Üsteki Pelin👆🏻
Yeni bölüm ile karşınızdayımmm🌞
Yeni kitabım yayınlardaaa okumayı unutmayınn.
iyi okumalar turtalarımm..
Mine ile sohbet ederken ayağa kalktım tam ilerlerken kursun cafenin dev camını patlatı,herkes çığlık atarak masaların altına saklanıyordu ya da dışarı kaçırıyordu,şok için de etrafa bakınmam ile Azay hızla ayağa kalkıp bana koştu ikimizi yere attı , şuanda üstümdeydi! "Sözümün arkasında dururum" bugün bana seni korurum vb... Bişey demişti ondan bahsediyor.
Kurşun sesleri dinince biraz daha böyle kaldık bittiğine emin olmak için.
Kalktığımızda çantamı masadan alıp yürüdü ben ise onun arkasında bakıyordum "Hadi gidiyoruz" inatçı biri olduğum için yerimden kıpırdamadım, bana emir veremezdi! Yanıma gelip tek bir hamleyle beni omzuna attı daha Mineye görüşürüz denemiştim ki!
"lan! Bırak sana beni! Yemin ederim öldürüm seni bırak" -K'yi uzatarak söyledim-Yumruk yaptığım ellerim ile sırtına vurup duruyordum ama bir işe yaramıyordu.
Arabaya kadar omzunda taşıdı herkes bize şaşkınca bakıp duruyordu.Arabanın yanına gelince şoför koltuğunun yanında koltuğun kapısıni açıp oyuncak bebek bırakır gibi bıraktı yani hayvanca bıraktı.
"Ayı! Öküz! Hayvan! Goril! Maymun suratlı,düzgünce koyabilirdin beni!"o da birşeyler homurdandı ama duymadığım için karşılık vermedim.
"Nereye gidiyoruz? Kimin yanına gidiyoruz? Eve ne zaman gideceğiz? Ben evimi özledim" benden sıkılmış gibi oflayısına ters ters bakınmakla yetindim.
"Uyuz" artık onun lakabı uyuzdu ya da 'karızmatik ajan' da olabilir...
İyice sapıtmadan şarkı açtım.
10 dakika sonra araba bir sokakta durdu ikimizde arabadan inince bir ev gösterdi "burası" dedi eve baktım "Hadi gidelim" kapıyı çaldı çok geçmeden bir adam açtı hiç vakit kaybetmeden Azaya sarıldı.
"Hoşgeldin abi" sanırım kardeşiydi içeri geçtik.Adam bana bakınca "Hoşgeldiniz" dedi bende "hoşbuldum" dedim kuru sesimle.
Azayın yanına kardeşi oturdu bende ayakta kaldım utanmıştım çünkü aile sevgisi artık nedir bilmiyorum bir ailenin evine gidince napacagımı bilmiyorum.
Azay anlamış gibi "geç otur şuraya" dedi yanındaki koltuğu gösterince oturdum.
Onlar bol bol sohbet etmeye başlamışken ben sessizce onları izliyordum.
İçeriden yaşlı bir teyze çıkınca Azayı görünce ağlamaya başladı "Oğlum gelmişşş" hemen Azay annesine sarıldı.
"geldim annem" annesinin elini tutup yanıma oturdu kadının elini öpüp anlıma koydum.
"Bu kim oğlum" dedi kadın.
"Bahsettiğim ekibin lideri" gülümsedim. "İsmin ne yavrum senin?"
"Pelin efendim" saygısızlık yapmak istemiyordum,o yüzden kelimelerimi özenle seçiyordum."Bende Sevgi" dedi başımı anladım dercesine salladım.
Elini elimin üzerine koydu "Annen baban ne yapıyor kızım?" Dediğinde ortam buz kesti yutkunup cevap verdim "vefat ettiler" demekte bile güçlük çektim, kadın sanki ayıp birşey sormuş gibi "kızım özür dilerim Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun" hızla konuşmaya başladı"Yok efendim sorun değil, alışığım" değilim yıllarca kimse bu soruyu sormadı sadece tek tük insanlar sordu başka sormadı, benim canımdan can koparmıstı amcam olacak o şerefsiz adam,ben kimsesizdim ne ana var ne baba var ne de bir kardeş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BATAKLIK
Teen Fiction"Azay Akran, teşkilatının lideriyim" İsmet ve Azay bana baktı ne bakiyon dayı? Demek isterdim ama diyemem rezil olmak istemiyorum "ne" diye mırıldandım İsmet bana bakıp,"kendini tanıt" dediğinde 'haa tamam' bakışını attıp azaya baktım. "Ben Pelin Şa...
