That Billionaire Hates Me

Kabanata 7

Kabanata 7

Rid

I suffered more every day. utang roon, utang dito. istilo na ata namin 'yon ng mga magulang ko bago pa man ako makapagtapos ng kolehiyo.

I did my best every day to be kind, to be careful, and excel in everything I did in my life. kahit nung tumuntong na ng college, ginawa ko ang lahat para manatiling magaling sa mata ng iba.

Ginawa ko ang lahat upang kailan man ay hindi sumagi sa isipan nila na kailan man ay wala akong mararating sa buhay. ganon naman talaga ang tao 'di ba? They will discourage you in every step that you take. hindi ko man nilalahat, pero ganon talaga eh.

May iilan na gusto ka nilang umangat, pero sa oras na nalampasan mo sila at hindi ka na nila maabot, they will all think that you changed throughout that process. they will start to invalidate your feelings, as well as experiences and the things you sacrificed once you've achieved that dream.

Magiging mayabang ka sa paningin nila ng dahil lang sa hindi ka na nila maabot. and you'll realize that all this time, they've never supported you. they've never been on your side. na nakapirmi lang sila sa tabi mo at umaaktong sinusuportahan ka, pero ang totoo, ayaw ka nila at tanging pagbagsak mo nalang ang kanilang hinihintay

Nakakatawa lang isipin dahil kadalasan ay sa mismong kamag-anak mo pa ito mararanasan.

Alam ko 'yon dahil ranas ko 'yon sa iilang kamag-anak namin sa side nila Mama at Papa. kapag wala kang narating sa buhay, 'wag ka ng mag-expect na may kikilala sa 'yong kamag-anak na tatratuhin ka gaya ng inaasahan.

We don't live in a fantasy world. this is the reality. at kailan man ay hindi magiging mali na mas piliin ang diskarte sa kahit ano pang bagay sa mundo. we all want to survive and make things to change our lives for the better.

I graduated Summa Cum Laude in my bachelors with a degree in teaching. I already passed the examination for teachers later after I graduated. pero kahit ganon, hindi ko pa rin nagawang i-pursue ang natwirang passion.

Hindi sapat at hindi kakayanin ng pang arawang gastusin ko ang sweldo sa private school kung saan muna ako papasok. I declined it. idagdag mo pa na pahirapang makapasok sa public school. hindi naman na ako nagulat. hindi lang naman ako kasi ako ang nag-iisang gustong makapasok sa public school.

Maraming benipisyo roon. pero kahit ano pang galing mo, kahit gaano pa kataas ang pinag-aralan mo o kahit gaano ka pa katagal na naghintay upang makapasok, hindi mo pa rin magagawang makalaban sa mayroong mga backer sa loob.

Again, that's life. kasama sa realidad na sinasabi ko ang mga bagay na 'yan. realidad na hindi na nakakapagtakang salungat sa sinasabi ng mga politiko na aangat ang buhay ng lahat kapag binoto natin sila.

Lumipas na ang lahat, patuloy pa rin tayong nasa lugmok ng kahirapan.

Pero nag-bago ang lahat simula nung magtrabaho ako sa restaurant. I wanna thank him for giving me this opportunity. kahit na hindi maganda ang nangyari sa 'min nunh huli naming pagtatagpo.

"Katihin mo kiffyla mo gamit edge ng panty mo. para hindi ka mahalata!" kaswal na rekomenda ni Aila na parang nagtuturo lang ng daan patungo sa unit na binili niya.

"Ayaw ko!" pinanlisikan ko siya ng mata 'saka dinuro ang daan na nagsasabing dumiretso na siya.

Hindi ko nga alam sa babaeng 'to. kanina pa putak ng putak. hindi na matahimik! halos sampung minuto na kaming naglalakad rito sa hallway ng palapag kung saan naka destino ang unit na binili niya.

"Upgraded na ako beh. aalis na ako sa lugmok na lugar na 'yon." aniya pa, pagtuturo sa lugar kung saan kami lumaki.

I chuckled. "Ang yabang, ha. akala mo naman ang ganda nitong building kung saan naka destino ang unit mo. mukhang hunted building na matagal ng inibandona!"