Gol Kralı | Yarı Texting

yedinci bölüm,

slm askbahcelerim
basliyoruzbismillahirrahmanirrahim
🤲🏻🤲🏻🤲🏻

⚽⚽⚽

Yol boyunca Yazmamışlar dinleyerek ağlayıp balon gibi şişmiş gözlerle Giresun'a varmamın üzerinden bir hafta geçmişti.

Acı çekiyordum.

Duygularımla oynanmıştı.

Abimin bende bir problem olduğunu fark ederek bin bir türlü şaklabanlıklar yapmaya başlamasının ardından biraz daha keyiflenmiş olsam da sürekli Görkem'i düşünüyordum. Canımı yakmıştı.

İlk ve son sarılmamızdı, hissettiğim heyecanın yerini hayal kırıklığı ve üzüntüye bırakması beş dakika bile sürmemişti.

Bari otobüsün otogardan çıkmasını bekleseydin.

Aptal herif.

Abim sürekli neyim olduğunu soruyordu, "Bir futbolcuya aşık oldum," desem geçeceği taşağın haddi hesabı olmadığı için çenemi kapalı tutuyordum.

Öz zorbam ya.

Akşam serini düştüğünde mahalledeki ilçe stadına gidip biraz voleybol oynayalım demiştik, güneş yavaş yavaş kaybolurken topa vurma kabiliyetimiz de yok olmaya başlamıştı.

Biraz ilerimizde küçük futbolcuları çalıştıran hocayı ve ekibini görmezden gelerek "Bacını sikeyim, düzgün vur topa!" diye bağırdım, abim kafamı hedef alıp topa iyice abanırken ileri koşup topa arkamı döndüm.

"Götüm yandı!"

"Allah yakmasın, Defne."

Topu geri attım. "Döverim seni."

Tam topa vuracakken söylediğim şeyle kahkaha atmaya başladı, önüne düşen topa basarak yere yapıştığı anda çığlık attım.

Hâlâ gülüyordu öküz.

"Ayağını burktun!" diye panikle bağırıp kalkması için elimi uzattım. Kahkahalarının arasından "Yok, iyiyim," dedi, ayağa kalkmaya çalışırken kolumdan tuttu ve kendisi kalkarken beni yere düşürdü.

Ve topa sertçe şut çekip tekrar kalçama vurdu.

"AH!"

Domuz sesi çıkararak gülmeye devam ediyordu.

Ay ne gıcık bir herif bu da...

Yalvarır gibi "Doğukan," dedim, tek kaşını kaldırıp bana baktı ve kafasını ne var der gibi iki yana salladı.

"Ananınki var, kaldır beni."

Elini uzattı, tam tutacakken el hareketi çekti ve stadın çıkışına doğru yürümeye başladı.

Peşinden koşup ona yetiştim. "Dondurma yiyelim."

"Yeriz, gel."

Marketin önüne kadar hiçbir şey konuşmadan yürüdük.

Keşke konuşsaydık, kafam bir türlü susmuyor.