ELEMENTAL: Karanlığın Çöküşü

Krallık

Olayın ilk şokunun üzerinden ,ne kadar geçti bilmiyordum. Vücudum kasılmaktan taş gibi olmuş, uyuşmuştu. Kendimi ayağa kalkmaya zorladım, aynı zamanda ne yapmam gerketiğini düşünüyordum.  Polis mi ? Ambulan mı ? Ne diyecektim ,manyaklar geldi ailemei katanayla katletti mi?
Nefesim yerine gelmeye başlamıştı ,bir gayretler küçüldüğüm yerden ayağa kalkmaya çalıştım bedenim uyuşmuştu. İleri doğru bir adım atmak istediğimde, ayağım boşluğa gelmiş gibi hissetmiştim. Sendelediğimde duvardan destek alarak durdum, yüzüm de kuruyan yaşların izini hissedebiliyordum. O esanada biri hızla giriş kapısından girdi.
Kumral uzun boylu bir kızdı ,sim siyah giyinmiş yüzündeki düz bir ifadeyle bana bakıyordu. İstemsizce bir adım geriledim beynim bana sonum geldi diye düşündürürken o konuştu.

    "Yakalamak için peşlerinden gitmek zorundaydık, ama yinede ikisi kaçmayı başardı. Bu yüzden bizimle gelmek zorundasın."

Dilim lal olmuşçasına dururken, hızla kolumdan tutara sürüklemeye başladı.

Asfaltın üzererinde bulunan irili ufaklı taşlar, ayaklarımı acıtırken  merdivenden yuvarlanışımın sonuçlarını her yerimde hissediyordum.
Evin bahçe kapısından çıktık attığı hızlı adımlar bizi uzaklaştırırken  büyük iki katlı ev arkamızda kaldı, büyük bir ses duyuldu. Yolda sürüklenirken arkaya doğru bir bakış attım  ev gümbürtüyle yanmaya başlamış  koca bir ateş topu olmuştu ,uzaktan siren sesleri duyuluyordu. Hızla bir sokağa daha saptığımızda, büyük siyah bir jeep ile karşılaşmıştık ve yine ben saniyeler içinde jeep in içine fırlatılmış ardından saniyeler içinde araç hızla bir kalkış yaparak yola çıktımıştı.
Aracın sürücü ve yan koltuĝunda iki erkek otururken arkada ben hariç iki kız vardı ortam sesizken birileri konuşmaya başladı.
   
    "Hala şokta duruyor."

   " Hayatı boyunca böyle bir şey yaşanır diye beklemiyordu ,tabi ki de şokta olucak üstelik kendini korumayı bilmiyor bile."

   " Kesin artık bunu daha sonra konuşabilirsiniz sınıra yaklaştık portalı açın."

Beynim konuşmaların bazılarını algılarken  düz bir otobanda ilerlemeye devam ediyorduk. Ön tarafta yolcu koltuĝunda oturan sarı çocuk bir elini kaldırarak  mırıldanmaya başladı . Ortada oturmam sayesinde arabanın hemen ilerisinde ,kıvılcımlarla açılan halkayı daha rahat görmüştüm. Araba hızını artırmaya devam etti. Çembere yaklaştıkça beynimden geçen felaket senaryoları çoğalıyordu ,kalan az bir mesafeyle ağzımdan çıkan çığlık eş zamanda karanlığa büründü.
Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum kulaklarıma uğultular dolmaya başladığında gözlerimi açmaya zorladım, yumuşak bir zeminde yattığım kesindi , gözlerime ilişen ışık beynime patlıyacak gibi ağrı saplanmasını sağladı. Koca bir inleme çıkarken ağzımdan  vücudumun her santimi sızlıyordu ,yavaş yavaş görüşüm netleştiğinde ,yatakta zorla oturur pozisyona gelmiştim. Etrafra bir kaç sedyenin olduğu beyaz revire benzer bir odaydı. Hemen çaprazda dopla uğraşan beyaz giyinimli insanlar vardı. Ortamı incelerken biriyle göz göze geldim.

    " Burası neresi ? Siz kimsiniz ?"

Kadınlar sorumla aralarında bir bakışma yaşadılar. Saniyeler sonra biri konuşmaya karar verdi.
 
    "  Biz buranın doktorlarıyız, bir saldırı sonucu buraya getirildiniz. Burası krallığın hastane kanadı. Burası güvenli, size kimse zarar veremez, dinlenmenize bakın."

Krallık? Krallık? krallık? Kaşlarımın yukarı çıkmaktan saçlarımla bir olduğuna emindim  Kafamın içinde  dönen krallık sorusu dilim ile de dışarı çıktı.

   "Krallık?"

Karşımdaki kadınlar bir kez daha göz göze geldiler, sanki gözleriyle konuşuyorlardı. Bir süre bakıştıktan sonra nihayet bana konuşmaya başladılar.