Private plane ပေါ် ဆောင်းချန်နှင့် ဝွန်ဘင်း နှစ်ယောက် အေးအေးလူလူ စီးလို့ရပေမယ့် ဆောင်းချန်က ဝွန်ဘင်းဘေးနားသာ ကပ်ထိုင်လျက် ...
မာဆာကီအကြောင်းပြောပြီး စိတ်က ဆတ်နေသေးသည် ... ဟော အခုလည်း မအိပ်ရဘူးတဲ့
'' ဘာကို မအိပ်ရတာလဲ ကိုယ့်ဘာသာ အိပ်တာတောင် ´´
'' စိတ်လှုပ်ရှားစရာ တစ်ခုလောက် မဆန်းချင်ဘူးလား ´´
^ ဒီဟာကြီးကတော့ မလွယ်တာ ^
ဝွန်ဘင်းက အတွေးထဲ ဆဲချင်စိတ်ပါ ပေါက်လာသည် ...
ညက plane တူတူစီးရမယ်ဆိုသည့် အသိကြောင့် အိပ်မက်ပါမက်ပြီး သူပြောသည့် စိတ်လှုပ်ရှားစရာကို ဝွန်ဘင်းက ကြိုတောင်စိတ်စွဲမိလားမပြောတတ် ...
'' ဟင် ... ဘင်းလေးရဲ့ ´´
'' ကျစ် ... ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´
ဆောင်းချန်က အခေါ်အဝေါ်ကို အတော် စန်းစန်းတင့်နေမှန်း ဝွန်ဘင်း သိလိုက်တော့ ...
'' ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကိုရဲ့ ... ဘေဘီ့ကို သူတစ်ယောက်တည်းကပဲ အဲ့လိုခေါ်တာလေ ကြားရတာ ကောင်းနေတာပဲ မာဆာကီ့အသံက ချိုချိုလေးဆိုတော့ ´´
ဝွန်ဘင်းက ရွဲ့ကာပြောတော့ ဆောင်းချန် ဝွန်ဘင်းလက်ကို ဆွဲဆောင့်လိုက်သည် ..
ဆောင်းချန်အားကြောင့် ဝွန်ဘင်း ဆောင်းချန်းဘက် ယိုင်ပြီး နီးကပ်သွားသည် ..
ဝွန်ဘင်းက လက်ကောက်ဝတ်နာကျင်မှုကြောင့် မျက်နှာပျက်ပြီး လက်ကိုလှည့်ထွက်ပေမယ့် ဆောင်းချန်က ပိုပြီးချုပ်ထားသည် ...
'' လွှတ် နာတယ် ´´
'' ခုနက ဘာပြောလိုက်တာ အသံက ချိုတယ် ဟုတ်လား ´´
ဝွန်ဘင်းက ဒီတိုင်းစနောက်လိုက်ပေမယ့် ဆောင်းချန်ကတော့ အဆင်ပြေမနေ ..
ဆောင်းချန်ကို ကြည့်ပြီး ဝွန်ဘင်း နည်းနည်းတော့ နေရခက်လာသည် ..
'' ခင်ဗျား ဘာဖြစ်နေတာလဲ ´´
'' မင်းကြောင့်လေ ´´
'ဘာမဟုတ်တာလေးကို ဘာတွေ စိတ်တိုနေတာလဲ ´
' ဘာလို့ ဘာမဟုတ်တာလဲ ငါမကြိုက်ဘူးလို့ ´
' ဟ ခင်ဗျားကြိုက်တာ မကြိုက်တာ က ဘာအရေးတုန်း မာဆာကီနဲ့ကျွန်တော် ဘယ်လိုအ ကန့်လဲ ပြောပြပြီးပြီလေ ´
' ဒါပေမယ့် ငါ သူ့ကို သဘောမကျဘူး ´
