HUZUR'UM OLUR MUSUN?

25. Bölüm

Aç be güzelim o gözlerini... Neyin uykusu bu, ne o uyanmamana sebep..

Hiç mi özlemedin beni?

Benim gücüm tükenmek üzere....
Gözlerine ve yanağında oluşan çok az görebildiğim ama aklımda ölümüne kalan çukura ihtiyacım var, benim sana ihtiyacım var....

Ölüyorum artık Huzur'um, aylar geçti her saniyem yanı başında..

"Bi işaret ver duy beni artık" dedim yumruğumun birini sıkarken öteki elimin içinde onun narin eli olduğunu unutup, 'Huzur' diye ciğerim parçalanırcasına bağırmıştım, aynı zamanda gözlerimden yaş süzüldü usulca.

Bi inilti duydum o anda, başımı ışık hızında çevirdiğimde mimiklerinde acı gördüm.

Sonunda, Huzur'um beni duymuştu. Gözümü ondan ayıramadım ama doktoru da çağırmalıydım, kapıda olan Huzeyfe'ye seslenmekte buldum çareyi, hemen geldi..

"Abi yüzü kıpırdadı,ses çıkardı doktoru çağır hemen" dedim, hemen koştu bi iki dakika sonra doktorla geri geldi.

Doktor hemen kontrol etti sonra bize dönüp
"Uyanmamış anlık birşey olabilir" dedi
Yıkıldığım andı,

"Hayır! Kıpırdadı elini sıktım yanlışıkla, yüzü acı ile buruştu, inledi" dedim

"Olabilir Burak bey rüyada görmüş olabilir" dedi ve izin isteyip çıktı odadan..

Yüzümü Huzur'a çevirip geri doktora dönmem bir oldu, Çünkü Huzur'umun gözlerinden yaşlar sızıp, güzel yüzüne süzülüyordu..

"Uyandı!!" diye bağırdım, bu defa uyanmıştı

"Huzur sonunda be güzelim" dedi Huzeyfe.

Allah'ım sana şükürler olsun.....

HÜZEYFE'NİN AĞZINDAN....

Biz bundan 4 ay önce çok mutluyduk dimi?
Kardeşlerimin düğün hazırlığını yapıyorduk.
Lan bizim düğünümüz vardı!!
Bak şimdi hastane koridorlarında yıllar sonra kavuştuğum kardeşimin gözünü açmasını bekliyorum, bekliyorum çünkü o gözünü açacak, Burak'la kavuşacak. Abisinin çöpçatanlığını yapacak daha...
Anneannemize bu acıyı yaşatmıyacak, benim koca yürekli kardeşimdi o....

"Bu 4 ayda neler oldu, Huzur aç artık gözünü" dedim sessizce, yanımdan bi fısıltı geldi

" Yengem uyanacak biliyorum, kendini unutup beni o halimle korudu, bize bunu yapamaz uyanacak.." dedi mahçup ve bi o kadarda üzgün Hazal

"Hazal, o günü anlat bana ne oldu herşeyi anlat" dedim

Evet şimdi akıllarda ki soru neden 4 aydır bilmiyorum? Hazal anca toparlanıp o günün şokundan yeni yeni çıkmıştı, hep kendini suçlayıp durmuştu madem şimdi açıldı konu birinci ağızdan dinleme zamanı..

Günlerce amcam olacak o pisliği aramıştım, Huzur'un yanından hiç ayrılmadım, adamlarım peşindeydi. Almanya'ya kaçmıştı, unuttuğumu sanması rahatlaması için sessizce bekliyor ve her gün ne yaptığını adım adım takip ettiriyordum. Huzur'um bi açsın gözlerini ensesinde bitecektim.

Hazal anlatmaya başladı,

"Biz eve dönmek için bir taksiye bindik, taksi bizi eve değil bizi kurtardığınız dağ evine götürdü, takside bize sizin görüntülerinizi izletip sesimizi çıkartırsak sizi öldüreceklerini söyleyip telefonlarımızı aldılar, sonrasını eve gidinceye kadar krize girdiğim için hatırlamıyorum.."

Araya atılıp "ne krizi?" diye sordum telaş yapmıstım.

"Sonra anlatırım" diyip devam etti,

"Eve girdik bizi bi odaya hapsettiler, amcan geldi sonra bizi tehdit edip size herşeyi yapacağını söylediler, Huzur ablam biraz diklenince silahını çekip ateş etti.
Bende abim onu çok seviyor onsuz yapamaz diye onu korumak istedim..." sesi düştü ve devam etti,

"Ama olmadı yine koruyamadım, daha başına bela oldum.. gerisini hatırlamıyorum zaten gözümü açtığımda...." diyip sustu konuyu değiştirmek istercesine

"Ben bi Badem Sultana bakayım" diyip gitti.

Ahh anneannem oda dayanamayıp hastanelik olmuştu, Huzur uyanmadıkça kimse iyi olmuyacaktı belliydi..

Ellerimi saçlarıma geçirip yolmak istercesine çektim, canım yanıyordu ama saçımdan değil içimden...

Burak'ın sesi geldi, hemen koştum
Uyandı demişti değil mi?

"Doktora seslen!" dedi beynim uğulduyordu, algılayınca hemen koştum..

......

Tam umutsuzluğa kapılmıştık ki tekrar bir belirti oldu..
Doktor gerekli muayaneyi yapınca gerçekten uyanmıştı....

Hemen anneanneme ve Hazal'a müjdeyi vermeliydim....

Selamün aleyküm, nasılsınız? iyisinizdir inşAllah
Evet biliyorum uzun zaman sonra, Bu mu? der gibisiniz.....
Malesef evet :/