II BÖLÜM " KUTUB YILDIZI"

44 10 1
                                    


Yenileceğim savaşın en ön cebhesinde düşmanımı bekliyordum, halbuki benim tek düşmanım kendimdi. Korkularım,düşüncelerim,duygularım, benim en büyük düşmanım kalbimdi.

Üniversitenin içerisine adım atdığım an gözlerim kamaşdı, kocamandı ve bir eğitim merkezine göre çok şaşaalıydı. Bir an içimden "ben burada kaybolurum" diye geçirdim, ben burada tek başıma ayakta duramazdım kayıp düşerdim ve bir kez düşersem bir daha ayağa kalkamıycaktım.

Üniversitenin kampüsüne girdiğimde başım döndü bi' anlık, o kadar çok insan vardı ki sanki koca gökyüzünde ne kadar yıldız varsa hepsi şuan buradaydı. Bir sorun vadı, hiçbir yıldız parlamıyordu, hepsi sahteydi ve hiç biri de gökyüzünden inmemişti. Bir ışık parladı uzakta , yoksa bu sahte yıldızların arasında bi' kutub yıldızı mı vardı. Ona doğru bir adım attım, bir adım daha ama sanki benim her adımımda o da benden uzaklaşıyordu, git gide kayboluyordu ışığı. Kimdi bu kutup yıldızı, neden bu sahte yıldızların arasındaydı. Kim onu gökyüzünden zorla koparıb buraya atmıştı? Şarkıda da dediği gibi: "Milyon yıldız içinde soluk mavi bir nokta" tam buydu işte.

" Şey , meraba " diye arkamdan gelen bir sesle düşüncelerimden sıyrılıp arkamı döndüm ve anlamsız bir ifadeyle selam verdim.

"Merhaba" kimdi bu hiç bir fikrim yoktu ama dışarıdan bakınca kumral saçlıydı ,kahve rengli gözleri bana toprağı anımsatıyordu, bir papatya kadar zarif ve narindi.

"Rahatsız etmedim umarım. Ben buraya yalnız geldim ve doğrusu kendime bir arkadaş arıyorum"

"O arkadaş benmiyim?"

"Evet, sende istersen çok güzel olur"

"Neden ben peki?"

"Seni görür görmez içimden bir ses o senin hayatında olmalı dedi, O kız senin arkadaşın olmalı"

Neden bilmiyorum ama onu görünce benim de içimde bir yerlerde onu daha önceden tanıdığım hissi oluştu. İnsanlara yaklaştığmda hep üşüyordum, ruhum buz kesiyordu ve ben bu soğuktan kurtulmak için insanlardan kaçtım yıllarca ama o bana yaklaştığı andan üşümediğimi farkettim hatta aksine ruhum hiç bu kadar ısınmamıştı. Sanırım bu kız benim ruhuma yeniden yazı getiricekti.

"Tamam o zaman arkadaşın olurum" tüm tatlılığımla gülümsemeye çalıştım.

"Mükemmel. Biliyormusun aslında kabul etmezsin diye düşünüyordum" dedi.Sanırım dışardan bakılınca fazla kaba ve ciddi biri gibi görünüyordum. Yanıma yaklaşmakdan çekinir olmuştu insanlar.

" Neden, çok mu korkutucuyum?"

"Hayır. Aksine çok güzelsin ve gözlerin o kadar derin bakıyor ki, sanki hüzünlerle dolu bir dipsiz kuyu."

Bu cümleden sonra kıza hayranlıkla bakmak dışında bir şey yapmadım ve bir kaç dakika ikimiz de konuşmadık. Aramızdaki bu sessizliği bozan o oldu.

"Bu arada adını sormadım?"

Doğru ya adını bilmiyordum, sormak da hiç aklıma gelmemişti. Elini bana doğru uzatdı:

"Ben Selin," dedi hafif bir gülümsemeyle.Elini sıkarak ismimi söyledim bi' anda

"Ben de Ayla. Memnun oldum"
Kendimi tanıyamıyordum, ben bir insanla konuşmuşdum, birisiyle arkadaş olmuşdum.

O kadar mümkün değildi ki bu benim için, bi' an rüya gördüğümü düşündüm. Selinin koluma dokunmasıyla düşüncelerimden sıyrılıb ona doğru baktım.

"Rüyada olduğunu düşünüyorsun değil mi?" çok şaşırmıştım düşüncelerimi mi okuyordu yoksa, nasıl bildi ki bunu.

"Nasıl...? Sen...nerde-" cümlemi yarıda kesib gülerek cevap verdi:

"Korkma dünya dışı bir varlık değilim. Sadece bende aynısını düşünüyordum ve senin de aklından onun geçeceğini tahmin etdim."

Qaripdi, bu benim alışık olmadığım bir şeydi. Birisi tarafından farkedilmenin, nasıl bir hiss olduğunu bilmiyordum.

"Dünya dışı bir varlık olmadığına sevindim. Sen söylemesen arkama bakmadan koşarak kaçıcakdım"

Söylediklerimi duyar duymaz hafif bir kahkaha atdı ve ardından gözlerimin içine bakarak;

"Çok iyi arkadaş olacağız." dedi.

Gözlerimi gözlerinden ayırmadan" umarım" diye mırıldandım. Telefonunu uzatdı bi' anda

"Numaranızı alabilirmiyim yeni arkadaşım"

"Alabilirsiniz" diyib telefonunu aldım ve numaramı yazdım

"Eve gidince yazarım ben sana"

"Tamam"diye mırıldamdım.

Hayatıma yeni birini almakla doğru bir şey mi yapmıştım acaba yoksa felaketime bir adım daha mı yaklaşmıştım.

Sanırım o çoktan hayatımda vardı...
Bir an sohbete dalıp dersi unutmuştuk ve ilk günden azar işitmek istemiyorduk ikimizde.

"Koşalım mı?"dedim çekingen bi' tavırla.

Elimden tutdu ve bana doğru dönüp şöyle söyledi"uçalım demek istedin sanırım."

"Ne duruyoruz o zaman, uçuş başlasın"

Fakültenin kolidorunda koşmaya başladık hatta uçmaya. Özgürlük denen şey bu muydu...?

Kendimi hapsetdiğim bu kafesin anahtarı bulunmuştu sonunda ve beni kolumdan tutup oradan çıkarmaya niyetliydi bu kız.

Ders iyi geçmişti,aslında pek bir ders işlemedik ,süremizi tanışmaya harcadık yani harcadılar. Kimseyle konuşmadan bir kenarda tek başıma oturup çizim yapıyordum. Her kes bir biriyle konuşuyor hatta gülüşüyorlardı. Çizime dalmıştım ki, arkamdan gelen sesle irkildim.

"Çok iyi bu ya"

Kafamı çevirdiğimde karşımda uzun boylu,sarışın,ela gözlü bir çocuk duruyordu. Hiç bir cevab vermeden sadece gözlerimi devirdim

"Ben Altan, sen?" inat etmiştim cevab vermiycektim.

O da aynı şekilde cevab verene kadar gitmeyecekdi.

"Sana bir sırr vermemi istermisin?"

Akıllıca ama beni böyle kandıramazdı. Yüzüne bile bakmadan çizimime devam etdim.

"Tamam yemedin bunu anladım. Bak biraz daha konuşmazsan engelli olduğunu düşüneceğim bilesin"

Cevab vermezsem gitmiycekti üstelik de engelli olduğumu düşünecekti bu salak.

"Sanırım susarak konuşmak istemediğimi anlatamadım" olabildiğince kaba bir cevap verdim.

"Yoo onu qayet güzel becerdin ne yalan söyleyim."

"Güzel, peki senden kurtulmak için ne yapmalıyım"

"Adını söylemen yetecek" adımı söylemelimiydim. Söylemezsem gitmeyecekti bu inatcı keçi.

"Ayla" diye mırıldandım.

"Çok güzelmiş" dudakları hafifce kıvrıldı.

"Adımı duydun, git şimdi"

"Amma da kabasın ha. Gidiyorum tamam"

Arkasını döndü ve kapıya doğru ireliledi. Aslında insanlarla aramdaki kalkanımdı bu kabalık, bana yaklaşmak istediklerinde kendimi böyle koruyordum.


Ruhumda başlayan bu fırtınanın bitmeye niyeti yoktu, git gide daha da büyüyordu. O içimde büyürken ben de küçülüyordum.

......

Lütfen bölüme yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın)))

Hayalet Sevgilim/Kutub Yıldızı(Devam Ediyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin