Annesinin kendisine 18. yaş gününde hediye ettiği kamerayı inceleyen Kim Minjeong, bu kameranın normal özelliklere sahip olmadığını ve sandığından daha da gizemli olduğunu fark etmişti. Çünkü bu kamera, kadraja giren insanların düşüncelerini ve kalp...
öncelikle bölümü düzenleyecek vaktim yok kusura bakmayın hataları daha sonra düzelteceğim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Gerçekten eğleneceğiz!"
"Nayeon teyzeler Bahamalar'dan bile alkol kokusunu alır. Emin değilim Yuna." Aeri, masadaki alkollerde göz gezdirip tekrardan konuştu. "En son kamp günü yaşananlardan sonra bunu yapmak istediğime emin değilim ben. Katılmıyor musunuz çocuklar?"
Gözlerinin içine bakarak ona katıldığını belli eden Wonyoung ve Minjeong hariç kimseden ses çıkmamıştı. Wonyoung, her zaman tehlikeli işler yapmaktan kaçınırdı. Minjeong ise Yuna'nın babası Do Kyungsoo'dan biraz çekiniyordu. Küçükken Yuna ile bahçede oynarken yere düşüp bahçedeki su musluğuna kafasını çarpıp yardığında herkes endişelenirken, Kyungsoo'nun sadece kaşlarını çatıp daha dikkatli olması konusunda nutuk çekmesinden beri ondan çekiniyordu açıkçası. Yumuşacık bir insan olsa da dışarıdan ürkütücü göründüğü ve küçük Minjeong'un üzerinde ufak bir travma bıraktığı etkisi göz ardı edilemezdi.
"Nayeon teyzenin Bahamalar'da mutlu mutlu tatil yapıp Kyungsoo amcayla vakit geçirmek yerine bizi arayacağını hiç düşünmüyorum." Diye yanıtladı Aeri'yi Kai. "Üstelik babam da bugün evde değil. İş gezisine gitti. Yani tüm engeller aradan kalkıyor bu durumda. Sizinkilerin de pek arayacağını düşünmüyorum çocuklar. Birlikte takıldığımız sürece bizi rahatsız etmiyorlar."
"Kai haklı. Biraz dağıtmalıyız. Bu okul yılı da bittikten sonra üniversiteye başlayacağız. Belki de farklı şehirlerde olacağız. Bu anları üniversitede tamışacağım arkadaşlarımla değil gerçek dostlarımla yaşamak isterim ben." Yuna dudaklarını büzdü. Normalde o da tehlikeli işlerden kaçınmayı tercih ederdi ancak ailesinin uzakta mükemmel bir tatil geçiriyor olması onun içini rahatlatıyordu.
Sungchan ayağa kalkarak masanın kenarına geçti ve alkolleri bardaklara doldurmaya başladı. "Hadi yapalım şu işi." Hiç şüphesi ki bugünü en çok isteyen kişilerden birisi oydu. Alkol acıları gerçekten unutturuyor mu sorusuna bizzat kendisi cevap vermek istiyordu. Belki de öyleydi, omzundaki ağır yüklerden kurtulurdu bu sayede genç oğlan.
Jaeyun, önündeki alkol dolu bardağa bakıp yüzünü buruşturan Aeri'ye doğru fısıldadı. "İçmek istemezsen senin yerine gizlice ben içebilirim Aeri. Sana yardımcı olacağımı biliyorsun, değil mi?"
Aeri güldü. "Şimdilik iyiyim. Ağırdan aldığım sürece sorun olacağını düşünmüyorum."
Minjeong ikiliye bakarak sırıttı. Kim bilirdi ki haftalar önce hakkında garip duygular hissettiği ikiliye bugün gururlu bir anne gibi bakacağını? Onların birlikte olmasını herkesten fazla istiyordu.
Düşüncelere dalmışken, Sungchan'ın önüne koyduğu kokteyl benzeri alkol ile yüzünü tiksinir gibi buruşturdu. Ardından bardağı iterek yeni bir bardak kavradı ve henüz açılmamış olan diğer alkol şişesinin kapağını açarak az miktarda alkol doldurdu bardağına. Üstüne de bolca vişne ve elma suyu dökmüştü. İki meyve suyu karışınca alkol tadı çok az geliyordu. Bu taktiği babası alkol içerken görmüştü.
