Ben babamın ne diyeceğini merakla beklerken o histerik bir şekilde gülüp şöyle dedi;
"Aksine,çok güzel birşey oldu.Bugün hastaneden aradılar beni.Ela'nın hastanede karıştığını söylediler.Yarın DNA testi yaptırmaya gideceğiz..."
Gerçek ailem hikayes...
"Kız kardeşimiz olduğunu kim söyledi?"dedi birisi.
"Kayra!"diye kızdı Meliha hanım.
Diğer iki abi suspus otururken ortadaki adının Kayra olduğunu öğrendiğim konuşmaya devam etti.
"Ne,ne bakıyorsun anne?Allah aşkına,Ece bitti şimdide bu mu başladı?Kim bilir bu bize ne nefret kusuyordur?Unuttuysanız hatırlatayım,o Mehmet Karasu'nun kızı..."
"Ela benim kızım Kayra!"dedi İshak bey sinirle.
Benimse yavaştan gözlerim sulanmaya başlamıştı.
"Anlaşılan konuya benim el atmam lazım."dedi Erkin ve ayağı kalkıp salonun ortasına geldi.
"Şimdi Ela,bu ortadaki insan nüsvettesi."diyerek Kayra'yı gösteriyordu ki Kayra'nın bakışlarını gördü.
"Bana hiç öyle bakma abi,şuanki davranışın aynen öyle olduğunu gösteriyor.Kendisi Kayra abim.Ortancamız olur.Çocuk doktordur kendileri."
"Onun solundaki Kerem abim.Babamdan sonra evin en büyük erkeğidir.Cumhuriyet savcısıdır kendisi."dediğinde Kayra'nın yanındaki adama baktım.
Keskin yüz hatları vardı.Savcı olduğu yüz kilometre öteden bile anlaşılabilirdi.
"Ve şu muhterem zaatda en küçük abimiz Kaya.Kendisi mimarlık son sınıf öğrencisi."
İki abide bana ufak bir baş selamı verince bende onlara içtenlikle gülümsedim.
