IS MISSING || HYUNİN

Korkuyorum

Hyunjin

Elimdeki kağıtlara son bir kez bakıp çıktım odadan. Minho'ya dönüp
"İkisi de geldi değil mi?"
Demem üzerine kafasını sallayıp
"Hem teyzeyi hem de komşuyu getirdim ama bir sorun var. İki arkadaşı da konuşmak istiyormuş."
Kafa salladım
"İstiyorlarsa konuşsunlar. Eğer o katil derlerse zaten hapse gireceğinden işimize kolaylık sağlarlar ama savunurlarsa da hiçbir şeyi etkilemez merak etme."

Tekrar onaylayınca kapıyı açıp içeride olan tanık teyzenin karşısındaki sandalyeye oturdum. Gözleri ağlamaktan kızarmıştı.
"Bayan Yang Eunji. Olay sırasında ablanızla konuşmuşsunuz doğru mu?"
"Evet."
"Peki bana olayı kısaca anlatabilirmisiniz?"
Kafasını salladı ve anlatmaya başladı
"Ablam Jeongin'in bir aydır ortada olmadığını söylüyordu. O Jeongin'den pek haz etmez. Gelip gelmemesi umrunda değilmiş. Gelse de onu öldürmek istediğini söyledi. Sonra da sanırsam yeğenim girdi içeriye. Ondan sonra ablamın sesi geldi. Ona 'kaç gündür neredesin sen?'dedi. Sonra da 'üstüme bir de katil mi kesildin' gibisinden birşeyler söyledi. Sanırsam kavga sesleri yükseldi. Jeongin'in ağladığını duydum. Bir an ikisi de sustu ve adım sesleri uzaklaşmaya başladı. Az sonra tekrar sesler yükseldi. Ablam 'öldüreceğim seni' diye bağırdı. Biri koşarcasına uzaklaştı. Düşme sesleri geldiğinde korkup kapattım telefonu. O an Jeongin'in ona zarar vermesinden değil ablamın yeğenime zarar vermesinden korktum."
İç çekti
"Bakın polis bey. Yeğenim asla birisine zarar vermez. Hele de insanlara. O çok masum. Şu zamanlarda tek derdi ders çalışmaktı. Reşit olup gitmek istiyordu buralardan. Kendine gelecek kurmak isterken neden geleceğini çöpe atsın."

Hiçbirşey demeden diğer soruma geçtim.
"Peki Jeongin ile annesi hep böyle miydi? Nefret ederlermiydi birbirlerinden?"
Kadın kafasını eğdi.
"Ablam ilk evliliğinde Jeongin'i korumak için çok şey yaptı. Kocasının oğlunu sevmediğini biliyordu. Zaten sürekli oğlumu da alıp gitsem buralardan diyordu. Ben ona her zaman kapımızın açık olduğunu söylemiştim. Kocası terk edince de ortada gitmek için sebep kalmadığından yeğenimle yaşamaya başladışar. Sonra da Lee Taehyun diye bir adam geldi. Onunla evlendiler, ilk başlarda her şey güzeldi. Ablam hiçbir sorunun olmadığını söyledi 3 yıl boyunca. Jeongin polise kanıt ile şikayette bulununca öğrendik olanları. Bir süre iletişimimiz olmadı. Aramız düzelince de Jeongin'i artık eskisi gibi sevmediğini, onun yüzünden iki evliliğini de bitirdiğini anlatıp duruyordu. Çocuğa şiddet uyguluyormuş meğersem. Başka şehirde olduğumuz için bunu da sonradan öğrendik. Jeongin beni ağlayarak arar ablamın yaptıklarını tek tek anlatırdı. Sonra da ablam ile aramız tekrardan bozuldu. Jeongin de büyüyünce şiddet son bulduğundan gözümüz arkada değildi. Beni ilk ablam aradı. Konuşmak için birisine ihtiyaç duyduğunu söyleyince sohbet ettik."

Kadının söyledikleri Jeongin ile aynıydı. Bu konuda sorun yoktu. Kadını öldürmemişti ama olayı bir de komşudan duymak lazımdı. Onu da Changbin araştıracaktı. İki arkadaşı sorgulamayacak kadar yorgundum. Birini Minho'ya birini de Chan'a verip eve geri döndüm. Biraz uyumak iyi gelebilirdi.

Uyanıp tekrardan merkeze geldim. Ekip odasında herkesi görmemle sandalyeme oturdum. Chan bana dönüp sordu
"Teyzesi ne dedi?"
"Jeongin ile aynı şeyleri söyledi. Hiçbir fark yok. Telefon konuşmasını da merdivenlerden düşünce korkudan kapatmış. Başka şehirde olduğundan gelmesi uzun sürmüş."
Bu sefer ben Changbin'e sordum
"Komşu peki?"
"Komşu da aynı şeyleri söyledi. Merdivenlerden yuvarlanınca Jeongin'in ağlama seslerini duymuş. Jeongin'in annesinin bağırma ve azarlama seslerini duyduğundan da kontrole gelmemiş. Önceden Jeongin ile olan her kavgasında kadının yanına gider çaktırmadan da Jeongin'i kontrol edermiş. Jeongin'in annesi fark edince tartışmışlar bir daha da gitmemiş. Polisi aramış. Polisler de merkezle iletişime geçince bizim buraya geldiğimizi duymuşlar ve gitmemişler."