Aşk. Ne tuhaf şeydi. Bir kişi karşına çıkıyor ve doğru hissettiriyor. Belki öyledir ,gerçekten bulmuşsundur; belki de daha karşına çıkmamıştır yada sen o kişinin varlığından haberdar değilsindir.
Lise hayatımın en başından beri hayalini kurduğum şeyi başarmıştım. İspanya'da istediğim üniversiteyi kazanmıştım ve şu an İstanbul havalimanında uçağa giriş için sırada bekliyordum. 5 yıl boyunca İspanya'ya taşınacağımdan çok emin olduğumdan yaz kamplarına, değişim programlarıma katılmış ve bir çok kez tatile gelip burada çevremi geliştirmiştim. Geldiğimde yalnız hissetmemeliydim sonuçta öyle değil mi? Aynı zamanda da lisenin ilk yılında babam ile gittiğim bir maç sonrasında futbola merak sarmış ve her ligden takımlar takip etmeye, maçlar izlemeye başlamıştım.
Bununla birlikte Türkiye'deki futbol oynayan arkadaşlarım sayesinde birçok takımdan genç oyuncularla tanışmış ve arkadaşlık kurmuştum. Bunlardan biri ise Barcelona'da oynayan arkadaşım Pablo ama siz onu muhtemelen Gavi olarak biliyorsunuz. Barcelona'ya taşındığımı söylediğimde çok mutlu olmuş ve beni ne kadar rahatsız etse de okuluma yakın bir yerden güzel bir daire satın almaya ısrar etmiş ve almıştı. Okulumum başlamasına daha 2 ay vardı ve bu benim için iyiydi. Adapte olmama yeticek bir zaman dilimiydi bu.
Uçuş boyunca biraz film izlemiş , biraz da müzik dinleyerek uyumuştum. Kalktığımda uçak alçalmaya başlamıştı ve bunu görmek de beni mutlu etmekle birlikte aynı zamanda oldukça heyecanlandırmıştı. Yaklaşık 20 dakika sonrasında uçaktan inmiştim. Pasaport kontrolünü geçip bavulumu aldım ve dış kapıya doğru ilerledim. Pablo beni almaya gelmişti. Kapıdam çıkıp etrafa bir kaç saniye göz gezdirdim ve onu gördüm. Yüzünde kocaman bir gülümseme ile hızlıca yanıma geldi ve kollarını açtığı gibi sıkıca sarıldı.
"Seni ne kadar özlediğimi şu an fark ediyorum Defne. 8 ay oldu ya! Ama bundan sonra hep birlikteyiz kaçışın yok biliyorsun değil mi? "dedi Pablo bir yandan da sıkı sıkı bana sarılıyordu.
"Kaçmak istediğimi nerden çıkartıyorsun ama ayıp oluyor. Her günümü senle geçirebileceğimi biliyorsun!"
"O zaman bugün için yaptığım plana da itiraz etmezsin diye düşünüyorum."
Yolculuğun yorgunluğu vardı biraz üstümde ancak bu iki ayımı dolu dolu geçirmek istiyordum bu yüzden de Pablo'nun dediği şey beni mutlu etmişti.
"Aslında bu iyi bir fikir. Ama ne yapacağız?"
Pablo dediğime sırıttı, "Gittiğimizde görürsün. Önce evine gidelim eşyalarını bırak. Bide biraz süslen , akşam eğlence var."
Acaba o da orada olacak mıydı?
Arabaya bindiğimizde Instagramı açtım ve Barcelona'yı etiketleyip bir hikaye paylaştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikayeyi attıktan sonra telefonu kapadım. Bir kaç dakika sonra telefonumun iki kez ard arda titremesiyle telefonu tekrar elime aldığımda gelen bildirim beni şaşırtmıştı.
