Gözlerimi açtığım da başım da annem vardı ve bana şefkatle bakıyordu ellerimi ellerinin arasına alıp yumuşak bir öpücük kondurmuş du.
"Canım annem her ne kadar iç içe olmasak da çok seviyorduk biribirimizi biribirimiz için canımızı bile verirdik hemde hiç teredüt etmeden"
N: Çok korktum seni yerde gördüğüm de bitanem neden bir şeyler yemedin doktor halsizlikden ve açlıkdan bayıldığını söyledi.
Tam ağzımı açıp bir şey diyecek dim ki boğazımın kuruduğunu anlamışdım.Anneme dönüp kısaca
Y: Su...
Demek olmuş du annem beni başıyla onaylayıp odadan çıkmış dı bir kaç dakika sonra, Cüney bey gelmiş di odaya bu adam neden hala burda diye düşünürken sanki zihnimi okumuş gibi cevap vermiş di.
C: geçmiş olsun Yağmur korkuttun bizi
Korkmak mı?...
Neden korksun ki beni hiç tanımayan bir adam. diye düşünürken birde, (bizi)demiş di ilginç. Burada birşeyler dönüyordu çok belliy di annemle cüneyt bey daha önceden tanışıyorlarmıy dı yoksa,hem ben bayılmadan öncede onları tartışırken görmüş düm akla başka bir şey gelmiyordu açıkcası.
Daha sonra cüneyt beye tebessüm edip kapıdan giren anneme bakmış dım elindeki suyla bir cüneyt beye bir de bana bakıyor du. Anneme şaşkın şaşkın bakıyordum ki oda bunu farkedip bana suyu uzatmış dı elime alıp bir iki yudum içtikten sonra yatağın yanındaki çekmecenin üstüne koymuş dum.
anneme doğru bakacağım anda kapı açılmış dı içeriye bir hemşire girip serumumu deiştiriyordu. Serumumu deiştirdikten sonra ona babamın durumunu sormuş dum oda bana hemen öğrenip geleceğini söylemiş di hemşireye tebessüm ederek cevap vermiş dim. Daha sonra anneme bakmıştım.
ki onun gözü telefonuyla uğraşan cüneyt beydeydi ben bunu farkedince kesin bir kanıt getirmiş dim olaya burada bi oyun dönüyor du ama ne bu adam neyin nesiydi de annemle tartışmışlardı yani neden bana tanıdık geliyor du ki aklım da binlerce soru ve hespide yanıtlarını bekliyor.
Bu olayı şu an bir matematik problemi gibi düşünüyor dum, sonucu bulmak için x'e değer vermek gerekiyor du ama bunu soracak ne halim vardı ne de zamanım kestirip atmak en iyisiydi.
Odaya giren Doktorla, hepimiz ona dönmüşdük "Doktor ,Ahmet Dinçerin Yakınları sizsiniz değilmi?"
Diye sormuş du başımız la onaylayıp diyeceği şeyi bekliyorduk Doktor elindeki dosyaya bakıp konuşmaya başlamış dı..
"Ahmet beyin Ameliyatı gayet iyi geçti korkulacak bişey yok sadece yoğun bakım altında gözlenmesi gerekiyor."
Mutluluk dan gözlerimden yaşlar dökülmeye başlamış dı annemle beraber birbirimize sarılıp sevincimizi paylaşıyorduk. arkadan cüneyt beyin sesi geldiğinde ikimizde birbirimizden ayrılmış dık.
C: Ben artık gideyim tekrar geçmiş olsun ben yarın tekrar uğrararım Yağmurcum sende yemeklerini ihmat etme dedi seven bir sesle ve tebessüm etmiş di
Bende ona aynı şekilde tebessüm edip önüme dönmüşdüm cüneyt bey odadan çıkıp gitmiş di kendimi inanılmaz uykulu hissediyordum biraz uyusam fenz olmaz dı aslında annemde bunu anlamış olacak ki yatağım kenarından kalkıp refakatcılar için konulmuş koltuğa uzanmış dı bende gözlerimi yavaş yavaş kapatmaya başlamış dım.
.....
Gece gözlerimi yavaş yavaş aralayıp etrafa bakındığım sırada camın kenarında bir hareketlilik görmüşdüm
hemen yerimden doğrulduğum da cama doğru yönelmiş dim ama o kişi camın kenarından çekilip koridorun sonuna doğru koşmuş du bu bir kadındı daha önce hiç görmediğim biriydi bu ben öylece boş boş koridora bakarken annem arkamda belirmiş di Yağmur diye seslenmesiyle yerimden sıçradım
O ne öyle annemin gözler pörtlemiş yüzü bembeyaz saçlar desen allah katına çıkmış AMAN TANRIM DİDİM one tip öyle annemi odaya doğru itiyordum korku sahnelerinden fırlamış gibiydi. sanki :)
odama girip annemi yatırmış dım daha sonra da kendim yatmışdım acaba camın oradaki kimdi ? Daha fazla düşünemeden gözlerimi kapatmışdım. Ve kendimi uykuya teslim etmişdim.
Gitmek gerek bazen fazla yormadan,daha çok bıktırmadan eğer vaktiyse ardına bile dönüp bakmadan.
"Artık bölümleimin sonuna böyle sözler eklemeyi düşünüyorum"
