Tamed by the Heartless

Chapter Six

Heaven. . .

APAT NA linggo na ang nakaraan matapos ang pangyayari na'yon. Apat na linggong walang pansinan, imikan at tinginan. Magkakasama lang kami kapag dinner at kapag matutulog. We are now sleeping in our room. Wala pa namang nangyayari sa amin pero kailangan ko paring i-handa ang sarili.

Matapos ang pangyayaring iyon ay hindi ko na siya nakikitang may kasamang babae. He always come home on time. Walang bakas na galing siya sa babae. . . Hindi ko rin magawang kausapin siya dahil sa natatakot akong saktan niya ulit. Wala na'rin ang bakas sa magkabila kong balikat.

I was now walking towards the poolside to invite him on dinner. Kakatapos ko lang maghanda para sa dinner naming dalawa, tatawagin ko nalang siya.

"Do whatever you want." ang malamig niyang boses ang sumalubong sa'kin.

Bahagya siyang nakatalikod sa kinaruruonan ko habang nakaharap siya sa pool. May kausap ito sa telepono habang may hawak na basong may laman na whiskey. He was just wearing a white long sleeved polo and a pair of black slacks. Simple yet intimidating. . .

I was taken aback when he spoke again. "Just kill them all." my eyes widen.

Kill?! Sino'ng papatayin?! Seryoso ba siya?!

"You heard me, Khairos. Kill them." maawtoredad na ulit niya at binaba na ang tawag.

Khairos? Siya ba iyong kasama ni Zavie?

Ano ba talaga ang nangyayari? Ano ba talaga sila? Hindi ko pa sila lubos na kilala, bukod sa hindi kami nag-uusap ni Arzius ay isang bisis lang din nagpunta dito si Zavie at ang kasama niya.

"Skye." my eyes widen and my hands begun to trimble.

Kinakabahan ako. . . Alam niyang nandito ako sa likod niya! Wala na akong takas!

"Come here." malamig na utos niya sa'kin.

Imbis na tumakbo ay nagmistolang may sariling isip ang aking mga paa na lumapit sa kanya. Nakatalikod parin siya sa'kin pero batid kong nakabantay siya sa bawat galaw ko. My hands are shaking and sweating. Pilit kong pinapatatag ang sarili ng makalapit ako sa likod niya. Ngumiti ako ng matamis ng humarap siya.

"What are you doing here." he asked.

My blood in my veins panicked. His voice is intimidating and making my organisms flick!

I smiled awkwardly before answering his question. "Ah--eh... T-tatawagin na sana kita para k-kumain na. T-tapos ano--ah,"

Shit! Why am I struggling to speak?! Talagang maghihinala siya lalo!

"What have you heard." I bit my lower lip.

Hindi iyon tanong kaya mas kinakabahan ako. Talagang alam niya na nakikinig ako kanina!

"A-ano. . . Iyong, kill them all?" bahagya pa akong napakamot sa batok at eritabling tumawa.

Hindi siya umimik at tinitigan lang ako. Todo iwas naman ako dahil sa tensyon namin ngayon. His looking at me like he was killing me with that gorgeous gray eyes! Nararamdaman ko rin ang pagwawala ng tiyan ko. Oh the heck!

"Ano. . . Galit ka?" napakagat labi nalang ako ng hindi siya sumagot. Nangati ulit ang batok ko at marahan ko iyong kinamot.

Ganito talaga ako kapag kinakabahan o nadi-depress, nangangati ang batok ko at talagang ansarap sabunotan!

I smiled awkwardly. "S-sorry. H-hindi ko sinasadyang marinig iyon. Pero seryoso, s-sinong papatayin niyo? Masama 'yon. T-tyaka, makukulong kayo, t-tapos. . . A-ano, g-galit ka?" para na'kong nababaliw sa harap niya habang nangangati parin ang batok at nakakagat labi.