My Synesthesia

2 | Lima

"So how can we search for the Probability of this?"

Hays. Pinipilit ko na makinig sa Math teacher namin na nasa harapan. Pero hindi ko mapigilan na mapatingin sa labas mula sa bintana. Pinag lalaruan ko lang ang ballpen ko habang tumitingin sa mga puno. Pero napatingin rin ako sa mga students na nasa field. Tanaw kasi mula rito sa Room namin yung field.

Napa buntong hininga ako habang pinapanood sila, siguro it's their PE time. I was in my 4th year of high school, Grade 10! Wooooh! Kunting tiis nalang ay matatapos na ang junior high ko, Nakaka saya na nakaka lungkot.

Binalik ko ulit ng atensyon ko sa mga students sa labas, May ginagawa siya. Maraming students. Pero isa lang ang nakakuha ng atensyon ko.

OHHHH! Pamilyar yu- OMG! Siya ba yung...

Oo nga, it's him.

Yung pinsan ni Mikel.

Pero I never thought na dito pala siya nag aaral! I never see his face.. or maybe sadyang hindi ko lang binibigyang pansin. hehehehhehe. I don't know his name. I didn't asked it when our last interaction. Hays... Naalala ko ulit.

"We fail to see the Sunset.."

Saad ko habang nag titinginan kami sa isa't isa. Bosit. Ano tong kumakabog sa dibdib ko. No! I'm nervous... Lilitiah, you're nervous. DON'T.

Agad akong sa iba tumingin ng marinig ko na may nag ring na phone. Pero alam ko na saakin yun kasi may nararamdaman akong vibrate mula sa bulsa ko.

Kinuha ko yung phone ko at sinilip ito, Kita ko na tumatawag si Jhiya. Panira ka naman! Bumalik ang tingin ko sakaniya at binigyan siya ng matipid na ngiti, Pag katapos ay sinagot ko ang phone at nag lakad papalayo. Kasi alam kong sasabihin niya rin saakin na kung nasaan ako at punta ako sa loob para may kasama siya. It's okay for me, Actually It's fine because I see her as a little sister..

Narinig ko yung boses niya mula sa phone at tama nga ako, nag lakad na ulit ako sa loob ng hindi lumilingon sa likod... Hindi nililingonan ang lalaking iniwan ko dun.

After that, hindi ko na ulit siya nakita and Besides it's been week na 'ata?.. or days kaya na wala-wala na rin sa isip ko yung lalaking yun.

But now I see him in the field of our school, Wala akong maramdaman. Pinag masdan ko yung mukha niya. Pawis na pawis na siya- este sila! Tumatama pa kasi yung araw sakanila kaya siguro sobrang init niyan!

Feeling ko ang aasim na nung iba!... malibn sakaniya hehehe. Tignan mo ba naman, Kung makangiti kala ko nanalo ng lotto, tapos yung lakad niya, ang smooth at ang bilis. Yung fair skin niya.. Na mas lalong tumitingkad dahil sa araw.

"Austria"

Pero ano kayang ginagawa nila, Mukhang pagod na pagod na sil-

"Austria." Bigla akong nabalik sa realidad. Napatingin ako sa paligid ng makita ang guro sa harapan na nakaharap saakin.

Agad-agad akong napa tayo dahil sa kaba. Napatingin ako sa katabi ko para manghingi ng tulong kaso parang pati siya kinabahan sakin kaya pati siya na uutal.

"S-Sir?" Nabulol kong sabi, napakamot ako sa likod ng ulo ko, "Ahh.. C po hehehhe" Sabi ko na napangiti habang hiya na hiya na akoo!!

Narinig ko kaagad ang tawa ng mga kaklase ko, dahilan na nakita ko ang dismaya sa mukha ng guro ko. HEHEHEHHE SORRY SIR!