4.BÖLÜM: SONSUZ ACI

42 1 2
                                    

Bölüm şarkımız ~ Çağan Şengül- Çok yazık

Keyifli okumalar ✨

...

Korku, insanların yaşama şevkini kıran ve onları kısıtlayan bir duygu olmakla birlikte aynı zamanda kişinin sürekli olarak endişe duymasına da denir. Her insanın içinde bazı şeylere karşı korku vardır. Ancak bazı insanlar bu duyguyu bastırarak onu yenme gücüne sahiptir.

Örneğin karanlıktan korkan bir insan bu korkusunun üzerine giderek karanlıkta kalırsa buna alışarak içindeki korkuyu yenebilir.

Peki ya bir insan öz babasından korkar mıydı ?

Küçüklüğüme ait bir anı gözlerimin önüne geldi. Şimdi karşımda küçük Asena ve Çağan durmuş endişeyle birbirlerine bakıyorlardı.

Minik Asena yine kendisi gibi minik olan arkadaşı Çağan'ın elinden tutmuş sessizce akıttığı gözyaşlarını siliyordu. Küçücük de olsa içi gidiyordu bu görüntüye.

Dayanamadı, içinde daha fazla tutamadı sordu "Neden ağlıyorsun Çağan ?"

Ağlamamak için ne kadar direndiyse ne kadar kendini sıktıysa da olmamıştı, ağlıyordu işte. Kendine kızdı içten içe.

Babası yüzünden ağlıyordu ama bunu karşısında elini tutmuş gözündeki yaşı silen minik kıza söyleyemedi. Uzun uzun baktı yüzüne. Gözleriyle derdini anlatsa anlar mıydı?

Anlamazdı

Anlatamazdı

Asena'nın dudakları büküldü. O da ağladı ağlayacaktı. Bir derdi vardı Çağan'ın, küçük aklıyla bile bunu anlıyordu ama bir türlü anlatmıyordu ki !

"Sen beni sevmiyon mu ?" diye sordu büktüğü dudaklarıyla.

Üzgün olmasına rağmen kaşlarını çattı Çağan. Bu da nereden çıkmıştı şimdi ? Bu hayatta annesinden sonra en çok sevdiği, değer verdiği kişi niye bunu sormuştu ?

"Nereden çıktı şimdi bu ?"

Ağlamaya yakın ifadesiyle "Benim yanımda hep üzgün duruyorsun çünkü" diye cevap verdi Asena.

Çünkü bir tek senin yanında rahat davranıp kendim olabiliyorum demek istedi, çünkü korktuğum şeyleri sen hariç diğer insanlara göstermekten korkuyorum demek istedi ama diyemedi. Sustu onun yerine.

"Hep susuyorsun, konuşmuyorsun benimle hani en yakın arkadaşın bendim senin!"

"Babam" dedi sadece

"Ne oldu babana ?"

Tekrar ağlamamak için çenesini sıktı. Babası burada olsa "Erkeksin sen. Oturmuş kız gibi ağlıyor musun birde!" diyerek kızardı ona.

"Onun yüzünden ağlıyorum" dediğinde Asena kaşlarını çattı.

"Niye ki?"

"Herkesin babası farklı işte ondan" açıklayamazdı ki utandırdı söylemeye.

"Nasıl farklı?" Üstelemeye devam ediyordu Asena.

Derin bir nefes verdi Çağan. Sonra ise sahil havasından içine derin bir nefes çekti. Oturdukları çardakta biraz daha yaklaştı Asena'ya minik elleri ellerinin arasına aldı. "Senin baban gibi değil yani" gülümseyip devam etti hem önemli değil gerçekten. Ben abarttığım için ağladım"

KORKMA BEN VARIM Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin