"Anne neden ağlıyoysun" jeonghan dizlerinin üzerine oturdu.
"Yokşa seni üzdüymü anne, özüy dileyim bidaha yayamazlık yapmiycam"
Annesi Jeonghan'ın bu tatlı haline gülümsedi ayağa kalkıp Jeonghan'ın yanına gidip eğildi. Jeonghanı kucağına alıp sıkıca sarıldı oğluna.
" hayır bebeğim senin yüzünden ağlamıyorum,senin bir suçun yok"
Annesi duraksadı kelimeler boğazında tıkılıyordu sanki, ne diyeceğini bilmiyordu.
" Peki neden ağlıyoysun anne "
Annesi oğluna güldü "Çünkü sen çok güzelsin ve ben seni çok kıskanıyorum, bu yüzden ağladım" dedi ve dudaklarını büzdü. Jeonghan ellerini annesini yüzene koymuş hevesle " ben gerçeykten güzelmiyimmm"
" evet gerçekten güzelsin... bu başına büyük bir bela açacak bebeğim" son sözlerini kısık sesle söylemişti,jeonghan anlamamıştı zaten çokta umursamamıştı aklı annesinin ona güzel demesindeydi bu onu çok mutlu etmişti.
Jeonghan alayla annesine gülmüş " merak etme anne ben kadar olmasanda sende çok güzelsin" demişti. Annesi çocuğunun tatlı sözlerine karşı tutamamış kahkaha atmaya başlamıştı.
Gülüp oynamaya başlayan anne ve oğul geç saatlere kadar oyun oynamış bi süre sonra jeonghan uyuya kalmıştı.
Annesi Jeonghan'ı yatağına yatırmış yatağın kenarına oturup bebeğini yüzünü okşamıştı. Gözünden akmaya başlayan göz yaşını silmiş gülümsemişti oğluna.
"Umarım güzel bir hayatın olur Jeonghan" "seni seviyorum bebeğim" demiş alnına öpücük kondurmuştu.
"Her şey için çok özür dilerim "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölüm Jeonghan'ın geçmişinden yazmak istedim umarım beğenirsiniz.
