Sabah gözlerimi açtığım da annem çoktan uyanmış dı gecenin aksine daha iyi görünüyor du.
Annemle beraber odada işimizi halledikten sonra hastanenin kantine ne inip birşeyler atıştırmış dık.
daha sonra annemle beraber babamın olduğu kata çıkmışdık içeri girmemize izin vermiyorlardı ama girmek için can atıyordum. doktor bize bugün ki durumuna göre normal odaya alabileceklerini söylemiş di çok sevinmiş dim bu duruma babam kendine bir gelsin. Hemen babama bu adamların kim olduklarını sorucak dım. Belli ki önemli birileriydi bu adamlar ama bizim gibi bir aileyle ne alıp veremedikleri vardı ki.
N: Kızım koş koş baban açmış gözlerini seni istiyo yanına.
Ben durumun etkisinden çıkamazken,mutlulukla babamın yanına gitmiş dim canım babam açmış dı gözlerini,gözüm den mutluluk yaşları akmaya başlamış dı bir an hemen gidip sarılmış dım. "Bir daha hiç bırakmamak için, kendimi güvende hissetmek için, onun kokusunu daha çok içime çekebilmek için, daha çok sarılmışdım.
Annemin uyarısyla adamı öldürmeden bırakmış dım :) sonun daBen babama Ameliyat hakkında sorular soraken annem odadan çıkmış dı,babam uyuyakalınca başımı pencereye çevirmiş dim. Cüneyt bey gelmiş di babama ve bize bakıyor du annem de diğer camdaydı oda bize bakıyor du. Babam rahatça uyusun diye odadan çıktığımda, cüneyt beyin yanına gitmiş dim. Ağlıyor du ben gittiğim de ise göz yaşlarını siliyor du. Niçin ağladığını çok merak etmiş dim merakıma yenik düşüp.
Y: Cüneyt bey iyimisiniz ?
C: İyiyim sadece gözüme toz kaç dı
Y: Emin misiniz! Hastanedeyiz ve burda gözünüzü yaşartacak kadar yaş olduğundan şüpheliyim. İsterseniz anlatabilirsiniz çok iyi sır saklarım. İsterseniz bahçeye çıkabiliriz hem babam uyuyor zaten bende zaman geçirmiş olurum.
C: Tamam Yağmur benim de işim yok beraber inebiliriz.
Y: Tamam ben hemen montumu alıp geliyorum.
C: Tamam ben seni aşağıda bekliyorum.
Hemen odaya doğru koşup montumu almış dım aşağıya imerken bir yandan da montumu giyiniyor dum. Bahçeye çıkmamla soğuk havanın yüzüme çarpması bir olmuş du bu beni rahatlatıyordu az ileride Cüneyt beyi görmüşdüm ellerini başının arasına almış öylece duruyordu ben de daha fazla bekletmeden hızlı adımlarla Cüneyt beyin yanına gidip oturmuş dum benim geldiğimi farketmesi için omzuna dokunmuş dum oda bana baktığında...
Y: Bakın Cüneyt bey sizi daha iki gündür tanıyorum ama bana ve aileme çok yardımınız dokundu bunlar için size tekrar tekrar teşşekür ederim. Çok üzgün görünüyorsunuz size ne oldu bilmiyorum ama anlatmak isterseniz dinlerim.
Cüneyt bey dikkatle yağmuru dinlerken gözleri dolmuş du ve ağlamadan anlatmaya başlamış dı...
C: benim bir kızım vardı daha annesinin kızıma hamile olduğunu duyduğum ilk günden bu yana çok sevinmiş dim onu elime alıp kokusunu içime çekmek için her gün can atıyordum, aynı zaman da bir şirket sahibiydim onu yönetiyordum her şey çok güzel ilerliyor du o kazaya kadar ihaleye girdiğimiz şirket kaybedince beni tehdit etmeye başladılar tehditlerine kulak asmayınca bir gün bebek alışverişinden dönen eşimin yolunu kesmişler ve o lanet olasıca kazada eşim kurtuldu ama bebeğimiz kurtulama dı hastaneye gittiğimiz de bebeği almak için hazırlanmışlar dı bebeğin öldüğünü duyan eşim delirmiş di onun tedavisiyle uğraşırken aynı zaman da o adamların izini sürdüm ama hala bir sonuç yok maalesef içeride babanla seni gördüğüm de yüreğime bir acı saplan dı belki benim kızım yaşasay dı sana benzeyecek di hep senin gibi bir kızım olsun isterdim sarı saçları renkli gözleri olsun biraz da bana benzesin isterdim. Keşke kızım yaşasaydı ona çok güzel bir hayat sunardım ama yok olmadı maalesef
Cümeyt beyin anlattıkları karşsında çok geçirmiş dim resmen çok acı çekmiş zamanın da belliki onun bu anlattıklarına karşı ona sarılmış dım belki bi nebze içi rahatlardı ona sarılmam karşısın da mutlu olcak ki oda bana sarılıp sana kızım diyebilir miyim? Demiş di başımla onaylayıp sarılmaya devam etmişdik annemin bana seslenişiyle cüney beyden ayrılıp anneme doğru gitmişdim annem bana korkan gözlerle bakıyor du ne oldu hiç anlamamış dım annem bir bana bir de cüneyt beye bakıyor du ve tek kelime etmiyordu...
:) İyi okumalar