Sil Baştan

9.BÖLÜM: "Hastane Çıkışı"

5 GÜN SONRA

    Aradan geçen zamanda Ceylin baya toparlamıştı Gül ve Zaferin olmadığı zamanlar Ilgaz olabildiğince Ceylinin yanında kalmıştı şimdi de bu gün taburcu oluyordu Ilgaz Ceylini yalnız bırakmak istememişti,

Zafer - İşlemleri hallettim çıkabiliriz.  Gül Osmanı aradın mı geliyo mu.

   Ceylini arabayla eve götürmek için eniştesi Osman gelicekti.

Gül - Az önce aradı Osman trafiğe takılmiş 1 saatten önce gelemem diyo.

Engin - Normalde ben götüriyim diycektim ama davam var, adliyede ters tarafta kalıyo geç kalırım.

Zafer - Yok oğlum sen bozma zaten düzenini bir taksiye bineriz.

   Kimse odadaki Ilgazın farkında bile değildi Ilgaz varlığını belli etmek istercesini boğazını temizleyip ses çıkardı,

Ilgaz - Zafer amca isterseniz ben bırakıyım sizi eve hem bidaha taksiyle falan uğraşmayın.

   Ceylin Ilgaza bakıp gülümsedi. Ilgazın onun ailesinden çekinmeden her an yanında oluşu Ceylinin kalbini daha da fethediyordu. Zafer derin bir nefes verip çokta memnun olmayarak Ceyline baktı,

Zafer - Sen ne dersin kızım?

   Ceylin kendine yöneltilen soruyla gözlerini Ilgazdan çekip babasına çevirdi.

Ceylin - Yani şimdi taksi bulması falan zor olur baba Ilgaz... yani Ilgaz savcı müsitse bırakabilir daha iyi olur.

Ilgaz - o zaman yavaştan çıkalım isterseniz.

   Enginle Zafer Yatakta oturan Ceylini yavaşca kaldırıp tekerlekli sandalyeye bindirdiler. Her ne kadar iyleşsede yarası yürürken acıyordu. Hep birlikte aşağı indiler Ilgazın arabasının yanına gelince zafer bir kolundan Ilgaz diğer kolundan tutarak arabaya bindirdiler. Şimdi arabada Gül, Zafer, Ceylin ve Ilgaz sessizce eve doğru yola koyulmuşlardı. Ilgaz arada bir dikiz aynasından Ceyline bakıyor yüz ifadesinden nasıl hissetiğini anlamaya çalışıyordu ikisi göz göze gelincede kimseye belli etmeden birbirlerine gülümsüyordu iki aşık. Sessizliği ilk bozan Ilgazın yanında oturan Zafer oldu.

Zafer - Ssanada zahmet oldu Savcı bey.

Ilgaz - Olur mu hiç öyle şey bu gün işim yoktu zaten.

Zafer - (kafa salladı konuyu değiştirmek istedi) Sen kaç yıllık savcısın yaptın mı doğu görevini?

Ilgaz - (Bu sorulara şaşırmıştı ama aynı zamanda hoşuna da gitti belli ki zafer onu tanımak istiyordu) 7 yıllık savcıyım ben doğu görevini bitirdim bazı anadolu şehirlerinde de çalıştım şimdi 2 senedir İstanbuldayım.

Zafer - İstanbula gelmeyi sen mi istedin zordur burası her çeşit insan var iş yükü daha fazla.

Ilgaz - (derin bir iç çekti) Ben istedim hem ailemde burda iş yükü fazla evet ama severek yapınca yorucu gelmiyo. Hem iyi ki de gelmişim bu şehir benim eksik yanlarımı tamamladı.

    Ilgaz aynadan gülümseyerek Ceyline baktı ruhunu tamamlayan diğer yarısına. Ceylinde sonda söylediği cümleden etkilenmiş olucak ki yanakları kızardı. Zafer aralarında ki bakışmaları anlamıştı ama emin olmaya çalışıyordu.

Zafer - Tabi öyle işini severek yapmak lazım. Ailende burdaysa iyi yapmışsın. Ailene düşkünsün demek.

Ilgaz - Evet biraz öyle aile benim için Çok önemli olmuştur hep. İnsan kendini bir yere ait hissetmeli köklerine bağlı kalmalı bence. Her akşam aynı sofraya oturmak o sevgiyi hissetmek paha biçilmez bir şey.