Kırlangıç Projesi

24.bölüm: Sokak kedisi

Bölüm şarkısı
Hande Yener-Sokak kedisi

Yine şarkılı bir bölüm ama bu sefer tek şarkı var. Yeni keşfettim neredeyse 10 yıllık şarkıyı yada daha fazla

Yiğit: Ne yaptın bana İstanbul Hanfendisi?

Zeynep: Ne yaptım?

Yiğit: Engel oluyorsun bana. Gidemiyorum. O deniz yeşili gözlerin bana engel oluyor

Zeynep :Gözlerimi kapatsam gidicekmisin? Veda bile etmeden

Yiğit: Sebebini sormıyıcakmısın?

Zeynep: Hayır. Sen bizi bırakmayı göze aldıktan sonra. Seni ne ben durdura bilirim nede hayran olduğunu söylediğin gözlerim

Yiğit ;Zeynep. Ben söyleyemezdim

Zeynep: Gidiyorum ben. Sende git. Artık gözüm üzerinde değil çünkü

Bu söz Yiğit efenin kalbine bıçak gibi saplandı. Çünkü söylediği o söz onu artık umursamadığını söylüyordu. İçindeki adı belirsiz duygunun artık olmadığını söylüyordu. Bu bir oyun değildi ama aşk bir oyundu. Ve Yiğit efe sebebi her ne olursa olsun aşk oyununda kaybetti. Yada kaybettiğini sandı. Oysa ormanın derinliklerine gidip onun için ağlayan bir çift göz vardı. Sevdiği kızın gözyaşları. O bunu bilmiyordu ama hissediyordu. İşte şimdi idrak ediyordu giderse nelerin olucağını. Zeynep zarar göre bilirdi o niye gidiyordu peki? Kimliği belirsiz birinin onu zayıf halkasından vurmasıyla. Annesinin sesi. İmkansız olucağını biliyordu ama belki bir umut diyerek gitmek istedi. Arkadaşlarının gitme amacından haberleri yoktu. Sadece gideceğini belkide bir daha İstanbula geri dönmiyeceğini söylemişti. Ama her ne kadar onları tembihlesede öğrenmesini en korktuğu kişi-sevdiği kız artık öğrenmiş belkide ondan nefret etmişti

Zeynep ormanda kocaman bir ağacın altında oturup düşünüyordu. Niye ona söylememişti. Ona değer vermiyormuydu? Onu umursamıyormuydu. Ama eğer böyle olsaydı Yiğitin gözlerinden çıkan o parıltıda neydi. İşte Zeynep tamda burda hata yaptığını düşünüyordu. Onun gözlerinde kaybolarak. Artık neredeyse emindi. Gözlerde yalan söylerdi. Bu tek cümle bile onun kalbini bir kere kırmakran başka bir işe yaramadı. Dudaklarının altında aklına ilk gelen şarkıyı söylemeye çalıştı

Zeynep:
Her şey masum bir gülüşle başladı...
Yolun başında kibar birisi
Biraz tanıyınca köyün delisi
Kendini prens sanıyor ama
Bana göre ruhu sokak kedisi
Yolun başında kibar birisi
Biraz tanıyınca köyün delisi
Kendini prens sanıyor ama
Bilmiyor ki ruhu sokak kedisi
Kapılar kapandı sana
Dışarda miyavlamasana
Senin hakkın anca bu
Kapıya bi kap su
Kaybeden kim mi? tabi ki sensin
Kolay kolay kendine gelemezsin
Ben yolumu çizdim sana sormam ki
Durmam ki bir an bile senle

Kaybeden kim mi? tabi ki sensin
Kolay kolay kendine gelemzsin
Ben yolumu çizdim sana sormam ki
Durmam ki bir an bile senle, senle
Yolun başında kibar birisi
Biraz tanıyınca köyün delisi
Kendini prens sanıyor ama
Bana göre ruhu sokak kedisi
Yolun başında kibar birisi
Biraz tanıyınca köyün delisi
Kendini prens sanıyor ama
Bilmiyor ki ruhu sokak kedisi
Kapılar kapandı sana
Dışarda miyavlamasana
Senin hakkın anca bu
Kapıya bi kap su

Kaybeden kim mi? tabi ki sensin

Kolay kolay kendine gelemezsin
Ben yolumu çizdim sana sormam ki
Durmam ki bir an bile senle
Kaybeden kim mi? tabi ki sensin
Kolay kolay kendine gelemzsin
Ben yolumu çizdim sana sormam ki
Durmam ki bir an bile senle
(Kaybeden kim mi? tabi ki sensin
Kolay kolay kendine gelemzsin
Ben yolumu çizdim sana sormam ki
Durmam ki bir an bile senle)
Kaybeden kim mi? tabi ki sensin
Kolay kolay kendine gelemzsin
Ben yolumu çizdim sana sormam ki
Durmam ki bir an bile senle

Zeynep: Aynı sokak kedisi gibisin. Senden vazgeçemiyorum. Kahretsin. Ne ara bu kadar aşık oldum?

Bir anda biri yanına oturur

Kim geldi?

Sokak kedisi. Sizinde vazgeçemediğiniz birileri varmı? Aile dışında

Oylamayı ve yorumları unutmayalım