Chapter 2

108 15 4
                                    


"Birthday ng anak ni Mang Lucas,may handaan sa kanila mamayang hapon, isama daw kita!" Ares said.

We're at the living room, watching a football. I was eating my chocolate ice cream while he is holding the remote and boredly choosing a movie to watch. The football was already done.

"Okay!" I nonchalantly replied.

Ngumiwi siya sa akin nang makitang busy ako sa ice cream. Sumubo ulit ako. Hindi ko siya pinansin dahil ini enjoy ko ang ice cream ko. Halos mag ningning ang mata ko noong makita ko ito sa ref kanina. Hindi na kasi ako lumabas simula noong huling usap namin kanina ni Atlas noong umaga.

"Are you already called,Tita!?" he asked.

I shaked my head.

"Later once we finished our bonding.Namiss kita ng sobra,Ares!" i said.

Inambahan ko siya ng yakap kaya agad siyang umiwas.Nandidiri niya ako tinignan.

"Yuck! Lumayo ka nga!" ngiwi niya.

Simula noong nag desisyon si Tito na dito na pag aralin si Ares ay hindi na ito umuwi ng Maynila. Basagulero kasi ang gago doon at babaero. Laman gabi gabi ng bar.

Tumatawa akong lumayo sa kanya at binalik ang atensyon sa ice cream.Fuck!it taste like heaven.

"Hindi kaba nagsasawa diyan?So childish!" Ares.

"Ikaw,bakit wala ka nang babae?Tsaka wala na yung hikaw mo sa tenga ah?" puna ko.

Ayaw na ayaw niyang tanggalin noon yung hikaw niya dahil ang angas daw tignan.Kung ano talaga ang pagka mailap ko sa babae, kabaliktaran itong si Ares.

"Someone say's I look like a drug addict wearing those so....!" ngumuso sya para pigilan ang ngiti.

Umakyat ako ng kwarto nang matapos namin ang movie. Balak kong umidlip dahil siguradong mapapainom kami mamaya.

I dialed Mom and seconds later she picked up.

"Hello,Anak?" her soft voice lingered to my ears.

Napapikit ako. Fuck, I miss her.

"H-hey Mom,how are you? How's Dad?" my voice shake.

"We're okay,Son!" she said. "How about you?".

I bit my lower lip. " I'm fine too. How's Dad condition, Mom?"

I hope he's okay. I know he's strong man, sa kanya ako nagmana eh. Alam kong lumalaban siya. Lumalaban siya para sa amin ni Mommy.

"He's doing well, anak!" she chuckled,almost shaking her voice. "We know how strong your Dad. Don't worry,okay. Just focus there. I miss you, baby!" malambing niyang sabi.

I smiled. Pumatak ang luha ko.

"I miss you more, Mom!" I whispered.

"Take care of yourself there. Wag kang mag papalipas ng gutom ,okay? If you crave for something just asked Manang Lila, she will take care of it!" she said.

Ngayon ko lang naranasan na mahiwalay sa kanila. In my age, Mommy alway's babying me to all things. Lalo na pagdating sa pagkain.

" I'm already a man, Mom!" halakhak ko habang pinupunasan ang pisngi. "I can take care of myself. Stop babying me. Kaya na nga kitang bigyan ng apo!"

I smirked. Paniguradong nakasimangot na ito ngayon.

"Umayos ka Sebastian. Baka gusto mong itakwil kita?" sabi na eh.

El Verlejo #1: Sweetest Symphony Where stories live. Discover now