2.Bölüm👩🏻‍🚀

168 21 14
                                    

Ela'dan

Arabanın arka koltuğunda otururken babamın dün söyledikleri aklımdan çıkmıyordu.

"Aksine,çok güzel birşey oldu..."

Kafamda hep aynı cümle dönüyordu.Benim kendi çocukları olmamam onları neden bu kadar mutlu ediyordu ki?

Hiç mi sevmemişlerdi beni?Hiç mi değer vermemişlerdi?Ben onlar için 17 yıllık bir ızdırap mıydım da bu kadar kolay silebiliyorlardı beni?

Ben kafamdaki düşüncelerle boğuşurken motor sesi kayboldu.Gelmiştik.

Anneme söz hakkı tanımadan çıktım arabadan.Kim bilir gerçek ailem kimdi?

Belki severlerdi beni onlar?Sadece çocukları olduğum içinde değil,17 yılın acısını çıkartmak içinde severlerdi belki?

Annemle babam inip binaya doğru yürümeye başladılar.Bende peşlerinden gittim.

Birkaç dakika sonra kanlarımızı vermiş doktorun odasının önünde diğer aileyi bekliyorduk.Annemlere lavoboya gideceğimi söyleyip yanlarından ayrıldım.Pekde umutlarında değildim zaten.

Lavoboya giderken bir aile gördüm.Tanıdıktılar;

Hanoğlu ailesi

Babamın rakip şirketiydiler.Babam hep onlardan bahsederdi.Tabi ki haklarında kötü konuşurdu.Ama bence babamın anlattıklarıyla gerçekler birbirini tutmuyordu.

Hatta bence dememe bile gerek yok,öyle olmadıklarını biliyordum.

Konuşmalarınada kulak misafiri oldum.

"Kim bilir öz ailem kendilerinin dahi olmayan bir sürtüğü nasıl da pamuklara sarıp büyütmüştür.Sizin yüzünüzden yıllarca gerçek ailemden uzak kaldım ben!"dedi kız sinirle.

O kız,Ece Hanoğlu'ydu.

Herkesin peşinden koştuğu,sosyal medya güzeli.

"Daha hiçbirşey belli olmadan böyle konuşmasan mı ikiz?"dedi onun yaşlarında bir çocuk.

Hanoğlu ailesi gözden uzak yaşardı.Bir tek Ece gözler önünde idi.

"BİR DAHA BANA İKİZ DERSEN O İKİZ DİYEN DİLİNİ KOPARIR ELİNE VERİRİM!DUYDUN MU BENİ ERKİN!" diye bağırdı.

İnsan ailesine hadi ailesini geçtim,onu büyüten insanlara nasıl böyle davranırdı?

"Hepiniz kesin sesinizi!" diye bağırdı yaşlı bir kadın.Meliha Hanoğlu.

"Hadi gidelim,Mehmetlerde gelmiş zaten" dedi İshak Hanoğlu ve hepsi kalkıp annemle babamın olduğu yere doğru ilerledi.

Geride kalansa Erkin'di.

Demek karıştırıldığım aile onlardı...

Elimdeki peceteyle lavabodan çıkıp Erkin'e doğru ilerledim.

"İster misin?"

Islak gözlerini bana kaldırınca ilk defa yüzünü gördüm.

Benim erkek halimdi...

"Ne bu,bir tavlama taktiği falan mı?"dedi burukça gülümseyerek.

"Seni tavlamak gibi bir amacım olsaydı bunu burada ve bu şekilde yapmazdım Hanoğlu.Ağladığın için peçete uzattık diye hemen kendini birsey zannetme."diye alayla konuştum.

Ciddi değildim.

Onun gibi sırtımı duvara vererek yere oturdum.

"Kardeşin Ece.."
"Kardeşim değil." dedi hızlıca."Hiç olmadı..."

Kayıp İkizim(Askıda)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin