Sil Baştan

4.BÖLÜM: "Kaçmam Korkmam"

Sabahın ilk ışıkları ceylinin yüzüne vuruyordu çok rahat bir uyku uyumuştu gözelerini açmadan kollarını ve bacaklarını esnetmeye çalıştı ama kollarının üzerinde bir ağırlık hissetti yavaşça gözlerini açtı.
Ilgazla burun burunaydı ceylin kollarıyla ılgazın boynunu sarmış bir kolu kafasının altındaydı ılgaz da iki koluyla beline sarılmıştı bu hale ne zaman gelmişlerdi? Gece olanları hatırlamıyordu umarım düşündüğüm şey olmamıştır diye dua etti ceylin ama kıyafetleri hala üstündeydi ikisinin de. Kalkmaya yeltendi ancak birbirlerine okadar sıkı sarılmışlardı ki kıpırdayamıyordu. Burunları birbirlerine değiyor Ceylin Ilgazın nefesini yüzünde dudaklarında hissediyordu. Bir an için yakından izlemeye başladı yüzünü zaten büyük olan dudakları hepten büzülmüş dahada büyümüştü ceylin buna güldü çok komik duruyordu. İnsanlar uyurken ne kadar da farklıydı o adliyede duman attıran kaşlarını çatınca herkesin korktuğu Ilgaz Kaya şu an en savunmasız en masum haliyle karşısında duruyordu. Ceylinin bir an önce ılgazı uyandırmadan yataktan kalkması gerekiyordu ama uyandırmama şansı yoktu bunları düşünürken boynunun üstündeki kolu kalktı ve eli ılgazın saçlarına gitti yavaş yavaş dokunurken Ilgaz gözlerini açmadan gülümsedi,

Ilgaz - Saçlarımla oynamayı sevdin galiba.

Ceylin olduğu yerde sıçradı hemen ellini çekti ılgaz gözlerini açmıştı

Ceylin - Ne sevicem be kalkmaya çalışıyodum.

Ilgaz - Kalksaydın ozaman

Ceylin - İzin verirsen (kendini geriye doğru çekti ceylin ılgazda kollarını gevşetti birbirlerininden uzaklaştılar ceylin başını tutarak yattığı yerden doğruldu)

Ceylin - Nasıl geldim buraya hiç bişey hatırlamıyorum kafam kazan gibi.

Ilgaz - Hiç bir şey mi? Dün geceye dair hiç bir şey yok mu şimdi sende yani.(Kaşlarını kaldırarak)

Ceylin - (gözlerini kaçırarak ) Niye ki ne oldu dün gece?

Ilgaz - Ooo sen baya hatırlamıyosun neyse artık.

Ceylin sinirlenmişti
- Ne oldu ya, ne hatırlamam gerekiyo benim? Ilgaz söylesene.

Ilgaz - Artık iş işten geçti boşver.

dedi yataktan kalkarken ceylin hala sorgulayıcı bakışlar atıyordu geceye dair bir şeyler hatırlamaya çalıştı ama kafasının içi bomboştu ılgaz kenardaki poşete uzandı,

Ilgaz - Bunlar Engin in getirdiği kıyafetler galiba bi üstümü değiştireyim. (Gömleğinin düğmelerini açmaya başladı)

Ceylin - Napıyosun be insan bir haber verir.( hızlıca yakatkatn çıktı ve kendi kıyafetlerini de poşetten alıp ılgaza öldürücü bakışlar atarak odadan çıktı ılgaz da arkasından sırıtmaya başladı.)

------------------

Ceylin kıyafetlerini değiştirip mutfağa indi buz dolabının kapağını açıp baktı canı hiç bir şey istemedi arkasından ılgaz geldi

Ilgaz - Ne arıyosun?

Ceylin - Yaşamak için yemek yememiz lazım ya hani ne yiyebiliriz ona bakıyordum (buz dolabının kapağını kapatarak) aman boş ver yaşamak istediğimi kim söyledi zaten.

Dedi ve ada tezgahın önündeki bar sandalyesine oturdu ılgaz da karşı taraftaydı ılgaz ceylinin bu haline üzülmüştü sonuç olarak onu bu işe kendi sürüklemişti,

Ilgaz - Öyle hemen pes etmek yok avukat hanım seni açlıktan öldürmeyede niyetim yok söyle bakalım dolapta yumurtayla domates biber var mı?

Ceylin - Var da ne yapıcaksın onlarla?