CHAPTER 7

68 35 12
                                    


I am sitting beside him while he is driving. Minsan sumusulyap ako sa kaniya. He was focused and serious while maneuvering the steering wheel with his other hand while the other was holding onto the clutch.

My eyes skimmed off, a few veins were visible on his hands and arms. It must be a sin to be this appealing.

"If looks could kill, I'm dead now." nagulat ako ng magsalita ito.

"Hindi ah! Hindi ako nakatingin sayo." I defended myself from his false accusations.

He glances at me, " Okay, miss ma'am. Whatever you say."

"Iniisip ko lang kasi kaylan mo ako ipagluluto ulit?" Tanong ko.

"Pwede bukas. Are you free tomorrow?" Bumaling ito sakin. Hindi man lang ata ito nagiisip ng isasagot. Bukas agad?

Pero pwede rin naman. Baka mas magiging close ko na siya tomorrow.  But I don't know how to get through him. I don't know how to make a move. If someone could help me that's close to him it would be easy...

Napatuwid ako ng upo sa naisip kong idea. That's right! Someone that's close to him could help me.

"Aiden, ano'ng pangalan nung pinsan mo? Haha napag-kamalan ko pa siya'ng ikaw nun eh" I slightly laugh.

Natigilan ito,"Why are you asking his name now? Is it because you were disappointed that I am Aiden?" Suplado'ng tanong nito sakin.

Ha?

"So, you really do have a crush on him and you just mistakenly think his name is Aiden?" Muntik na ako'ng masubsob sa harap kung hindi lang ako naka seatbelt dahil sa bigla'ng pagpreno nito.

Salubong ang dalawa nito'ng kilay at umiigting ang panga nito'ng tumitig sakin. Napasandal ako sa pintuan ng kotse niya. Ang sakit nun ha.

"Aray ko ha. Bakit bigla-bigla ka na lang nagagalit? Nagtatanong lang namann Ako!" Inis kong sabi despite of his glare.

Para naman ito'ng natauhan sa tanong ko. Mariin ito'ng pumikit while he grip his hands in the steering wheel. His gaze softened.

And little by little it became glistened with tears.

My mouth parted. Hala?! Pinaiyak ko ba?

"Hoy, gago ka ba? Ba't ka umiyak? Hala sorry?" Inalo ko ito. Ang laki-laki'ng tao umiiyak.

Dahil ba nasigawan ko siya? Or dahil inakala niya crush ko pinsan niya? Nagdedesisyon sa buhay ko.

"Sorry na. Hindi ko crush yung pinsan mo. Gusto ko lang malaman name niya." Pagpapaliwanag ko.

Para ako'ng nagpapatahan ng bata sa lagay ngayon.

"Hindi na rin kita sisigawan." I felt guilty tuloy, wala naman ako'ng kasalanan. Siya kaya 'tong nababaliw at nagdedesisyon sa buhay ko.

"Ikaw naman kasi, kasalanan mo. Bigla ka na lang nagagalit nagtatanong lang naman ako." Paninisi ko sa kaniya.

Pinunasan nito ang luha saka tiningnan ang ulo ko, "were you hurt? I'm sorry. Hindi na ako magpepreno bigla. Hindi na ako magsusungit sayo." He said softly. May namuo na namang luha sa mata nito, "Ako diba yung crush mo? You said you were amazed because of my coding ability. Gusto mo ako makita mag-coding?"

I'm beyond speechless on the way he act right now. Para ito'ng bata'ng namumungay ang mata haba'ng namumula Ang ilong at labi nito.

"Ikaw lang naman kilala ko. Napag-kamalan ko lang yung pinsan mo. Magkamukha kaya kayo!" I said.

A Tale To Her Heartbeat Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon