Tekindağ Apartmanı

Ümmühan'ın Sonsuz Hüzünleri

### 8. Bölüm: Ümmühan'ın Sonsuz Hüzünleri

Didim'in sakin sabahında, Tekindağ Apartmanı'nın üçüncü katında, boş bir dairede hafif bir esinti dolaşıyordu. Ümmühan'ın hayaleti, pencereden sızan gün ışığının içinde süzülüyordu. Eskiden burada yaşarken hissettiği huzur, şimdi yalnızca bir hatıraydı. Oğlu Fikri'nin trajik ölümü, onu bu dünyadan alıp götürmüş, geride ise bitmeyen bir keder bırakmıştı.

Bir sabah, Merve annesinin eski dairesine geldi. Ümmühan'ın hayaletinin orada olduğunu bilmeden, hatıraların ağırlığıyla dolu odaya adım attı. "Günaydın anne," diye fısıldadı, sanki annesi hala oradaymış gibi. Merve, odadaki eski fotoğraflara baktı, Fikri ve Ümmühan'ın gülümseyen yüzleriyle dolu kareler.

Ümmühan, Merve'nin yanında duruyordu ama ona dokunamıyordu. Kızının yanındaki varlığını hissettirebilmek için bütün gücüyle odadaki perdenin hafifçe hareket etmesini sağladı. Merve, perdenin kımıldadığını fark edince ürperdi ama devam etti. "Anne, her zaman burada olduğunu hissediyorum," dedi.

Ümmühan, kızının sesini duymak için bir zamanlar yaptığı gibi sessizce oturup dinledi. "Fikri'yi mi düşünüyorsun yine?" diye fısıldadı Merve, annesinin hayaletinin onu duyduğundan eminmiş gibi.

"Her zaman," diye düşündü Ümmühan, ama Merve bunu duyamazdı. Oğlunun kaybı, Ümmühan'ın hayaletini bu dünyaya bağlayan en güçlü zincirdi. Fikri'nin genç yaşta motor kazasında ölmesi, Ümmühan'ın akciğer kanserini tetiklemiş ve en sonunda keder içinde ölümüne sebep olmuştu. "Fikri çok gençti. Hayatının baharında kaybettik onu," dedi kendi kendine, Merve'nin duyabileceği umuduyla.

Merve, annesinin hislerini anlıyormuş gibi başını salladı. "Biliyorum anne. Hepimiz için zor oldu, ama senin için daha da zor olduğunu biliyorum," dedi. "O gün, telefon çaldığında gözlerimde gördüğüm griliği asla unutamam."

Ümmühan, gözyaşlarını silmeye çalıştı ama artık gözyaşları yoktu. Onun yerine, kalbindeki acı her zamanki gibi derin ve gerçekti. "O benim canımdı. Onu kaybetmek, dünyamın yıkılması demekti," diye düşündü tekrar.

Merve, annesinin fotoğrafını eline alıp bakarken, "Fikri'nin anıları bizimle birlikte yaşıyor, anne. Onu asla unutmayacağız," dedi. Ümmühan, kızının bu sözlerinden biraz teselli buldu. "Teşekkür ederim, Merve. Sizler benim en büyük tesellimsiniz," diye düşündü.

Merve, annesinin odasında biraz daha vakit geçirdi. "Bugün sahile inip biraz yürüyüş yapalım mı, anne?" diye sordu, sanki annesi ona cevap verecekmiş gibi.

Ümmühan, kızının bu nazik teklifine içten bir gülümsemeyle karşılık verdi, ama bunu kimse göremedi. "Evet, belki biraz yürüyüş iyi gelir," diye düşündü. Halbuki o yürüyemezdi, süzülürdü. Yine de denizin sesi, her zaman onu rahatlatırdı.

Merve, annesinin hatıralarıyla dolu odayı terk edip sahile doğru yürüdü. Ümmühan'ın hayaleti de onunla birlikte süzüldü, denizin kenarına kadar ona eşlik etti. Sahilde, Merve denizin dalgalarını izlerken, Ümmühan'ın hayaleti de onun yanında sessizce durdu. Fikri'nin çocukken nasıl yaramazlıklar yaptığını, okul başarılarını ve ne kadar sevgi dolu bir çocuk olduğunu hatırladı. Bu anılar, Ümmühan'ın hayaletini bu dünyada tutan son bağlardı.

Günün sonunda, Merve sahilde bir banka oturdu. "Anne, Fikri'nin anıları bizim için en değerli hazinelerden biri," dedi. "Onu kaybetmek hayatımın en büyük acısı oldu ama onun anılarıyla yaşamayı öğrendim."

Ümmühan'ın hayaleti, kızının bu sözleriyle biraz olsun huzur buldu. Merve'ye sarılmak, ona sevgisini ve desteğini hissettirmek istedi ama yalnızca bir esinti kadar hafif bir dokunuşla bunu yapabildi. "Senin gibi güçlü bir kadın olduğum için çok şanslıyım," dedi Merve, sanki annesi hala oradaymış gibi.

Ümmühan, kızının omuzlarına hafifçe dokunarak, "Ben de seninle gurur duyuyorum," diye düşündü. Ümmühan'ın hayaleti, kızının yanında kalmaya devam etti, onunla birlikte acılarını paylaşarak ve her anını değerli kılarak.

Gece çöktüğünde, Ümmühan'ın hayaleti hala oradaydı, Merve'nin yanında, sessizce ve sevgiyle ona eşlik ediyordu. Oğlu Fikri'nin hatıraları, Ümmühan'ın hayaletini bu dünyada tutan bağlardı ve bu bağlar, onu sonsuza dek bu dünyada tutmaya devam edecekti.