Min Yoongi bütün galaksilerin bilinen en kötü şeytanıydı, insanlardan nefret ederdi çünkü en sevdiği gezegenin ağzına sıçan yaratıklardı. Bir gün daha fazla buna dayanamamış ve Dünya'yı ele geçirme kararı alarak insanları yok etme eylemine başlamıştı. Ancak ona engel olup ırkını koruyan bir insan, bütün bu düşüncelerini yok etmişti.
Mpreg
Jensoo Taekook Minqi
Semegi-ukemin
HAYVAN GİBİ YAS FARKI VAR(wğmfpskgelfpksgl)
Smut
🐱
Ay'ın kriterlerinden birine oturmuş oflayarak Dünya'yı izliyordum.
"Sıçtınız güzelim gezegenin ağzına." Ofladım ve kendimi arkaya doğru atarak sırtüstü uzandım, karanlık uzayı izledim.
"İnsanlardan nefret ediyorum ya, dinazor zamanında ne güzeldi." Ayaklandım ve aşağı baktım, ardından kendimi uzay boşluğuna bırakarak Dünya'ya ilerledim.
Atmosferi de aştıktan sonra kimsenin göremeyeceği bir yer aramaya başladım, her yer velet doluydu.
"Aptal insan yavruları! Yemin ederim dinazor yavruları daha tatlıydı." Uçakların bile çıkamayacağı yükseklikte süzülmeye başladım.
"Hangi tarafa denk geldim acaba..." Büyük bir saraydan milyon tane arabanın çıktığını görmemle dudak büktüm.
"Türkiye'deyim. Ve yine liderleri aptal bir konuşma yapmaya gidiyor," derin bir nefes verdim. "Ah ulan ulu önder, ülkenin ağzına sıçtılar." Öfledim.
"Bütün insanlığın amına koyayım!"
Biraz sonra kendimi seulde bulmuştum. İnsanları izlediğimde herkesin elinde bir sigara, telefon vardı. İlerledim ve ormanlara girdim.
"Siktiğimin yaratıkları!" diye tısladım sinirle, ardından bağırdım. "BİRİCİK GEZEGENİMİ MAHVETTİNİZ!" Bağırdığım sırada gökyüzü birden kararmış ve şimşekler çakmıştı.
"Siktim ki belanızı."
🐥
"Of bu hava nasıl bozuldu hemen ya!" dedi bir kafeye sığındığımız sırada Jennie.
"Bilemiyorum, sırılsıklam oldum!" Ofladım sinirle kıyafetimin suyunu sıkarken.
Sabah fakülteye gitmeden hava durumuna bakmış olsam da okul çıkışı birden şimşekler çakmış ve birden hava kötüleşmişti.
"Tayland Bangkok'ta deprem olmuş!" dedi Minnie korkuyla. "Annemler iyi mi acaba, şehrin yarısı yıkılmış?!" Heyecanla atıldım.
"Kuzum ara hemen, umarım bir şey olmamıştır! Evleri sağlamdı değil mi?" Başıyla onayladı.
"Daha yeni sağlamlaştırdık," ve sinirle ofladı. "Açmıyor!" Ayaklandı ve ağlamaya başladı. "Anne ya, of!" Jennie ile ayaklandık ve ona yaklaştık.
"Bebeğim yapma, sakin ol. Eminim iyilerdir, belki şu an hastanede koruma altında falan oldukları için açmıyordur." dediğimde ağlayarak bana baktı.
