Yıldızın Ateşi

Yanımdaki Tek Kişi

Yanımda olan tek kişi.. natsuydu? Ama neden

Uyandığımı görünce, bana ne olduğunu sordu. Anlatabilirmiydim? Ona güvenebilirmiydim

Ben boş ve yanıtsız gözlerle, stresten birbirine karışmış ellerime bakıyordum. Sessizdi, ama hiç tatmadığım endişenin aksine güven ve sevgi dolu bir sessizlikti..

Daha levy ve juviaya anlatmadığım şeyi neden bu çocuğa anlatabilirdim ki? Bu onlara ihanet olmazmıydı

Başım artık bu düşüncelere katlanamayıp acı verici şekilde ağrımaya başlayınca artık düşünmeyi bırakmam gerektiğini anlamıştım.

Bu sessizlik sonsuza kadar sürsün istedim, ama sessizliği bozan natsu olmuştu

(L:Lucy/N:Natsu)

N:neden anlatmıyorsun? Birşeyler kötü ilerliyor ama sen içinde biriktirmeyi seçiyorsun

Haklıydı.. bu söze verecek tek cevabım yoktu, ancak suskun kalmaktansa konuşmak daha iyi olabilirdi. Daha önce hiç yapmadığım birine içimi dökmek beni rahatlatırmıydı?

L:bilmiyorum.. ne yapmalıyım, ne yapmamalıyım bilmiyorum.

N:Bak lucy, bana anlatmayacaksan artık kendine acı çektirme, seni böyle görmeye dayanamıyorum.

Anlatacaktım, onun bu cümlelerinden sonra kesinlikle anlatacaktım. Bir anda cümleye girip, devamını getirecektim

(L:Lucy/N:Natsu)

L:Bunu sana anlatıcam, ama nerden başlarım bilmiyorum. Herşey benim istemediğim şekilde gerçekleşti ve bunlara engel olamadım..

Bunları söylerken elim titriyordu her kelimede gözlerimden yaşlar süzülüyordu.

L:hayatım hiçbir zaman kolay olmadı. Herkes ben olmak istedi, beni kıskandı ama ben hiçbir zaman kendim olmak istemedim. Belki de kabullenemedim ama hayatım düşünüldüğü kadar iyi değil..

L:ben 4 yaşındayken annem hastalığa yenilip ölmüştü, benim için hayat 4 yaşına kadar cennetti, ama 4 yaşından sonra tamamen berbat hale gelmişti

L:önceki okulumda arkadaşım yoktu, yalnızdım. Bu kaderi kendim seçmemiştim ama benim için hayat, annem öldüğü zaman bitmişti

L:sadece yalan, herşeyi yalandan yaşamaya başladım. Gülümsemem, mutluluklarım ve diğer herşey bir yalandan ibaretti.

L:canım çok acısa da bunu kimseye anlatamazdım, kendimi daha da berbat hale getiremezdim

L:o yüzden hep içimde tuttum, düşüncelerimi bir kağıda yazıp sanki o yaşıyormuş ve anneme anlatıyormuşum gibi cümlelere başlıyordum.

L:Kolay olmadı hiçbir zaman gerçek mutluluğu yaşayamadım

N:Aslında lucy, benimde hayatım güzel değildi

Bunları söylerken yanımdaki boş kalan yere oturmuştu.

N:Bende annemi, ve babamı 3 yaşında kaybettim. Bir yangında öldüler.

N:abimle yaşıyordum, biz birbirimize yeteriz sanmıştım, Ama yanıldım. Abim evlendikten sonra ben yalnız kaldım, tek başıma

N:sana bunları anlatacağımı hiç düşünmemiştim ama sanırım benzer geçmişler yaşamışız, değil mi?

Natsu bunları söylerken onun yüzüne bakıyordum, gözlerimi ondan alamıyordum.

Aynı geçmiş mi? O zaman o nasıl hala mutluydu, hemde benden daha yalnız olmasina rağmen hala mutlu..