W kodzie zapisane sny -
migoczą piksele na ekranie.
Wirtualne światy manipulują i łgają -
w nich gubię się jak w labiryncie.
Algorytmy szepcą mi na ucho,
opowieści o sztucznej miłości.
W cyfrowym oceanie tonę powoli,
tęskniąc za ciepłem ludzkiej bliskości.
Czy obudzę się kiedyś z tego matrixu?
Czy odnajdę drogę do prawdziwego świata?
Wśród cyfrowych cieni, szukam odpowiedzi
na pytanie: co to znaczy być człowiekiem.
© Tvpoezja, 4202
StudioArt™
CZYTASZ
Cyfrowy Surrealizm
PoetryWitamy w krainie "Cyfrowego Surrealizmu", gdzie granice rzeczywistości rozpływają się w morzu pikseli, a logika ustępuje miejsca onirycznej wizji. Ta antologia zabierze Cię w podróż przez wszechświat wykreowany cyfrowo, gdzie niemożliwe staje się mo...
