu uzattığında o da uzatıp yumruk tokuşturdular.
" Aferin lan Tekin."
Kapıda birisini daha görmemle bıkkın bir nefes verdim, hakan dı..
Güney, " Emin, beni seviyor. Sorma!"
Hakan anlamaz bakışlar atıyordu.
" Sormayacaktım zaten? Ben tren garına gidip grafiti mi yapsak diyecektim, moral bozukluğuna iyi gelir."
Sarp, " Otur oturduğun yere, hacı dedene söylersem görürsün grafitiyi!"
Homurdanarak çalışma masasındaki sandalyeye oturduğunda bu sefer de Can ı görmüştük.
Kuzey, " Sen hangi soru veya öneriyle geldin can?"
" Ben abimi merak ettim, ağlıyordu ya."
Herkes aydınlanmış sesler çıkarırken Güney konuştu.
" Bir tek Can insaflı çıktı, tebrik ediyorum. Cidden hiçbirinizin aklına gelmedi mi ya?"
Can ile sarıldığımızda o da Hakan ın yanındaki masanın üstüne oturup bacaklarını sarkıtmıştı.
" Bensiz parti ha?!"
Eren ve arkasındaki ayşe ile gülmüştük.
Ayşe, " E herkes buradaymış?!"
Eren, " Bunlar böyle şekerim, hep bırakıp gidiyorlar beni..."
Yalancı bir hüzünle konuştuğunda bu sefer son kişi kapıda belirmişti.
Kenan, " Aşağı gelin çocuklar, konuşmamız gereken şeyler var."
Teker teker odadan çıktığımızda en son biz aşağı inmiştik, ortadaki koltuğa oturtulduğumuzda ise sorguda gibi hissetmiştim.
Diğer herkes gitmişti ve bizim aile ile arkadaşlarım buradaydı, mine anne konuştu.
" Seni özellikle uyardım güney, neden yaptın bunu?"
" Çünkü ne olacaksa baştan olsun istedim, sonradan olsa daha beter olurdu. Buğra yı tanımadıkları için bu durumu kabullenmeleri daha kolay olur."
Kenan baba sıkıntılı bir nefes verip volta atmaya başladı.
" Babaannen ve deden homofobikler Güney, amcanlar ve halan da kardeş olduğunuz için bu duruma karşı haklı olarak."
Eren hiç olmadığı kadar ciddi bir şekilde araya girdi.
" Onlar kardeş değil baba, hiçbir kan bağları yok. Uzaktan bile akraba değiller! Yıllar önce hastanede karışmış olmalarının suçunu onlara yükleyemezsiniz."
Herkes onun bu haline şaşırırken Kenan babam sıkıntılı bir nefes verip koltuğa oturdu, ardından sakin bir şekilde konuştu.
" Biz her zaman yanınızdayız çocuklar, hayat tercihleriniz ya da yönelimleriniz ne olursa olsun mutlu olacaksanız destekçiniziz. Ama sakın bir daha bize danışmadan böyle bir şey yapmayın, bir süre de onlarla görüşmeyin."
Ayağa fırlayıp ona sarıldığımda herkes donup kalmıştı.
